Een hond is een roedeldier, en een paard een kuddedier.
De aard van de twee diersoorten is daardoor volledig verschillend.
In een roedel is er een alpha-dier, of een alpha-paar.
De naaste familie van de hond, de wolf, heeft dus een leider, en alle andere wolven staan onder hem, in een duidelijke rangorde van hoog naar laag. Alleen het alpha-paar krijgt pups, die door de hele roedel verzorgd worden.
Als de pups minder afhankelijk zijn van de moeder (na zo'n 12-14 weken) kan zij mee gaan op de jacht, omdat er een oom of tante oppast op de pups.
De regels en de rangorde binnen de roedel zijn heel duidelijk, worden dagelijks herbevestigd, en er wordt nooit van afgeweken.
Dit is belangrijk voor het overleven van iedere wolf binnen de roedel.
De leider is dus de allerbelangrijkste wolf voor de roedel ; zonder hem geen territorium, dus geen eten, geen nakomelingen, en vooral : geen veiligheid.
Een mens neemt, als het goed is, de taak van de roedelleider op zich. Als de hond dus zonder zijn leider is, is zijn wereld niet okay, al krijgt hij dagelijks zijn eten en drinken voorgezet, en wordt er met hem gewandeld en gespeeld. Als de leider terugkomt, is er dus grote opluchting en opwinding : nu klopt alles weer.
Een paard is een onderdeel van een kudde, met meestal een wat oudere merrie als matriarch. De kuddeleden beschermen elkaar en de veulens, maar zullen bij echt gevaar vluchten, met de jonge dieren in het midden. Een hengst komt langs als de merries tochtig/hengstig zijn, en klaar zijn voor de voortplanting. Hij zal dan proberen merries uit de kudde af te zonderen, en tot iedere merrie door hem bevrucht is blijft hij bij zijn geroofde kudde. Daarna sluiten de merries zich weer aan bij de hoofdkudde.
Niet de leider, maar de kudde biedt de veiligheid.
Als een paard getemt wordt, of bij mensen geboren wordt, leert het paard samenwerken en gehoor geven aan de verzoeken/opdrachten van de ruiter. Maar een goed aangereden paard kan dus naar iedere ruiter luisteren, en vormt geen exclusieve band met 'zijn' mens, zoals een hond dat wel doet. Natuurlijk is er een grote mate van vertrouwdheid, als er één mens hoofdzakelijk met dit ene paard omgaat, maar de band is anders.
Het paard zal bij gevaar nog steeds proberen te vluchten, terwijl een hond juist zijn 'mens' opzoekt voor zijn gevoel van veiligheid.