Als iets niet mag, krijg je de neiging om het juist te doen. Waarom?

We moeten onze grenzen opzoeken om ons leven leuker te maken. Iets dat niet mag is juist een uitdaging.

Ik drukte net op je rooie knop en de wereld is er nog steeds !

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan...

En als je nooit over je grens gaat, kom je nooit in je buitenland...

Toegevoegd na 7 minuten:
Dat zei Eva ook tegen Adam... En kijk wat daarvan gekomen is...

Verboden vruchten enz....

Omdat negatieven in een zin niet overkomen.
Negatieven zijn niet natuurlijk, je hoort dus eigenlijk het tegenovergestelde. Om dit effect een beetje tegen te gaan gaan mensen vaak extra veel nadruk op het woordje 'niet' leggen.

De aandacht gaat naar wat je niet moet doen. Als je positieve opdrachten geeft met hetzelfde effect als de negatieve willen bereiken, zal het veel makkelijker lukken.
Opvoedkundigen raden dit ook aan.

Als er een verklaring bij gegeven wordt zorgt de verklaring ervoor dat er niet op de knop gedrukt wordt. De knop staat dan voor 'wereld opblazen' bijvoorbeeld.

Woorden als nee en niet worden ook altijd gevolgd de rest van de zin, dan is het mentale effect van niet alweer uitgewerkt, en men hoort de rest. 'op de knop drukken'.
Waarschijnlijk dringt alleen 'knop drukken' door.

We hebben er allemaal wel eens last van.
Je hebt bijvoorbeeld een wondje en je weet dat het beter is om niet te peuteren. Toch doe je het tot het korstje loslaat en het wondje weer begint te bloeden. Waarom? Een veel gehoorde theorie is dat we onrustig worden van het idee dat we iets wel kunnen doen, maar het niet mogen. Door het toch te doen, maak je een eind aan die onrust.

Omdat mensen de reden willen weten van een verbod. Als je niet mag weten waarom iets niet mag of juist moet, ga je het uitproberen, want alles heeft een reden.

Inderdaad heel grappig, want iets waar MOETEN voor staat hebben we weer een hekel aan, en iets wat je NIET mag juist aantrekkelijker word om het toch te doen, idd grenzen verleggen (kijk maar naar de kleine kinderen) volwassenen willen zich niets laten zeggen door anderen, wie beslist dat ik dat niet mag? geeft een onaangenaam gevoel.. t kriebelt dus toch doen!

In 1993 zong Ruth Jacott:

'We bouwen huizen om orkanen te weerstaan
En maken schepen om in elke storm te varen
Er wordt gesleuteld aan een lamp die nooit kapot zal gaan
Het wil alleen nog niet zo lukken
Om de vrede te bewaren'

Bovenstaand probleem heeft dezelfde oorzaak als het probleem van de vraagsteller. Het verschil is dat het ene op macroniveau plaatsvindt en het andere op microniveau. We zijn de hele dag bezig met goed en kwaad en...... we zijn geneigd tot het kwade.

Niemand wil dat horen. Toch is dat zo. Een niet gelovige leerkracht basisonderwijs zei eens: 'Ik heb nooit geloofd in de erfzonde, maar nu ik met kinderen werk, weet ik wel beter. De erfzonde bestaat gewoon'.

Toegevoegd na 3 uur:
Elk mens wil als God zijn. Ik wil het allerhoogste, meest autonome en soevereine wezen in mijn eigen universum zijn en zelf bepalen wat goed en verkeerd is en mezelf als het belangrijkste middelpunt zien. En dat zit er al heel jong in. Bij die kleintjes lijkt het nog schattig. Van jezelf kan je het nog wegredeneren en/of goed praten. Maar als je eerlijk tegenover jezelf bent, merk je hoe egoïstisch je in elkaar steekt.

Met een mens kun je twee kanten op: de goede en de verkeerde. Die neiging om toch voor het verkeerde te kiezen komt volgens mij inderdaad voort uit de keuze van Adam en Eva. Het kwaad heeft daardoor ruimte gekregen in deze wereld en de gevolgen zijn op micro en macroniveau merkbaar. Wie je daar ook de schuld van geeft, Jezus heeft in ieder geval die schuld op zich genomen door de doodstraf te incasseren.