Hoi Gast,
Ik snap niet waarom zoveel mensen een paar 'lastige' karaktereigenschappen' willen categoriseren tot een stoornis.
In elke stoornis zijn er wellicht zat symptomen op te noemen, waar jij je in herkent. Dat betekend niet dat jij er ook daadwerkelijk last van hebt.
Jouw omschrijving is heel vaag en oppervlakkig en daar kan ik ook niets mee.
Ik denk dat je het erger maakt dan het is. In plaats van naar een stoornis te gaan zoeken, kan je ook naar een oplossing zoeken.
Je zegt dat je in een isolement zit omdat je je niet open kan stellen naar anderen. Kennelijk vind je dit vervelend en is dit een punt waar je aan zal moeten werken. Je zou er vast wel je redenen voor hebben dat je niet open en eerlijk kan zijn naar mensen. Misschien ken je iemand waar je een vriendschap mee op zou willen bouwen, of kan je iemand leren kennen op bijvoorbeeld een sportclub/hobbyclub/school (of wat dan ook).
Als je gesprekken met iemand voelt is het inderdaad erg belangrijk dat je het niet alleen over jezelf hebt. Ik geloof er geen reet van dat je alleen maar over jezelf KAN praten. Ik denk dat dit voor jou gewoon vaste routine is geworden en dat je deze (vervelende) gewoonte best kan afleren. Hou het in het begin simpel en begin met wat open vragen te stellen (als je alleen maar over jezelf praat kan je de ander immers niet leren kennen). Vraag naar zijn (of haar) plannen, hobby's en interesses. Kijk bijvoorbeeld of je een gemeenschappelijke interesse kan vinden. Vinden jullie beide (wederom een voorbeeld) 'horrorfilms' erg leuk/interessant/spannend, nodig diegene dan eens uit voor een filmavondje. Na de film hebben jullie genoeg gespreksstof en loopt het gesprek wat vlotter.
Naarmate jullie elkaar langer kennen, meer van elkaar weten en regelmatig dingen ondernemen, kun je het contact gaan verdiepen. Je kan het hebben over relaties, politiek, problemen, onzekerheden, passies, privé zaken of wat dan ook.
Geef het een beetje de tijd.
Veel succes!
Toegevoegd na 42 seconden:
voelt=voert