Wat zijn de kenmerken en gevolgen van voor een persoon met manie (de ziekelijke fase na b.v de hypomane persoonlijkheid)?

dank je wel voor het antwoord.
afgezien van het feit dat het goeie punten zijn haal ik er zelf de 'jubel modus' waarmee men naar anderen kan reageren niet zo duidelijk uit.
zijn met het oog hierop eventueel nog kenmerken die je kan/wil aangeven? het 'jezelf overschatten' is weer iets wat ik duidelijk kan plaatsen bij iemand met een manie. +1

oops, vergat het plusje maar het staat erbij hoor :)

In je gedrag naar anderen kun je meer initiatieven nemen tot contact, anderen op sleeptouw nemen of juist afkraken omdat ze niet mee gaan in je enthousiasme wat voor ruzie kan zorgen. In t contact kun je anders zijn, bv veel praten, veel vragen, ongeduldig zijn, aandacht opeisen door van alles te laten zien...
Bedoel je dit, of zeg ik nu iets wat je echt niet bedoeld? Bij mij is veel vragen altijd n teken dat t niet goed gaat. (van wie is die broodtrommel? Moet je he eigen brood meenemen? Welke broodsoort koop je altijd, van wie is die telefoon?).
Mijn behandelaar antwoordde altijd eerst n paar vragen en dan viel bij haar t kwartje. En dan floot ze mij terug en viel mijn kwartje ook, haha.
Mijn 'manie' speelt op als de spanning te hoog wordt. Verder niet ernstigs hoor...

ik denk dat er idd snel contact gezocht wordt, maar met de reden overal op in te gaan en het eigen positieve zegje te doen en het eigen standpunt te pushen. dus meer een analyserend standpunt gevolgd door een tip van hoe het wel zo moeten (pos blijven, dingen anders zien/intrepeteren etc) dat onbegrip en afkeurende reacties hierop kunnen volgen is m.i. een logisch gevolg. (iemand voelt zich niet begrepen, dingen lijken te worden weggewuifd, en in feite vertelt men dat een ander het wel beter weet vanwege de ervaring van een ander) wat het 2e deel van het antwoord betreft kan ik het zelf niet zo in het context plaatsen van een manie.
je bent je er bewust van dat je door kan draven, je neemt wat van een ander aan dus het kwartje valt. m.i. lijkt dit meer op 'van de hak op de tak' en impulsief reageren zonder hierbij het positive op te dringen/op te leggen bij een ander, dus niet een heuse manie. (al ben ik zeker geen kenner dus kan het finaal naast zitten natuurlijk) ;-) als je bv zou zeggen: van wie is deze mooie broodtrommel? je moet het niet vergeten omdat je teveel dingen aan je hoofd hebt: het leven is veel te mooi om te piekeren, probeer maar eens te ontspannen. (yek yek bla bla) wat goed dat jij zelf je eigen brood meeneemt, maar neem je wel bruin brood? dat is veel beter voor jezelf want je moet goed voor je lijf zorgen om optimaal te kunnen genieten van het leven want dat ben je zeker waard! goed en lief zijn voor jezelf dus, dat doe ik ook. (ratel ratel ratel) jij laat je met je voetjes op de grond zetten, maar iemand met een manie zou reageren met: nu leef ik en nu heb ik eindelijk het leven door! ik laat me dit gevoel niet afpakken omdat jullie nog niet weten hoe je het leven moet leven en van alles kan genieten en overal een levensles uit te halen. (om maar even wat te noemen) ;-)

Jaah, maar ik bedoel, als ík met vragen begin los te slaan dan is dat voor mij nog de beginfase. Als ik t zelf niet door heb wordt het erger. Met vragen ben ik nog te stoppen, das alarmfase 2, zeg maar. Ik doe het ook niet om betweterig te zijn of om mijn mening op te dringen, maar ik ben dan ultra gevoelig, prikkel gevoelig, signaleer alles en reageer er dan op. In t normale leven zal het mij boeien of er ergens een broodtrommel staat oid. Als ik begon met mn vragenvuur is dat een teken aan de wand. Grijpen 'we' dan niet in dan ga ik te ver en, nou ja, is t hek van de dam. :-)
Uiteraard ben ik wel heel lief!

haha, natuurlijk ben je heel lief!!!
zou het niet meer te maken hebben met een bepaalde gevoeligheid voor prikkels en (hierop) impulsief reageren? herken de dingen die schrijft in je reacties (vooral de laatste zin hierboven #proest#)

Gevoelig voor bepaalde prikkels ben ik zeker, impulsief niet.
Wat jij schrijft bij gevoel van manie, zin in leven en dat niet laten afpakken, dat is idd erg manie-like. Denk dat je daar de vinger ook op de juiste plek legt en wellicht is dat dé drive van manie. Ow, en die 'proest' van je, op t eind... Die vergeef ik je. Júist omdat ik zo lief ben. Heb jij dan weer mazzel mee.
:-P

hahaha,
pfieuw!, bedankt voor de uitleg en vooral voor de vergiffenis: dat maakt mijn hele dag weer goed! (zonder in een manie-modus te vervallen uiteraard) :)))

een unipolaire depressie is bij mijn weten een depressie zonder 'ups' en vraag me af of er wel een manische variant bestaat (al dit niet de bekende manische depressie is) ;-) wat ik heb kunnen vinden over hypomanie: Mensen met een Hypomanische persoonlijkheid hebben feitelijk een depressieve persoonlijkheid, maar deze wordt volledig teniet gedaan door het gebruik van 'ontkenning' als psychologisch defensiemechanisme. De onderliggende depressieve persoonlijkheid wordt als het ware ontkent. Wanneer deze ontkenning faalt komt de depressie naar de oppervlakte.
Hypomanische persoonlijkheden zijn extravert, energetisch, zelfpromotend, grandioos, vrolijk, erg sociaal en werkverslaafd.
Ze vluchten weg van confrontaties, soms letterlijk.
==================================== Deze mensen weten m.i. dat er een depressie onder het 'vrolijke en positieve' oppervlak op de loer ligt, wat bij een manie niet beseft voor zover ik begrepen heb. Ik denk dat het een heel dun lijntje is tussen manie en hypomanie. heel erg bedankt voor je antwoord en de info +1