Als ik wil slapen heb ik het gevoel dat iemand achter me staat mij aan te staren de hele tijd. Hoe komt dat?

Mijn idee: als jij het voelt, staat er waarschijnlijk ook echt iemand achter je.
Zo te lezen ben je er niet bang voor, je kunt vragen wie de 'persoon' is en waarom hij/zij bij je is. Mocht je het niet fijn vinden, vraag de 'persoon' dan te vertrekken.
Weet dat je eigen angst ervoor zorgt dat zo'n situatie onprettig wordt. Zolang jij vanuit liefde komt en handelt, kan je heel veel liefde krijgen.

Mooie ervaring hoor!
Ps raadpleeg eventueel een medium.

Ieder mens op aarde heeft minimaal 1 gids, ook wel bescherm engel of engelbewaarder genoemd.
Deze heb je vanaf voor je wordt geboren totaan je dood.
Sommige mensen kunnen hem waarnemen doordat het lijkt of er iemand vlak achter hun staat of schuin rechts achter hem.
Het bewust worden van je eigen gids is vaak de opening die je gaat meemaken naar de spirituele wereld.
Heel veel mensen maken dit momenteel mee.
Ga hier mee om alsof het volkomen normaal is en dat is het ook.
Praat er tegen of stel vragen aan je gids, hij is er voor jou!

Een psychologische verklaring zou kunnen zijn dat je je op de een of andere manier onveilig of angstig voelt en dat dat zich vertaalt in het gevoel dat er iemand in je huis is die je bespiedt.

Wat jij beschrijft, is een bekend gevoel. Het kan meerdere oorzaken hebben. Eens kijken of ik hier genoeg ruimte heb om ze te beschrijven.

--

In de oertijd was het belangrijk, gevaar op tijd te herkennen. Een niet-bestaand gevaar zien kon hooguit wat beschamend zijn, maar verder was er niets aan de hand. Een bestaand gevaar niet, of te laat, herkennen was daarentegen vaak dodelijk.

Daardoor is de mens net wat te "gevoelig afgesteld" als het gaat om het zien van gevaar. We zien soms gevaren die er niet zijn, omdat dat beter was dan het missen gevaren die er wel zijn.

Als je gaat slapen, ben je kwetsbaar. Je wilt dus maximale zekerheid dat het veilig is. Je kijkt onbewust of er gevaar is. Omdat ieder mens iets te gevoelig is afgesteld, zie je al snel gevaren die er niet zijn.

--

Denk hierbij ook aan het instinct dat kinderen hebben. Kinderen zijn extra kwetsbaar. Ze weten instinctief dat het veilig is wanneer er genoeg volwassenen in de buurt zijn; zijn die volwassenen er niet, dan is het gevaarlijk.

Nu kan een kind de vorige alinea nooit op die manier verwoorden. Maar het *gevoel* is er wel. Bij kinderen vertaalt zich dat in de angst dat er monsters onder het bed zitten, of rovers in de kast.

Zijn er volwassenen in de buurt, dan is die angst meteen weg.

Voeg hierbij het net iets te gevoelig afgesteld zijn dat ik hierboven beschreef, en je snapt waarom vooral kinderen zoveel niet-bestaande gevaren zien.

Ook op latere leeftijd blijft er nog iets uit die kinderlijke fase hangen.

--

Er is een bepaald hersengebied dat ons het gevoel geeft dat er iemand in de buurt is. Normaal gesproken zijn alle hersengebieden in balans, en voel je alleen dat er iemand in de buurt is wanneer dat ook echt zo is.

Als je slaapt, wordt die onderlinge balans verstoord.

We hebben namelijk ontdekt dat een mens niet zomaar "slaapt" of "wakker is". Er zit een heel gebied tussenin.

Dat gaat verder dan "ik ben nog niet helemaal wakker". Dat laatste wordt vaak gebruik in de betekenis: "ik ben half wakker", ofwel: "al mijn hersengebieden zijn half wakker".

In werkelijkheid kan het ene hersengebied slapen, terwijl het andere hersengebied wakker is. Zelfs op dit moment, terwijl ik dit antwoord zit te typen, is het best mogelijk dat bij mij één of twee hersengebiedjes slapen. En als ik vannacht slaap, kunnen enkele hersengebiedjes klaarwakker zijn, ook als ik in diepe slaap ben.

(hmm, toch te weinig ruimte, zie ik - vervolg in reactie)

ik denk: als je lang alleen ergens zit bv. in je kamer dan mis je de mensen om je heen. je wilt dan contact met iemand hebben dus praat je in jezelf of denk je dat er iemand mee kijkt. En als je het gevoel niet hebt dat je alleen bent dan komt het eerst rond kijken in de kamer waar je in loopt gewoon komt omdat mensen dat standaard doen. Omdat mensen waarschijnlijk dat vroeger ook deden. en als je het gevoel vervelend vind als iemand naar je kijkt dan komt da omdat je dan wat banger bent voor dingen bv. je hebt een gebeurtenis beleeft wat niet leuk was met een mens wat je constant aan keek of misschien heb je wel een trauma aan iets.