Zou je niet altijd een bron moeten geven?

Als ik het antwoord uit mijn hoofd intik geef ik geen bron.
Je eigen naam intikken als bron wordt niet op prijs gesteld, zo is gebleken.
Als het feit wat ik neerschrijf oorzaak is van discussie, geef ik zeker een bron, dan kunnen mensen het zelf nakijken.
Maar vaak doe ik eerst een klein 'onderzoekje' op diverse websites en maak daar mijn eigen verhaaltje van. Dan noem ik geen bron, want dat zijn er teveel.
En verder is het noemen van de bron geen garantie voor de betrouwbaarheid van de informatie, want er zijn veel websites waar onbetrouwbare informatie op staat.

Ik heb nog nooit een antwoord opgezocht, dus kan ik er geen bronvermelding bij zetten.
Maar misschien kan je er dan BRON ZELF bij zetten, sommige doen dat al wel,
Maar er zijn er ook die een prachtig gejat antwoord geven zonder bronvermelding.
Vaak zie je dat wel, maar niet altijd en denk je, wauw, geweldig antwoord!
Vraag je dan nog wat, dan vallen ze door de mand.

Neen. Niet wanneer je er je eigen verhaal van heb gemaakt.

Daarbij komt dat ik echt niet meer weet waar ik heb gelezen dat de hoofdstad van Nederland Amsterdam is en wel door het feit dat koning Lodewijk Napoleon -de broer van een Franse Keizer- deze daarvoor heeft aangewezen omdat dit de rijkste en grootste stad was.

Mijn bron is vaak een optelsom van eigen ervaringen, dingen die ik heb meegemaakt, heb gelezen, heb gezien, heb ontdekt. Dat valt een beetje lastig als exacte bron te melden.

Je geeft een bron als je er toevallig een weet of weet te vinden, of om je bijdrage te bakcuppen of kracht bij te zetten.

Van alles wat ik weet, komt schat ik zo'n 99 % uit boeken, tijdschriften, encyclopedieën, documentaires, films, verhalen, duscussies, middagenzoniet dagen rondhangen in de bibliotheek (toen je er nog mocht roken en de koffie nog gratis was ;-) , cursussen, gesprekken......je denkt toch niet dat ik ook van nog maar 2, 3 % weet uit welke bron wat precies komt, los van het feit dat ze vaak elkaar aanvullen, tegenspreken, versterken of ontkrachten, nieuwe kennis die oude kennis weer in een ander daglicht stelt; er is geen beginnen aan.

Daarnaast vraag ik me af wat de toegevoegde waarde is van het vermelden in de trant van : Bron : een kijk uit de vroege jaren tachtig. Of : Tijdschrift Psychologie uit 1991/1992 , of : Libelle, onbekende jaargang. Bovendien is veel ervaring en dan met name ook de verschillende ervaringen van grotere hoeveelheden mensen ook een grote bron van (mensen)kennis, maar niet te verifieren natuurlijk.

Als er bij mij dan ook een bron vermeld is, is dat meestal een link waar in grote lijnen staat wat ik zelf al had geschreven.

Mijn bron is de levens ervaring en de manier waarop ik naar mensen en dingen kijk.
Natuurlijk heb ik geleerd uit boeken en gesprekken en studies. Maar daarna ga je toetsen en vorm je een eigen mening ergens over. Dat hoeft niet altijd parallel te lopen met anderen.
Als ik dus geen bron invul dan is het mijn eigen bron..

nee je kan alleen een bron geven als je het echt uit internet of uit een boek of iets dergelijks hebt
heel veel vragen weet je gewoon uit je hoofd

Omdat de meeste informatie, hoe ook verkregen, door jezelf is geschift en daarmee je overtuiging geworden, jouw waarheid.

En "persoonlijke ervaring" wordt helaas niet snel geaccepteerd als bronvermelding.