Worden je schulden bij een persoonlijk faillissement kwijtgescholden?

Nee, de schulden blijven gewoon bestaan. Bij een persoonlijk faillissement heb je allereerst geen zeggenschap meer over je eigen inkomen en vermogen. Er zal er een curator worden aangesteld die beslag legt op geld en bezittingen, beslist wat er over moet blijven om van te kunnen leven (zowel voor wat betreft het geld als de bezittingen), en daarvan de schuldeisers zoveel mogelijk uitbetaald. Als de schuld daarmee niet afbetaald kan worden, wordt het faillissement opgeheven en blijft de schuldenaar gewoon zitten met de resterende schuld. Dit in tegenstelling tot de WSNP, waarbij - wanneer iemand een tijdlang (meestal drie jaar) aan alle eisen van de regeling voldoet - uiteindelijk een zgn. 'schone lei' wordt uitgesproken en de resterende schulden niet meer opeisbaar zijn.

Daarom is een persoonlijk faillissement eigenlijk zelden een oplossing voor het probleem van hoge schulden die niet binnen afzienbare tijd zijn af te lossen. Immers, wanneer iemand waardevolle bezittingen heeft waarmee de schuld afbetaald kan worden, kan hij die ook zélf te gelde maken en daarmee de schuld afbetalen. En wanneer dat geld er níet is, dan gaat een curator dat ook niet vinden en wordt het faillissement dus gewoon weer opgeheven bij gebrek aan baten.

Overigens geldt er géén minimaal inkomen om in aanmerking te komen voor de WSNP. Er kunnen wel andere redenen zijn waarom iemand niet is toegelaten, of het kan simpelweg nog te vroeg in het traject zijn voor de WSNP. Eén van de eisen voor toelating is namelijk dat er eerst via een minnelijk traject - waarbij iedereen dus vrijwillig meedoet - bij de 'gewone' schuldhulpverlening geprobeerd is om een akkoord te sluiten met de schuldeisers en de schuld af te betalen.