Wat is het gevolg op je lichaam als je voedselallergie voor bepaalde voeding hebt maar deze toch blijft eten?

Een voedselallergie is niet iets wat je naast je neer moet leggen. Jouw lichaam zal hier op reageren omdat het deze stoffen niet accepteert. Denk dus niet dat het wel ineens over zal gaan.
Buiten het risico dat je loopt op uitdroging en darmklachten/-problemen door de vele diarree als je hiermee door blijft gaan, is het grootste risico dat je ooit in een anafylactische shock kan raken. Dit is een levensbedreigende allergische reactie van het hele lichaam.
Een anafylactische reactie kan beginnen met een onbestemd gevoel en bepaalde huidreacties als jeuk, galbulten, roodheid en zwelling van je handen, lippen, gezicht en oogleden.
Vaak treden er ook maagdarmklachten op zoals buikkramp,
misselijkheid, diarree en braken. Levensbedreigend wordt het als de luchtwegen, het hart- en vaatstelsel mee gaan doen en ook zwellingen ontstaan in de mond bij de tong en/of de keel. De keel gaat daardoor langzaam dicht, de lippen worden blauw, ademen gaat moeizamer, de stem wordt hees, je kan nog maar moeizaam praten of hoest onophoudelijk. Dan daalt je bloeddruk en uiteindelijk raak je bewusteloos, daarna raak je in een anafylactische shock.
Gelukkig komt dit laatste niet zo vaak voor, omdat je als het goed is direct door de arts behandelt wordt, als je er tenminste op tijd bij bent. Of en hoe deze symptomen optreden verschilt per persoon en ze komen ook niet allemaal en altijd zo voor.
De tijd tussen het eten van de allergenen en de reactie hierop varieert ook, maar als regel geldt; hoe sneller de reactie, hoe ernstiger het verloop meestal is.

Ik heb zo'n reactie zelf eens meegemaakt en na 112 te bellen kwam onmiddelijk de trauma helicopter. Gelukkig vond het plaats in Duitsland want daar sturen ze gelijk de helicopter en zodoende was ik er op tijd bij. In het ziekenhuis heeft men toen direct adequaat gehandeld.
Toen ik het ziekenhuis ingerend werd op de brancard, met een dicht gaande keel, dikke handen, voeten, jeuk, blaren overal, stonden de artsen al klaar en ik hoorde alleen hoe mijn bloedruk afgeteld werd. Toen ze bij 56 kwamen kwam alles in actie en spoten ze calcium in het slangetje van mijn infuus. Ik kreeg het heet, schoot overeind en stortte de hele inhoud van mijn maag over het bed.
Ineens vloeide alles weer weg en had ik niks meer. Ik bedoel maar, dat wil je niet meemaken!!!