Waarom zijn kinderen zo goed in het spel memorie?

pienemop (624)Met name kinderen in de leeftijd tot een jaar of 7 zijn zeer goed in memory. Dit komt omdat ze nog niet (goed) kunnen lezen en meer gericht zijn op beelden (dus plaatjes).

met dank aan pienemop

Als je klein bent heb je meer geheugen dan oudere mensen. Bv.: Ik win altijd bij memory tegen mijn ouders. Je kunt je geheugen groter maken door op de site: www.onlineklas.nl
Succes!

Ook belangrijk volgens mij is dat volwassenen die memorie spelen ondertussen BIJNA altijd ook aan iets anders denken.

Mijn kinderen vegen de vloer met me aan met dit spel, maar ja, terwijl ik speel denk ik alvast na over het eten van vanavond en de boodschappen van morgen, of ik klets met iemand anders.

Als ik ECHT denk, en nu GA ik ervoor en ik concentreer met heel goed, dan is het verschil eigenlijk weg en win ik ook hoor.

Ik heb ook altijd gedacht dat kinderen vele malen beter in memory waren. Tenslotte won ik ook altijd van mijn ouders. Maar inmiddels, twee kinderen verder, denk ik dat het toch iets anders is dan dat.

Als je met kinderen memory speelt (en vaak potje na potje na potje) verlies je als ouder al snel je interesse, eigenlijk kijk je nog maar met een half ook waar de kaartjes liggen en ach, van een kind van vier winnen is eigenlijk ook niet veel aan.

Maar....als ik me er echt op focus, en een potje speel om te wínnen, dan win ik ze met gemak allemaal van een kind van die leeftijd. Simpelweg omdat ik de voorwerpen op de kaartjes beter herken, makkelijker kan categoriseren , rijen en kolommen kan tellen in een oogopslag, patronen zien waarin de kaartjes liggen en uiteindelijk ook beter onthouden waar ze ongeveer moeten liggen. Kwestie van oefening, al die jaren.

Ik vrees dus dat het meer in de focus en de belangstelling voor het spel ligt, dan in een of andere neurologische reden waardoor kinderen beter zouden zijn. Maar het is en blijft natuurlijk wel een leuk verhaal, ook voor hen, en dus hou je de mythe maar een beetje in stand.

Hierbij hou ik een slag om de arm dat er wellicht iets wetenschappelijks over bewezen is, maar in de praktijk heeft er nog nooit een kind van me gewonnen als ik dat echt niet wou. (Dat was, zeg maar, mijn eigen 'onderzoekje' in de tijd dat ik als beverleiding en hulpmoeder erg veel met kinderen omging. )