Waarom moet iets wat "lekkerder" is per definitie altijd ook duurder zijn? Althans.. in heel veel gevallen

De regel van vraag en aanbod. Als iets lekkerder is, dan willen meer mensen het. Hoe meer mensen het willen (veel vraag) hoe duurder het dan wordt. Want je snapt, als er heel veel slippers in de winkels liggen, zullen ze goedkoper zijn dan als er maar 10 in heel Amsterdam te koop zijn.

Prijs is een gevolg van vraag en aanbod. Hoe populairder een bepaald (schaars) goed, hoe meer mensen het willen hebben. En als er maar een beperkt aantal beschikbaar zijn, dan gaan de mensen die er het meeste voor over hebben met het product aan de haal. Iets wat lekkerder is, zal over het algemeen populairder zijn (al het overige gelijk blijvend). Dus meer vraag, dus een hogere prijs. Uitzonderingen kunnen zich voordoen, omdat vraag ook van andere factoren afhangt. Neem een reep chocolade. De ene reep is veel lekkerder dan de andere. Maar als die lekkerste reep wordt geproduceerd door arme kindertjes, die door het zware werk niet ouder worden dan 11, waarbij gebruik wordt van ingredienten die gekweekt zijn op akkers waarvoor oerbos is gekapt zodat diersoorten uitsterven....dan zal niet iedereen voor de lekkerste kiezen. En er is ook nog zo iets als emotie. Sommige producten van de Aldi zijn overheerlijk, maar de associatie bij Aldi is toch nog steeds "armelui". En sommigen hebben daar wat moeite mee.

Dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Sterker nog, soms is het omgekeerde het geval, getuige sommige resultaten van blinde testen op het gebied van smaak. Ik denk dat iets vaak als 'lekkerder' word ervaren als iets duurder is omdat we er hogere verwachtingen van hebben. En daarin willen we dan niet teleurgesteld worden. Het principe erachter is net zoiets als: wat van ver komt is lekker. Het is duur dus het zal wel lekker zijn. En vergeet de marketing niet, bij een merkproduct wordt niet alleen een product neergezet maar ook een gevoel, een stukje identificatie word er ook bij aangeboden. Onbewust neem je veel reclamebeelden en de daarbij horende sfeerbeelden met je mee als je de supermarkt ingaat. Je koopt niet alleen die ene fles frisdrank, je koopt ermee het gehele 'beeld' van dat merk frisdrank. Ga je datzelfde merk frisdrank blind vergelijken met een huismerk frisdrank dan kun je soms stomverbaasd concluderen dat het huismerk even of misschien zelfs wel lekkerder is dan die van dat ene merk.

Bronnen:

http://www.bythegrape.com/nieuws/prijsvers...

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.as...

Omdat mensen denken dat dat de waarheid is. Iets waar je veel voor moet betalen, moet wel goed zijn, waarom zou de prijs anders zo hoog zijn. Dus dure wijn is lekkerder dan goedkope wijn (maar alleen echte kenners proeven het verschil). Zo is het ook met asperges, ze zijn er maar een korte tijd, ze zijn arbeisdintensief, dus duurder, waardoor het luxe is om ze te eten. En om die reden moeten ze wel lekker zijn.

Nou, in heel veel gevallen is dat helemaal niet waar. Dat is o.a. het probleem van snackfood: frites en kroketten e.d. zijn eigenlijk hartstikke goedkoop en heel veel mensen vinden het lekker, dus daarom wordt er zo ongezond veel van gegeten. Zelfde met "de chinees" : heel veel lekker eten voor weinig geld. Toevallig vandaag twee soorten leverworst gekocht: een goedkoop en een duurder en mensen blind laten proeven. Conclusie: geen verschil. De goedkopere vond men juist nog ietsje zachter en daardoor fijner. Heel veel spul is onder een merknaam duurder. Maar daarom niet beter, of lekkerder. Onderzoek naar wijn heeft uitgewezen dat de duurdere lang niet altijd de lekkerste is. Men deed goedkope wijn in dure flessen en heel veel "kenners" trapten er in. Als je het hebt over exclusieve dingen, dan kan het zijn dat iets, wat niet veel verkocht wordt, duurder is. Dan is het meer een kwestie van vraag en aanbod, dan van kwaliteit.

Er is nog een manier om dit te bekijken: Iets dat goedkoper is omdat het makkelijk te verkrijgen is eet je veel vaker en vind je daardoor minder bijzonder. Denk aan appels. Een vrij normale smaak, maar stel je voor dat je maar 2x per jaar een appel kan eten: zou je die smaak dan niet enorm waarderen? En wat denk je van zout? Stel dat je dat maar af en toe in je eten kon doen... Goedkope dingen kunnen dus ook heel erg lekker zijn, maar je bent gewend aan die smaak. Dure dingen kunnen ook lekker en minder lekker zijn. Maar denk je eens in: zou je iets kopen dat duur is en maar een matige smaak heeft? Vast niet. Dus wat blijft er over op de markt: Goedkope lekkere en minder lekkere dingen. Dure lekkere dingen. De vierde categorie "Duur en niet zo lekker" wordt gewoon nauwelijks verkocht.