Waarom kan je dingen niet in één keer vergeten of een plek geven?

Met een beker slaaplekker thee (of avondmelange of zo) lukt dat best wel, dan kom je tot rust en geef je in een keer alles een plek.

Goeie vraag..
Dat gaat gewoon niet in een keer, het is niet 1 2 3 vergeten.

Als je het verwerkt hebt dan heb je het een plek gegeven maar daar gaat wel iets aan vooraf.Verdriet ,vallen en weer opstaan ,maar dan merk je dat je er minder aan denkt ....dan komt het weer terug ,en hebben dingen die indruk maken of verdriet veroorzaken tijd nodig.De ene doet dat sneller dan de ander.

Onze persoonlijkheid (karakter) de omstandigheden en de situatie bepalen hoe erg het is wat er is gebeurd.
Als we iets meemaken dan geven we onbewust er een waarde aan.
Als je voordeur een keer dicht waait en je heb een sleutel, dan ben je het voorval zo vergeten.
Als je deur dicht waait midden in de nacht en je hebt geen sleutel zal je het langer herinneren.
Als je deur dicht gegooit wordt, door je echtgenoot met de boodschap nooit meer terug te komen, heeft dat een grote impact op je.

Al onze ervaringen worden in ons geheugen opgeslagen, sommige zijn we zo weer kwijt terwijl anderen je leven lang bij blijven.

Zo gaat het ook met vervelende ervaringen, angst, verdriet, wanhoop, verlies van dierbaren enz.
Hoe groter de impact, hoe langer het duurt het een plek te geven en te accepteren.

Zo zijn onze hersenen (niet) ingericht.
Ik maak even een brute vergelijking:
als je ontsnapt bent aan een krokodil of een elektrocutie door het hoogspanningsnet zul je het normaal vinden dat wij dat niet gemakkelijk vergeten.
Maar het verlies van een (levens)partner kan (en kon vroeger zeker) ook levensbedreigend zijn.
Als je het zo beziet is het vrij logisch dat we traumatische ervaringen niet licht kunnen vergeten.

Een plek geven dat gaat helemaal niet... Was het maar zo makkelijk... Tijd maakt afstand en afstand maakt een plek... Het is loslaten, loslaten van voorkeur en afkeur, loslaten van gevoelens, loslaten van emoties enz enz...

In feite is het sterven, er sterft iets in jou en dat kost tijd...

Sommige dingen hebben zich jarenlang in je meegesleept.

Andere dingen komen misschien wel heel snel, maar dringen veel te diep in je door.

Relativeren helpt niet. Dan heb je voor jouw nog niet de juiste relativatie gevonden.

-----=
Waarom het niet in 1x kan. Dan zou je er niet van leren. Sommige willen niet verwerken wat je te verwerken hebben. Die blijven het verdrukken. Vroeger of later worden ze allemaal ziek.

Dat zou heel fijn zijn .. als we zomaar alles zouden kunnen vergeten vergeven of verwerken.
Alleen lijkt dat dan wel heel erg op wat een psychopaat doet.
Die kan dat namelijk heel goed en zie wat er van komt.
We zijn nu eenmaal gebonden aan dit leven en aan mensen of dingen om ons heen.
En zo lang dat goed gaat klagen we daar niet over.
Maar doet het pijn dan willen we er zomaar in een keer overheen zijn.
Pijn is onderdeel van het leven en het hoort er gewoon bij.
Mijn ervaring is dat accepteren dat het leven nu eenmaal pijn doet,
al een hele grote stap is in het verwerken van dingen.
Daarbij bedoel ik niet bij de pakken gaan neerzitten.
Maar je gevoel de ruimte geven en er tijd voor maken.
En vooral niet naar mensen luisteren die vinden dat je er gister al overheen had moeten zijn.
Dat is wel heel makkelijk praten.
Ga door met je leven zo goed als je kunt maar respecteer jezelf en geef jezelf de tijd en ruimte.
Duurt het allemaal veel te lang en kom je vast te zitten in je dagelijks leven op zodanige manier dat je verdriet je belemmerd om door te gaan met de noodzakelijke dingen.
Dan adviseer ik je om hulp te zoeken en eens met je huisarts te gaan praten.

Je kunt iets pas een plek geven als je het hebt verwerkt. En het verwerkingsproces duurt soms lang en soms wat korter.

Vergelijk het met iets letterlijk een plek geven: Stel je gaat een schilderij ophangen, dan zoek je eerst een mooie lijst, vervolgens een mooie plek aan de muur. Je schuift met het meubilair tot het zo staat dat je schilderij het beste uitkomt. Met andere woorden: er wordt eerst werk verzet voor het schilderij zijn plek heeft.

Zo werkt het ook met gevoelens over bepaalde zaken.