Waarmee nemen mensen waar, behalve met hun bekende zintuigen?

Met het zesde zintuig natuurlijk.

We kunnen ook vibraties waarnemen, afgaande op het volgende:
Er is een bepaalde lage toon, die mensen niet kunnen horen, die bepaalde emoties veroorzaken.
Bij veel kerkorgels is er een pijp die deze toon voortbrengt. Jaren lang heeft men zich afgevraagd waarom die pijp er was, tot men ontdekte dat mensen door de toon een aanwezigheid voelden.
Bij experimenten met deze toon, waren er mensen die de aanwezigheid voelden van God of goede/kwade entiteiten.
Dit geluid hoor je niet, dus hoe neem je dit waar? Waarschijnlijk vibraties dus.
Het zou interessant zijn om te weten of dit geluid in de natuur voorkomt. (Bijv ruisen van stromend water, ondergrondse verschuivingen)

Toegevoegd na 9 minuten:
Zie het artikel 'De stem van God' op www.noorderlicht.vpro.nl

mensen nemen heel weinig waar.
Ze kijken niet eens met hun ogen, terwijl je zou denken dat dat hun heel gemakkelijk af zou kunnen gaan. (ze kijken met hun ik-gedachten, niet met hun ogen).

Mensen nemen wel heel veel voor waar aan.
Wie ziet?, en wat wordt er gezien?

Zonder de kijker, wordt er meer waar(-heid) genomen.
Die ligt overal zo maar voor het oppakken.

Verder kunnen we creeren, dan denken we dat we waarnemen, en creeren we gewoonweg wat we willen waarnemen.

Als je echt goed kijkt, zie je niks meer!

Door de huidige zintuigen te gebruiken, maar dan op een nog subtielere wijze.

Met voelen, dat je wanneer je je hand heel langzaam beweegt, nog de lucht voelt tussen je vingers alsof het waait.

Horen van de stem, de trilling. Zien van de lichaamshouding en intonatie. Zien van het gelezen schrift, en waarnemen dat er bepaalde zinopbouw is en woordkeuze.

Door alles op een preciezere wijze toe te passen als 1 geheel.

Hiernaast hebben een aantal mensen de mogelijkheid tot visualisatie waardoor hun hersenen wat anders werken. Beeldtaal, inleving op het moment.
De een is nu eenmaal beter is taal en de ander in rekenen. Weer een ander is goed in het oppikken van subtiele signalen. Zelfs als hij de ander niet ziet en puur een geschreven tekst onder ogen krijgt. Of een afbeelding ziet.

Deze gevoeligheid kan je trainen door je bekende zintuigen te verfijnen en samen te laten werken.

In de hoop dat het "mag" (met een ;-) erbij, want deze opmerking is half serieus, half knipogend bedoeld):

Alles, alles, alles wat we waarnemen, nemen we waar via de zintuigen. Dat zijn overigens niet alleen de bekende zintuigen die iedereen kent, maar ook bijvoorbeeld de spierspoeltjes, en dingen die we onbewust waarnemen zoals het gehalte van bepaalde stoffen in ons bloed, en onze lichaamstemperatuur.

Al die waarnemingen samen bepalen wat we uiteindelijk waarnemen.

Dingen als intuïtie blijken voort te komen uit waarnemingen met deze zintuigen, maar dan van effecten die zo enorm klein zijn, dat we niet eens dóórhebben dat we ze waarnemen.

Denk daarbij bijvoorbeeld aan een pauze tussen twee woorden - als die pauze net 0,03 seconden korter of langer is dan normaal, *weten* we niet dat we dat horen, maar horen we het wel degelijk.

Hetzelfde treedt op bij een pink die net wat anders wordt gehouden dan gebruikelijk, een oogcontact dat net op een ander moment optreedt dan in een normale situatie, enzovoorts.

Allemaal voorbeelden van dingen die we waarnemen zonder dat we dat weten. Dingen die heel belangrijk zijn. Dingen die daarom terdege worden verwerkt, en die leiden tot een inschatting van de situatie die vaak verbazend nauwkeurig is.

Omdat we geen flauw benul hebben hoe we aan onze goede inschatting komen, schuiven we het maar op de intuïtie.

--

Een ander effect treedt op bij de verwerking van alle zintuiglijke waarnemingen. Die verwerking leidt tot een ervaring.

Echter, een ervaring kan ook door onszelf worden gecreëerd. Dat kunnen we helemaal uit onszelf doen, dat kunnen we ook doen op grond van bepaalde emoties, of op grond van bepaalde zintuiglijke waarnemingen.

Op die manier is het mogelijk dat een zintuiglijke waarneming die zó subtiel is dat we niet wéten dat we die waarneming hebben, leidt tot een sterke ervaring.

Voor ons komt die ervaring dan uit het niets, omdat we de bron niet kennen. We schrijven zo'n ervaring dan al snel toe aan een geest, of aan een energie.

Je denkt dus dat je iets heel bijzonders ervaart, maar in wezen gaat het ofwel om een ervaring die je helemaal zelf hebt gemaakt, ofwel om een ervaring die voortkomt uit heel subtiele zintuiglijke waarnemingen.

Veel waarnemingen zijn gebaseerd op de letterlijke registratie van alle zaken om ons heen.
We zien een trillend oog, we horen een nuanceverschil in de toonhoogte van de stem, we ruiken onbewust bij iemand een andere geur, we voelen een bepaalde beweging waarin een ander soort spanning zit die anders dan anders is, we registeren dat onze voeten een lichte helling waarnemen of niet meer kunnen blijven staan in een bepaalde positie, onze huid voelt een verandering van de temperatuur van de lucht.
Al die dingen bijelkaar opgeteld geven een reactie op de omgeving die we normaal vinden, omdat we die perfect kunnen terug beredeneren uiteindelijk.
Dit is allemaal het waarnemen wat volgens een bepaalde manier van onderzoeken is vast te leggen.
Dit waarnemen ligt aan de basis van het andere waarnemen, het is niet de fysieke maar de mentale registratie van dingen.
En daar lopen alle discussies mank, want het is (nog) niet wetenschappelijk aan te tonen.
Ik voel en zie een energie bij mensen, die zie ik in de vorm van nuance-verschillen in een kleur rondom iemand heen. Bij mensen die angstig zijn zie je andere kleuren dan bij mensen die blij zijn enz. Ik voel ik een verschil in energie, ik voel het gewoon in mijn hoofd en ik zie het ook met mijn mentale ogen, ik zie een hoogte of laagte in energie. Het trilt, het heeft een bepaalde frequentie.
Het is het "volgende" waarnemen, wat komt na het "gebruikelijke" waarnemen. Soms heeft het een niets met het ander te maken en soms wel. Als je nog niet precies weet wat je ervaart maar het toch bemerkt, noem je het intuïtie.
Veel mensen voelen al die zaken best wel, maar kunnen er verder niets mee.
Wetenschappers zullen terecht vanuit hun positie dit duiden als onzin, zij hebben een andere benadering van de zaken, maar dat is slechts een benadering, een kant van de medaille,er zijn nog andere kanten.....