Psyche

Sinds een jaar weet ik dat ik Diabetes Type 2 heb. Sindsdien gaat het eigenlijk redelijk goed met de suikerwaardes. Ik slik momenteel geen medicijnen meer.

Er is alleen aankomende tijd een bruiloft van mijn zusje. En ik als broer moet op de bruiloft vaak in de spotlight staan. Ik ben een passief levend iemand en ik heb dit laatste jaren nog nooit meegemaakt.

Door het gestress heb ik van de huisarts lorazepam gekregen. Daarbij gaat het met de voeding niet goed, ik heb een grote drang naar suiker. Drink soms 10 blikken redbull op een dag. Eet veel dingen met suiker, weinig met vet.

Ik wil dit gedrag niet en wil het ombuigen naar iets positiefs. De drang is alleen wel groot in deze periode. Is dit gedragen uberhaupt om te buigen?

Ik vind het lastig om een bipolaire stoornis te definiëren. Het is niet hetzelfde als schizofrenie, maar beiden kenmerken zich wel door stoornissen. Waarin verschillen de symptomen van een bipolaire stoornis met die van schizofrenie en welke behandeling en medicatie horen daarbij?

De meeste mensen staan vroeg op voor school en werk. Sommigen van ons staan weer liever vroeg in de sportschool. Toch gaat het niet iedereen even makkelijk af. Waarom hebben sommige mensen meer moeite met vroeg opstaan dan anderen? Is dit aangeboren of hebben we dit er zelf naar gemaakt?

Hallo. Ik ben nu al 5 jaar buschauffeur en ik heb in mijn hele leven (32 jaar oud) nog nooit last gehad van angst- en paniekaanvallen. Die zijn afgelopen April ineens begonnen. Veel naar de huisarts geweest, bloedtesten gehad en zelfs MRI scan. Kwam niks uit dus het zijn inderdaad gewoon paniekaanvallen. Vervolgens schrijft hij me Oxazepam voor. Dat is leuk en aardig, maar onder invloed van die medicijnen mag ik geen bus rijden. Dus ik heb er niks aan. Psycholoog ben ik een paar keer geweest, maar die kon mij ook niet helpen. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik werk nu een poosje halve dagen, en de ene dag is er niks aan de hand en de dag erop word ik weer helemaal gek in die bus. Vandaag heb ik de passagiers ook gevraagd of ze alstublieft de volgende bus wilden pakken want ik zat trillend en bevend achter het stuur. Mijn baas begint het beu te worden merk ik. Maar ik wil echt mijn baan niet kwijt. Maarja ik zit daar in m'n uppie voor in die kabine met alle tijd van de wereld om mezelf gek te maken. Ik heb ademhalingsoefeningen geprobeerd, stress ballen, valeriaan tabletten. Niks helpt. Het gaat altijd hetzelfde: ik krijg spanningen, dat triggered mijn Prikkelbaar Darm Syndroom. Daar krijg ik vervolgens buikkrampen en diarree van. Maar omdat ik natuurlijk tijdens een rit nergens naar een toilet kan zit ik dus steeds met de angst dat ik die diarree niet binnen kan houden waardoor ik nog gekker wordt.

Hoe komt het dat ik altijd bang ben om anderen in mijn woning toe te laten. Ik ben dan bang voor beschadigingen op vloer en aan de muren. Bijv. schilderen op balkon, is toelaten van schilderen door woning, maar als ze de muur aanpakken met hun handen heb ik vlekken op de muren, of als ze met de schoenen krassen maken op de vloer zit ik met de ellende. En dat terwijl men op het balkon moet zijn. Of als men een nieuwe wand moeten plaatsen in de keuken....... ik ben dan zo bang dat mensen tegen de muur gaan staan om te leunen of dat ze mijn spullen beschadigen door hun handelingen (bijv. trapje tegen de koelkast laten komen of tegen het fornuis gaan staan met trap en schoenen....... is namelijk in december gebeurd....gelukkig geen schade, maar toch)
Ik kan ook geen vrienden uitnodigen en houd hen geheel in de gaten als ze binnen zijn. Het geeft veel stress, wat maakt dat ik maar buitenshuis afspreek. Zelf loop ik veel op sokken om beschadigingen op vloer te voorkomen en ook ben ik heel voorzichtig in mijn lopen enzo om niet tegen de muur te belanden met stofzuiger of swiffer ofzo
Hoe kan ik hier beter mee omgaan???