Waarom vinden we dat sommige dingen lekker ruiken en dat sommige dingen stinken?

Over het algemeen geldt dat voedsel dat stinkt niet goed is, bijvoorbeeld als het bedorven is. Dat is zo ontwikkeld omdat je van bedorven (en niet lekker ruikend) voedsel vaker ziek wordt. Maar er zijn ook uitzonderingen; dingen die stinken maar wel lekker zijn. Of je spruitjes vind stinken is wel persoonlijk.

Spruitjes stinken alleen maar als je ze te lang kookt, wat echt stinkt is zuurkool ;).
Verder is het zo, zoals al gezegd is, sommige dingen stinken om te laten weten:afblijven, gevaar, rot, giftig.
Verder roepen geuren ook makkelijk herinnering op. Een parfumluchtje dat je vriendin verschrikkelijk vindt, kan voor jou lekker ruiken omdat het je aan een oma of leuke tante herinnert. Andere dingen vinden we lekker ruikenook omdat dat aangeleerd is:"ruik eens hoe lekker die roos geurt"of ruik eens lekker he mama heeft appeltaart gebakken.
maar heb je die appeltaart ooit gegeten toen je half ziek was, en je jedaardoor nog zieker voelde, is de kans groot dat je appeltaart helemaal niet meer lekker vindt ruiken, je denkt alleen maar: appeltaart daar word ik ziek van

Als we iets ruiken, komt dat als informatie binnen in onze brein.
Daar wordt direct gezocht of we deze lucht al kennen.
Als dat zo is, dan zit er nog een pakketje informatie bij.
Kleur, vorm, smaak, geur, plaats, vies of lekker ruiken enz.
Dat pakketje informatie wordt telkens weer aangevuld door ervaringen, zowel positief als negatief.
Bij al deze informatie, zit ook meestal de mening van een ander , b.v. ouders.
Vinden de ouders het vies, dan vind het kind dat meestal ook zo.

Zo hoort dus bij alles wat we ruiken informatie.

Wat veel gebeurt, een kind lust heel graag druiven, bij het zien van die druiven, ontstaat er een verwachting van het eten van die sappige, zoete en lekkere druif.
Maar het is geen druif maar een olijf!
Bij het proeven zal het kind direct de olijf uitspugen, omdat de smaak niet klopt met de in de brein opgeslagen informatie.
De kans is nu heel groot, dat het kind, voor de rest van zijn leven geen olijven lust!

Dan is er nog de geur van b.v. bedorven voedsel, mogelijk dat we instinctief bepaalde geuren vinden stinken.
Ontstaan door de evolutie.

De blaadjes van het mooie plantje Houttuynia ruiken zeer sterk naar zure sinaasappelen.
Veel mensen vinden dit onvoorstelbaar lekker ruiken!
Maar enkele mensen vinden het vreselijk stinken.!
Tja, hoe dat dan weer zit?

Of we vinden of iets al of niet stinkt is grotendeels aangeleerd, misschien bedorven voedsel uitgezonderd.
Je hond of kat met een veel betere neus dan wij kan heel tevreden op je stinkende vuile sokken gaan liggen.
Dat wij lichaamsgeuren dus vies vinden is echt aangeleerd.
Verder kunnen we geuren met allerlei zaken associëren waardoor we ze positief of negatief gaan waarderen.

het is vrij simpel, er zijn twee variaties van "stinken"
of je vindt het vies
of het is bedorven.

het ligt er aan wat je gewend bent.
dat geldt bijvoorbeeld voor mensen die niet van de lucht van knoflook houden, zij vinden het vies.

en als je ruikt dat iets bedorven is: prima, soms ruik je het zelf niet, dan kan je een hond of kat laten ruiken, zij hebben een veel scherpere/betere reuk.

Stinkende stoffen zijn vaak zwavel en ammoniak bevattende stoffen die vaak duiden op rotting, zelfs als ze niet schadelijk zijn vinden we ze stinken, omdat we ze associeren met rotting, net zoals zwarte en grijze kleuren . Het is erfelijk vastgelegd, dus je kunt niet verwachten dat de erfelijkheid een al te nauwkeurige kaart van alle chemicaliën vastlegt, maar als je stinkend voedsel vermijdt dan heb je een veel betere kans op overleving, daar komt het op neer.

Een doerian scheidt bijvoorbeeld veel H2S uit en is goed eetbaar, maar veel mensen vinden hem te hard stinken om te eten. Zonder doerian overleven we echter ook wel.