Hoe komt men best voor zichzelf op bij iemand met narcistische trekken?
Dankzij enkele antwoorden op GV en vannacht veel opzoeken op internet, kwam ik tot de conclusie dat niet alleen mijn beide ouders maar ook mijn huidige vriend een veeleer narcistische persoonlijkheidsstructuur hebben.
Dat ontbreken van alle communicatie met mn vriend, die ruzie met schoonma en de manier waarop pa ermee omgaat, waarover vragen van me gingen op G.V. heeft voor mij ineens een gegronde reden.
Vermits ik hen niet kan veranderen, gaat het er echter om hoe ik er ZELF mee omspring. Ik kan mn vriend natuurlijk aan de deur zetten maar dat doe je ook niet op slag en stoot. En ik zie die man graag natuurlijk, al heeft de relatie --als hij het niet gaat inzien- geen toekomst.
Bovendien vermoed ik dat ik uit omgang hen ook zelf iets kan leren, ik zal immers fundamenteel een persoonlijkheid gevormd hebben in mn kindertijd die zich niet altijd op n even gezonde manier heeft aanpast aan narcisten.
Tijd om daarmee aan de slag te gaan dus, met dit nieuwe inzicht. Ik zoek hiervoor professionele hulp, maar moet nog iemand geschikt vinden.
Hoe doe ik ondertussen tov deze mensen in mn dagelijks leven? Geen zin om me naar hen te plooien, ik wil echt wel mijn mening kunnen blijven geven en mijn persoonlijke integriteit behouden ook al doen ze alles om me die te ontfutselen.
Hoe kom ik voor mezelf op zonder hen zo zwaar te confronteren dat ze enkel woedend worden?
Toegevoegd na 1 dag:
bedankt allemaal voor de reacties en antwoorden!
5.2K
5.2K keer bekeken
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Is er echt sprake van narcistische persoonlijkheids stoornis of meer van arrogante eigenwijsheid, koppigheid?
Besef dat mensen maar heel weinig echt kunnen veranderen... De dingen waar je nu tegenaanloopt zal je altijd tegen blijven komen. Wil je zo iemand als levenspartner en misschien toekomstige vader van je kinderen? Jij moet niet veranderen! Dan ga je op je tenen lopen.
Besef dat mensen maar heel weinig echt kunnen veranderen... De dingen waar je nu tegenaanloopt zal je altijd tegen blijven komen. Wil je zo iemand als levenspartner en misschien toekomstige vader van je kinderen? Jij moet niet veranderen! Dan ga je op je tenen lopen.
liveisgreat
12 jaar geleden
nee, nee, ik moet natuurlijk niet veranderen in de zin van "ik ben slecht, zij zijn goed en ik ga me es lekker aanpassen".
En wat betreft mn lief : ik zie ook wel dat die relatie geen toekomst zal hebben als hij het zelf niet inziet dat er met hem ook iets kan "mis" zijn (en uit zijn slachtofferrol stapt).
Feit blijft wel dan mn beide ouders duidelijk narcistische kenmerken hadden (ik ben niet bevoegd om de diagnose "narcisme " te stellen natuurlijk), cfr. ook mn andere vragen ivm mishandeling etc. En dat ik om dat te kunnen "overleven" bepaalde mechanismen zal hebben opgebouwd die me nu nog parten spelen. En die maken dat ik niet enkel idem mannen aantrek, maar er ook alles aan doe om hen te houden om een oude rekening (die naar mijn ouders dus) te vereffenen.
Nu kan ik die mannen allemaal "slechte mensen" vinden of ik kan es bekijken bij mezelf wat ik aan mezelf kan veranderen zodat ik hiermee IN MEZELF kan afrekenen. En wellicht de volgende keer de kenmerken sneller herken of dergelijke mannen niet meer aantrek omdat ik het in mezelf heb overwonnen.
Maar in plaats van te vluchten (wat ik als tiener gedaan heb en met vorige relaties) wil ik er nu even los door. Eens observeren welke mechanismen er spelen en wat dat met me doet. Maar daarvoor zoek ik dus een professioneel begeleider, want allicht zal dat veel angst e;d. los maken bij mij.
Mijn vraag is gewoon wat ik intussen kan doen : ik leef nog met mensen met die kenmerken dus wil er op een voor mij goede manier mee omgaan. Niet omwille van hen, maar omwille van mezelf.
En wat betreft mn lief : ik zie ook wel dat die relatie geen toekomst zal hebben als hij het zelf niet inziet dat er met hem ook iets kan "mis" zijn (en uit zijn slachtofferrol stapt).
Feit blijft wel dan mn beide ouders duidelijk narcistische kenmerken hadden (ik ben niet bevoegd om de diagnose "narcisme " te stellen natuurlijk), cfr. ook mn andere vragen ivm mishandeling etc. En dat ik om dat te kunnen "overleven" bepaalde mechanismen zal hebben opgebouwd die me nu nog parten spelen. En die maken dat ik niet enkel idem mannen aantrek, maar er ook alles aan doe om hen te houden om een oude rekening (die naar mijn ouders dus) te vereffenen.
Nu kan ik die mannen allemaal "slechte mensen" vinden of ik kan es bekijken bij mezelf wat ik aan mezelf kan veranderen zodat ik hiermee IN MEZELF kan afrekenen. En wellicht de volgende keer de kenmerken sneller herken of dergelijke mannen niet meer aantrek omdat ik het in mezelf heb overwonnen.
Maar in plaats van te vluchten (wat ik als tiener gedaan heb en met vorige relaties) wil ik er nu even los door. Eens observeren welke mechanismen er spelen en wat dat met me doet. Maar daarvoor zoek ik dus een professioneel begeleider, want allicht zal dat veel angst e;d. los maken bij mij.
Mijn vraag is gewoon wat ik intussen kan doen : ik leef nog met mensen met die kenmerken dus wil er op een voor mij goede manier mee omgaan. Niet omwille van hen, maar omwille van mezelf.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
woede van een ander moet je vergeten. begrip kan je vergeten. medeleven kan je vergeten.
als jij je mening wil zeggen is dat voor een narcist onzin, verkeerd, onredelijk etc.
kort houden is het beste: ik vind van niet, of ik denk er anders over, ik werk hier niet aan mee.
grenzen aangeven, want empathie is er niet en is ook niet mogelijk. een mening geven is geen confrontatie aangaan. als anderen het zo opvatten en laten blijken heeft dit enkel als doel dat jij NIET je mening geeft, je woorden moet afwegen (dus hen toch weer tegemoet komt en aanpast 'aan') en hebben ze weer een punt waar ze je op kunnen pakken. kwetsen zullen ze zeker doen, en ook dit is een van de middelen die een narcist inzet om werkelijk alles naar zijn hand te zetten en naar zich toe te trekken.
het is een uitputtingsslag, en omdat een narcist geen last heeft van een normaal geweten houd deze het veel langer vol dan een persoon met empathie en een gezond zelfbeeld en emoties.
heb zelf een poging gedaan om me er tegen te wapenen, maar ontende mezelf hierbij en stompte mezelf volledig af. dus ook op die manier weten ze dingen van je af te pakken.
met jou mening is niet niets mis. weet een ander hier niet mee op te gaan is dat HUN probleem wat ze maar al te graag weer bij jou neerleggen. (en zo kan blijven gaan tot je helemaal murwgeslagen bent)
kijk naar je zus, daar vind je pa geen ingang want ze staat meer op haar strepen en is heel duidelijk en direct. bemiddelen en rekening houden met heeft echt geen zin, hiermee kom je ze juist tegemoet en laat dat nu net zijn waar ze naar toe werken.......
liveisgreat
12 jaar geleden
Hoi eucalypje, bedankt alweer voor je wijze raad. Ik (h)erken er veel uit, behalve misschien het stukje van mn zus. Maar dat komt wschl. omdat ik dit niet goed heb uitgelegd.
Mn zus staat altijd op haar strepen ten opzichte van iedereen, maar daar doe ik dus niet meer aan mee. Zo zit je in een eeuwigdurende "actie/reactie" en laat het niet los. Heb ook geen zin om het verleden te blijven oprakelen tov hem. Hij weet best goed wat er gebeurd is, al ontkent hij het.
Wat wel zeker zo is, is dat mn pa wat "bang" is voor mn zus omdat zij hem met het verleden confronteert. Maar hij houdt zich hiervoor ook niet in hoor.
Bij mij weet hij het niet zo goed. Hij denkt allicht soms dat hij me te pakken heeft maar het kan me gewoon allemaal niet schélen wat hij denkt of zegt of doet of wil of gelijk wat. Die situatie met schoonma vind ik nu wel jammer, maar dan vooral omwille van haar.
Ik ga er soms naartoe (naar mn pa dus), als het gezellig is blijf ik en als hij de "ezel" uithangt ben ik weg. Strijd aanbinden heeft idd geen zin. Zijn gedrag heeft geen invloed op mn gevoel naar hem : ik zie mn pa echt graag en voel ook een band met hem (in tegenstelling tot mn zus, die geen liefde meer voelt voor hem). Als het een invloed heeft op mij, probeer ik tot rust te komen via EFT, meditatie of gewoon door iets te doen wat ik leuk vind.
Mn zus heeft heel veel van mijn vader gehouden, heeft zich veel meer laten meeslepen en gebruiken dan ik. Maar heeft ook twee jaar een depressie gehad toen ze besefte dat mn vader was zoals hij is. Ik heb ook een depressie gehad hoor, rond mn 23 ste. Maar dat had meer te maken met de angsten die ik had doorstaan. Gelukkig heeft het bij mij maar een zestal maanden geduurd, al had ik nog lang af en toe angstaanvallen.
Alhoewel mn pa eigenlijk nog meer empathie heeft dan mn vriend hoor. Hij kwam tenminste naar het ziekenhuis na mn zwaar ongeval terwijl mn vriend pas kwam nadat ik uit levensgevaar was (en dan nog op aandringen van mn dochter :-I)
Mn zus staat altijd op haar strepen ten opzichte van iedereen, maar daar doe ik dus niet meer aan mee. Zo zit je in een eeuwigdurende "actie/reactie" en laat het niet los. Heb ook geen zin om het verleden te blijven oprakelen tov hem. Hij weet best goed wat er gebeurd is, al ontkent hij het.
Wat wel zeker zo is, is dat mn pa wat "bang" is voor mn zus omdat zij hem met het verleden confronteert. Maar hij houdt zich hiervoor ook niet in hoor.
Bij mij weet hij het niet zo goed. Hij denkt allicht soms dat hij me te pakken heeft maar het kan me gewoon allemaal niet schélen wat hij denkt of zegt of doet of wil of gelijk wat. Die situatie met schoonma vind ik nu wel jammer, maar dan vooral omwille van haar.
Ik ga er soms naartoe (naar mn pa dus), als het gezellig is blijf ik en als hij de "ezel" uithangt ben ik weg. Strijd aanbinden heeft idd geen zin. Zijn gedrag heeft geen invloed op mn gevoel naar hem : ik zie mn pa echt graag en voel ook een band met hem (in tegenstelling tot mn zus, die geen liefde meer voelt voor hem). Als het een invloed heeft op mij, probeer ik tot rust te komen via EFT, meditatie of gewoon door iets te doen wat ik leuk vind.
Mn zus heeft heel veel van mijn vader gehouden, heeft zich veel meer laten meeslepen en gebruiken dan ik. Maar heeft ook twee jaar een depressie gehad toen ze besefte dat mn vader was zoals hij is. Ik heb ook een depressie gehad hoor, rond mn 23 ste. Maar dat had meer te maken met de angsten die ik had doorstaan. Gelukkig heeft het bij mij maar een zestal maanden geduurd, al had ik nog lang af en toe angstaanvallen.
Alhoewel mn pa eigenlijk nog meer empathie heeft dan mn vriend hoor. Hij kwam tenminste naar het ziekenhuis na mn zwaar ongeval terwijl mn vriend pas kwam nadat ik uit levensgevaar was (en dan nog op aandringen van mn dochter :-I)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
wat ik van je zus bedoelde (misschien leg ik het verkeerd uit of heb je niet goed begrepen) is dat ze duidelijker haar grenzen aangeeft, los van het feit of iemand dat nu prettig vind of niet (confrontatie kan iemand maken die het niet kan accepteren, in feite is er totaal geen reden voor een confrontatie, tenzij.....)
ze geeft haar grenzen aan: ik vind dit, want... en daarmee is de kous af. natuurlijk komt daar een reactie op (narsisten kennen geen empathie) maar ook daar heb je een keuze in. heb je daar geen zin in kan je een fijne dag wensen en weggaan, foon ophangen of iets dergelijks.
een ander heeft hierbij niet de mogelijkheid om dingen weer eens naar zichzelf toe te trekken want uiteraard is het niet waar, ziet ze het verkeerd, verzint ze wat, draait ze dingen naar haar hand, wil een ander beschuldigen etc etc.
kortom: iemand heeft geen vat meer en dat is vreselijk voor een narcist, zijn wereld stort ineen. dit alles staat gewoon los van het verleden, maar een persoonlijke mening kan daar toevallig over gaan. een verleden hoeft dus niet opgerakeld te worden als je het niet zover laat komen. empathie kan je verwarren met het middel wat ook vaak ingezet wordt zoals jou op zoeken in het ziekenhuis: kijk eens hoe aardig ik ben. of: ik zocht jou toch ook op in het ziekenhuis?!. dat is ook een manier om credits te behalen waarmee er een middel is om dit weer voor de voeten te gooien of te gebruiken ineen strijd als iemand weer alle aandacht naar zichzelf toe wil halen. ik heb OOK dat en dat voor JOUW over, dus.......
dat is het gevaarlijke van narcisten. ze lijken meelevend, menselijk en betrokken, maar het heeft een doel wat helemaal nietst met een ander te maken heeft. het is enkel een mooie optie om te gebruiken.
(ff van een echte narcist uitgaande dan he? wil je pa niet zwart maken of hem iets toewijzen) wat je vriend betreft vind ik het alarmerend dat hij pas gaat (moet gaan) als iemand hem erop wijst. waarom zat ie niet aan je bed zodra hij wist dat je er lag? kon HIJ er niet tegen? wist HIJ niet wat ie er te zoeken had? houdt HIJ niet van ziekenhuizen?
zijn partner lag daar!! in levensgevaar nogwel? wat kan er in godsnaam een reden zijn om NIET te gaan? wat doet dat met JOUW gevoel? over jezelf, over hem, over jullie? (los gezien van hem, jou begrip voor hem, de verklaring die je hebt voor zijn gedrag, dus puur JOUW idee en gevoel hierbij)
een ander heeft hierbij niet de mogelijkheid om dingen weer eens naar zichzelf toe te trekken want uiteraard is het niet waar, ziet ze het verkeerd, verzint ze wat, draait ze dingen naar haar hand, wil een ander beschuldigen etc etc.
kortom: iemand heeft geen vat meer en dat is vreselijk voor een narcist, zijn wereld stort ineen. dit alles staat gewoon los van het verleden, maar een persoonlijke mening kan daar toevallig over gaan. een verleden hoeft dus niet opgerakeld te worden als je het niet zover laat komen. empathie kan je verwarren met het middel wat ook vaak ingezet wordt zoals jou op zoeken in het ziekenhuis: kijk eens hoe aardig ik ben. of: ik zocht jou toch ook op in het ziekenhuis?!. dat is ook een manier om credits te behalen waarmee er een middel is om dit weer voor de voeten te gooien of te gebruiken ineen strijd als iemand weer alle aandacht naar zichzelf toe wil halen. ik heb OOK dat en dat voor JOUW over, dus.......
dat is het gevaarlijke van narcisten. ze lijken meelevend, menselijk en betrokken, maar het heeft een doel wat helemaal nietst met een ander te maken heeft. het is enkel een mooie optie om te gebruiken.
(ff van een echte narcist uitgaande dan he? wil je pa niet zwart maken of hem iets toewijzen) wat je vriend betreft vind ik het alarmerend dat hij pas gaat (moet gaan) als iemand hem erop wijst. waarom zat ie niet aan je bed zodra hij wist dat je er lag? kon HIJ er niet tegen? wist HIJ niet wat ie er te zoeken had? houdt HIJ niet van ziekenhuizen?
zijn partner lag daar!! in levensgevaar nogwel? wat kan er in godsnaam een reden zijn om NIET te gaan? wat doet dat met JOUW gevoel? over jezelf, over hem, over jullie? (los gezien van hem, jou begrip voor hem, de verklaring die je hebt voor zijn gedrag, dus puur JOUW idee en gevoel hierbij)
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.