Ga naar de inhoud

Opgebiecht: De ongewone aandacht van mijn man voor onze buurvrouw

Update:
Opgebiecht man aandacht voor buurvrouw

In elke relatie zijn er weleens momenten van twijfel, jaloezie en onzekerheid. Maar ik denk dat het bij mij gegrond is. Het begon allemaal 4 maanden geleden toen ik merkte dat mijn man Jannik onze buurvrouw Priscilla (37) ongewoon veel aandacht gaf. 

Karin(38) woont nu 9 jaar samen met Jannik (41) in Utrecht. Ze hebben 2 kinderen, Mathijs (4) en Sylvie (2).

Het begon onschuldig genoeg 

Onze buurvrouw Priscilla kwam een half jaar geleden naast ons wonen. Ze is een ongelooflijk charmante vrouw, altijd onberispelijk gekleed in haar modieuze zwarte jurkjes en met prachtig blond haar. Haar gevoel voor mode en zelfverzekerde houding maakten haar het gesprek van de dag in de buurt.

Als ze bij ons een glaasje wijn kwam drinken zag ze er altijd prachtig uit. Voor mijn gevoel een beetje overdreven en meer geschikt voor een avondje uit, maar de zomerse avonden buiten waren gezellig.

Elke keer een stom excuus

Omdat ze alleen was boden wij haar aan om te helpen met de inrichting van haar huis. We hebben haar geholpen bij het behangen van de slaapkamer, het schilderen van de gang en het leggen van het laminaat. Omdat ik druk was met onze kinderen ging mijn man geregeld alleen bij haar klussen.

Jannik vond steeds vaak excuses om een gesprek met haar aan te knopen, hulp aan te bieden in haar tuin of haar te helpen met andere huishoudelijke reparaties. Ik kon het niet helpen, maar zag hoe de ogen van mijn man oplichtten als Priscilla in de buurt was.

Hij kijkt naar mijn gevoel te lang naar haar als ze voorbij loopt en hij zwaait iets te enthousiast naar haar. Ik heb ook het idee dat hij de laatste tijd meer aan zijn uiterlijk doet.

Hoewel ik het in eerste instantie afdeed als onschuldige vriendelijkheid, werd mijn innerlijke stem van jaloezie met de dag luider. Ik kan het bijna niet meer bedwingen en raak er geobsedeerd door. Zodra Jannik naar buiten gaat om bijvoorbeeld de vuilniszak weg te brengen, volg ik hem stiekem vanaf het keukenraam. Ik houd zelfs bij hoe lang hij erover doet, want op weg naar de vuilcontainers komt hij langs het huis van Priscilla.

Het vreet aan me

Jaloezie is een complexe emotie die het fundament van vertrouwen in elke relatie kan wegvreten. Ik betrapte mezelf erop dat ik voortdurend twijfelde aan de bedoelingen van mijn man en me afvroeg of er meer was dan alleen maar vriendschap tussen buren. Het is om gek van te worden. Ik kijk zelfs af en toe in zijn telefoon om te controleren, tot nu toe heb ik niets gevonden.

Naast zijn overdreven aandacht voor de buurvrouw vind ik dat hij bijna geen aandacht voor mij heeft. Hij geeft mij geen complimenten of biedt mij niet aan ons me ergens mee te helpen. Laatst hoorde ik hem tegen Priscilla zelfs zeggen dat hij haar ook wilt helpen met het bouwen van een inloopkast voor haar garderobe. Daar vraag ik al jaren om! Net als de boodschappen tillen, hij weet niet hoe snel hij naar buiten moet rennen om haar te helpen tillen.

Priscilla geeft overigens geen aanleiding merk ik, het komt echt van Jannik. Maar dat maakt het niet makkelijker dat ze zo aardig en charmant is.

Confrontatie

In een poging om meer duidelijkheid te krijgen, besloot ik mijn man onlangs te confronteren met mijn gevoelens. We hadden vorige week een open en eerlijk gesprek, waarin ik mijn zorgen uitte zonder beschuldigingen. Tot mijn verbazing luisterde hij aandachtig en verzekerde me dat zijn interacties met de buurvrouw puur platonisch waren. Hij legde uit dat Priscilla haar gevoel voor mode slechts bewondering was bij hem. Hij complimenteerde haar met haar stijl, zoals hij dat bij ieder ander zou doen. En dat het gewoon gezellig is om met haar te praten. Deze openbaring gaf een sprankje hoop, maar de jaloezie is nog steeds niet weg.

Ze praten wekelijks urenlang over allerlei onderwerpen, van politiek tot sport. Ik voel me buitengesloten, omdat ik niets met politiek of sport heb. Het voelt alsof ik binnenkort wordt vervangen door de charmante buurvrouw. Als ik er nog een keer wat van zeg ben ik bang dat ik Jannik juist in haar armen drijf. Ik denk er zelfs aan om te verhuizen, maar dan ga ik de buurt heel erg missen.

Lees nog meer opgebiecht verhalen.

Meer over: