Bron: © Canva, Geja Bouwmeester.
December is een feestelijke maand, met overal lichtjes en versieringen. Maar dat betekent niet dat iedereen zich ook zo voelt. Zelfleiderschapscoach Geja Bouwmeester nodigt je uit om met zachte ogen te kijken naar de decembertradities. Een reflectie op warmte, herinnering en het bewust kiezen van wat bij jou past, juist in deze fase van je leven.
door Geja Bouwmeester
De donkerste maand van het jaar
Vroeger was de winterperiode voor mensen letterlijk kwetsbaarder, vooral in december. Men was afhankelijk van elkaar voor warmte, veiligheid en gezelschap. Juist daarom zochten mensen elkaar op. Niet om het groots te maken, maar om de kou samen te dragen. Uit die behoefte zijn veel decembertradities ontstaan: manieren om licht, warmte en nabijheid vast te houden.
Kleine rituelen hadden vroeger een grote betekenis. Groene takken in huis – den, spar, hulst – stonden symbool voor leven dat doorgaat. Ook in de winter, als alles kaal is, is er ook een nieuw begin. Een kaars aansteken was meer dan gezelligheid. Het betekende:
We houden het vol, het licht komt terug.
Cadeautjes geven ging niet om veel of duur. Het was een teken van aandacht: “Ik zie je, ik denk aan je”. En samen eten was een manier om te delen wat er was. Voedsel, verhalen en stilte, alles hoorde erbij.
Hoe tradities nu soms voelen
Anno 2025 geven we deze tradities nog steeds vorm. We komen samen, koken uitgebreid en maken het huis warm en licht. Maar kost het misschien nu meer energie dan het oplevert?
Wat bedoeld was als warmte, is veranderd in drukte. Samen eten kan een fijne traditie zijn. Alleen niet als jij 3 dagen in de keuken staat om het iedereen naar de zin te maken, terwijl het niet je hobby is. Dan kan de vraag opkomen: “Doet dit mij nog wel goed?” En als dat niet zo is, raakt de oorspronkelijke bedoeling op de achtergrond.
De tekst gaat verder onder de afbeeldingen >>
Wat verandert in de loop van het leven
Ook verandert er in de loop der jaren veel in een mensenleven. Ouders vallen weg. Misschien een broer, een zus of een andere geliefde. Hun afwezigheid is in december vaak extra voelbaar.
Tegelijkertijd zijn er mensen bijgekomen. Kleinkinderen. Nieuwe partners van je kinderen. Nieuwe stemmen aan tafel, nieuwe gewoontes. Dat kan warm zijn, maar ook zoeken naar een nieuw evenwicht.
Wat vroeger vanzelf ging, vraagt nu soms om een andere vorm.
Terugkijken naar het kind dat je was
Ik nodig je daarom uit om even terug te kijken. Naar hoe jij de wintertradities als kind beleefde.
- Waar werd je als kind blij van?
- Was het samen aan tafel zitten?
- De geur in huis?
- Een klein cadeautje?
- Samen zingen of juist de rust?
En misschien ook:
- Waar werd je níét blij van?
- De drukte?
- Spanning?
- Verwachtingen waar je niet aan kon voldoen?
Kijk eens eerlijk:
- Is dat er nu nog steeds?
- En hoe voelt dat vandaag?
Misschien mis je iets wat je toen wél had. Of misschien merk je dat iets wat je toen lastig vond, er nog steeds is, en dat je het nu niet meer graag draagt.
Bewust kiezen wat je meeneemt
Je hoeft tradities niet klakkeloos voort te zetten. Je mag kiezen. Sta eens stil bij deze vragen:
- Welke tradities geven mij een warm en rustig gevoel?
- Welke doe ik vooral omdat ze altijd zo gedaan werden?
- Wat wil ik bewaren?
- Wat mag ik loslaten, of anders vormgeven?
Soms is eenvoud genoeg. Een kaars. Een gesprek. Een moment van echte aandacht.
Wat mag blijven, wat mag veranderen
Tradities zijn ooit ontstaan om mensen te ondersteunen, niet om ons uit te putten. Mijn motto: Wat jou nog steeds voedt, mag blijven. Wat zwaar voelt, mag veranderen. Dat is geen breuk met het verleden. Dat is trouw blijven aan de bedoeling: warmte, verbinding en menselijkheid.
December hoeft niet perfect te zijn. Het mag eerlijk zijn. Warmte zit niet in hoe het hoort, maar in wat jou goed doet: nu, in deze fase van je leven.
Ook interessant om te lezen >>
Eenzaamheid kent 3 gezichten
In dit artikel legt Geja Bouwmeester uit hoe eenzaamheid 3 gezichten kent, en waarom het zelden simpelweg draait om ‘niemand om je heen hebben’.
Waarom nee zeggen zo lastig is
We doen het allemaal: ja zeggen terwijl we eigenlijk nee bedoelen. Uit gewoonte, uit angst voor afwijzing of omdat we niemand graag teleurstellen. Alleen het constant over je eigen grenzen heen gaan, put je uiteindelijk uit. Tips van Geja Bouwmeester over nee zeggen.
Volg Geja op instagram: gejainspireert.
<< Geja Bouwmeester
Bronnen:
Gejainspireert.nl, Canva