hebben mensen die onbewust (veel) gefaald hebben minder doorzettingsvermogen?

Question

ik vraag me af of hier de trigger ligt in mijn werk kom ik veel mensen tegen die echt wel willen maar niet zeggen dat ze het niet meer kunnen opbrengen en dikwijls erg ontevreden zijn met hun huidige situatie. veelal zijn ze zich bewust van waar de oorzaak ligt in het verleden maar ergens zijn ze niet in de actie modus te krijgen, of maar voor een tijdje totdat het niet gaat zoals ze hadden verwacht. ik meen vallen en opstaan hoort erbij, als kind viel je ook en stond je weer op om te leren lopen. Ik wil graag mensen helpen om hun dromen doelen te realiseren maar soms moet ik ook mensen loslaten omdat ze zelf geen acties mee ondernemen..dat vind ik heel jammer. ik hanteer de tandemtheorie de ander neemt voorrop plaats en ik trap mee totdat het doel bereikt is. maar als de ander niet trapt dan word het erg zwaar voor mij en kost mij dit enorm veel energie.

Toegevoegd na 1 minuut:
in mijn vraag bedoel ik (on) bewust

liveisgreat · Accepted Answer

Je vraag doet me een beetje denken aan een grappig boek dat ik laatst las "hoe word ik miljonair":-). Het boek belichtte een aantal biografieën van mensen die vanuit het "niets" opklommen tot rijkdom. Bijna alle verhalen gingen over veel falen (op de bek gaan) en telkens weer doorzetten, niet opgeven.
Er zijn mensen die door een zeer traumatische ervaring of een weinig stimulerende omgeving in hun jeugd, niet meer in staat zijn om opnieuw op te staan na het vallen. Maar (en hierbij spreek ik uit ervaring want ik werk ook met véél mensen) soms gaat het ook over mensen die zelden gevallen zijn en dus niet weten hoe ze moeten opstaan. 
Dit komt bv. door de weinige uitdagingen die mensen op dit moment ervaren. Wij vinden alles normaal :vuilnis wordt opgehaald, overal eten te krijgen, overal straten die berijdbaar zijn, bijna iedereen een auto of televisie, uitkering als je niet kan werken etc...Als er dan eens iets misloopt dan ervaart men dit als een zeer groot onrecht. Mijn grootvader zei wel eens dat er eigenlijk nog eens af en toe een oorlog moest zijn. Dit is al zeer verregaand, maar soms heb ik toch ook zin om mensen uit mijn doelgroep eens een maand of drie naar een klein dorpje in Afrika te sturen waar ze een kilometer moeten lopen voor drinkbaar water. 
Er zijn teveel mensen die verwachten dat de gebakken broodjes in hun mond vliegen. Die een 24/24 service moeten hebben als hun televisie stuk is. Of een vervangwagen zodat ze niet met het openbaar vervoer hoeven te gaan of met de fiets (in het geval dit nog mogelijk is natuurlijk)
Het beste wat je kan doen met jou ambitie is iets aanreiken en dan loslaten. Dus je zet je niet op een tandem, maar je leert mensen zelf fietsen. Willen ze niet fietsen, dan is dat hun eigen keuze en dan hoef je het gezeur ook niet meer. En dat mag je best zeggen tegen hen! 
Dus zeker niet op de tandem kruipen met iemand achteraan die afhaakt.. Daardoor maak je mensen afhankelijk van jou, en dat is een valkuil omdat dit een vorm is van zelfbevestiging. Je maakt jezelf wijs dat je het voor anderen doet, maar het is voor jezelf.
Je kan niet voor andere mensen "zorgen". Iedere volwassene met normaal lichamelijk en verstandelijk vermogen is verantwoordelijk voor zichzelf. Je doet niemand een cadeau door zijn/haar hand te blijven vasthouden. Je kan wel over de schouders meekijken, maar enkel loslaten en op de bek laten gaan is de sleutel tot een groter doorzettingsvermogen bij anderen.

 · Answer

Ik denk dat dit echt verschilt van persoon tot persoon.
Het kan denk ik wel invloed hebben op zaken als zelfbeeld en eigenwaarde. De reactie van omgeving op het falen heeft hier mijn inziens een belangrijke invloed op.

 · Answer

Ik heb laatst een artikel gelezen in de EOS dat ging over dat winnaars blijven winnen omdat ze winnen. Een van de voorbeelden die ze aanhaalden waren boksers. Trainers laten boksers op weg naar titelgevechten een aantal wedstrijden spelen tegen tegenstanders waar ze zeker van zijn dat er tegen gewonnen wordt. Dat geeft een significant hogere kans dat er gewonnen wordt tijdens het echte gevecht. Grootschalig onderzoek met krekelmannetjes die ze om een vrouwtje lieten vechten met andere mannetjes gaven hetzelfde resultaat. Winnende mannetjes wonnen steeds meer en verliezende mannetjes verloren steeds vaker en als er genoeg verloren was begonnen de laatste niet eens meer aan het gevecht maar gingen er gelijk vandoor.

Bij dit onderzoek kwam ook naar voren dat het effect weg ebt. Als er enige tijd niet gevochten werd dan begonnen zowel verliezers als winnaars als het ware met een schone lei en waren de uitkomsten weer net zo onvoorspelbaar als bij het begin van het onderzoek (zowel bij mensen als bij krekels).

Ik moest hier gelijk aan denken doen ik je vraag las. Ik ben onvoldoende onderlegd om de werkelijke relevantie in te schatten maar ik denk dat falen de kans vergroot dat je opnieuw faalt en dat daarmee een vicieuze cirkel ontstaat. Bovenstaande suggereert wel dat deze cirkel doorbroken kan worden door mensen de tijd te geven. Ik weet niet wat voor werk je doet en of het kan maar misschien moet je de tandem in sommige gevallen even aan de kant zetten en samen op een terrasje gaan zitten.

 · Answer

Bewust falende mensen zijn vaak te lui, gemakzuchtig of zijn gewend om altijd op anderen te steunen zolang ze dat lukt. Daardoor is het vanzelfsprekend dat ze geen of minder doorzettingsvermogen hebben ontwikkeld.

Een kind zal nooit vergeten wie hem heeft leren fietsen en het euforisch gevoel daarna van het alleen te kunnen.

Van een volwassene mag je verwachten dat hij minimaal al kan fietsen anders is er iets anders goed mis.
Je kunt hem alleen nog helpen als hij jou naar de nog voor hem onbekende weg vraagt, naar het doel dat hij voor ogen heeft.
Hooguit een duwtje in de rug naar de goede richting moet voldoende zijn.
Stapt hij halverwege toch af zonder ernstige reden, dan is hij zelf verantwoordelijk voor de consequenties daarvan.
Bij het weer aankloppen met hangende pootjes zijn we niet meer thuis.
Een lekke band plakken doe je éénmaal met een duidelijke "LET GOED OP!" voor...  kompleet met de technische uitleg van het hoe en waarom.
Wel kun je iemand er op wijzen dat voor iedereen in het leven soms een dienblad langs komt met kansen daarop.
De kunst is ze te willen zien en er dan ook gebruik van te maken. Niet opletten en geen actie ondernemen continueert het falen waar zij alleen verantwoordelijk voor zijn!

Met de tandem-theorie schakel je be- of onbewust de actie-modus al voor een groot gedeelte uit.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Een liefdevolle hardere aanpak kan wonderen verrichten.

 · Answer

zie mn reactie,

wil dit nog toevoegen , 
wanneer iemand valt en weer opstaat beschikt  hij/zij toch enige doorzettings vermogen denk ik .

heb je geen inzicht in je valkuilen /falen dan kan je roeien wat je wilt als er geen werkelijke doel /plan of koers is .

Dan blijft iemand oeverloos  rond  dobberen uit een soort van onvermogen het hoeft dus niet altijd   minder doorzettingsvermogen te zijn .

hebben mensen die onbewust (veel) gefaald hebben minder doorzettingsvermogen?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (4)

Weet jij het beter..?