Ik heb zelf grote moeite om in een groep iets te vertellen. 1 op één ben ik de zekerheid zelve...Wat te doen?

Als jij iets voor een groep moet vertellen, bedenk je dan dat jij eigenaar bent van datgene dat je wilt vertellen. Jij weet waar het over gaat, jij hebt de kennis. En zoals ze zeggen: Kennis is macht. Als jij rustig blijft en door blijft praten, dan heeft een groep het echt niet in de gaten als jij iets vergeet.
Succes !

Jouw dochtertje (en jij ook) wordt waarschijnlijk onzeker van het feit dat je in de volle aandacht staat, en dat iedereen naar je kijkt. Zodra je je daarvan bewust bent kun je gaan blokkeren.

Een goede methode is om de personen uit de groep niet recht aan te kijken, maar je blik te richten op een punt recht achter ze. Zoek hiervoor bijvoorbeeld 3 verschillende punten achter in het vertrek, (links, midden en rechts) zodat je je blik daartussen kunt verplaatsen.

Verder is het handig dat je datgene wat je wilt vertellen voor een groep van tevoren al voor jezelf hebt gerepeteerd. Ga desnoods thuis voor een spiegel staan en oefen op deze manier, dan weet je hoe je overkomt. Als je die stap hebt genomen kun je het thuis oefenen met wat gezinsleden erbij. Zo maak je een groep steeds groter.

Bedenk jezelf vooral dat je niet de enige bent die last heeft van dit probleem. Vele mensen die naar je luisteren vinden het fantastisch dat jij dat wel doet omdat zij het doodeng vinden.

Sommige mensen hanteren dan de techniek niemand werkelijk aan te kijken.
Zelf raad ik dat af.
Ze kan immers een op eem wel communiceren.
Ik zat vroeger met hetzelfde probleem, wat lastig is als je lezingen moet houden voor soms veel meer dan 1000 mensen.
Ik heb dat opgelost door juist iemand die ik ken dan aan te kijken en zo vanuit die persoon langzaanm andere vriendelijke gezichten aan te kijken, waartegen ik dan mijn verhaal doe en dat werkt prima.
Het leuke is dan ook dat je BETER contact krijgt met je gehoor dan wanneer je niemand aankijkt.
Ik heb vele honderden lezingen gehouden en laatsgenoemde methode pas ik met veel plezier toe.
Misschien heeft je dochter er wat aan.

een lastige,
misschien helpt het om de groep als allemaal eenlingen te zien en dus steeds naar één persoon te praten, wel regelmatig wisselen tijdens je verhaal.

Veel oefenen, begin met een groepje van 2 daarna 4 en zo breidt je langzaam uit. Oefen met situaties die je rondom tegenkomt. Een groepje dat bij de bus staat te wachten, een groepje bij de sport, enz.

Als jij laat zien dat het niet eng is en dat je het gewoon doet zal dat voor je dochter al een hele steun in de rug zijn het zelf ook te gaan proberen, een betere manier om haar te helpen heb je niet.
Je kunt wellicht nog vertellen dat je het in het begin wel een beetje eng vond maar dat ook zij (je dochter) kon zien dat dat helemaal niet nodig was, dat de mensen eigenlijk best aardig zijn.