Dat is het zintuig dat voor ons het minst ontwikkeld en het minst concreet is, en waarvan we voor de binnenkomende signalen de minst duidelijke taal hebben : de reuk.
Meer dan beelden, meer dan tastbare objecten, meer dan geluiden, kunnen uitgerekend geuren herinneringen ophalen als geen ander. Juist omdat je verder niet echt een naam en een nummer kunt geven aan vooral combinaties van geuren, roepen ze vooral beelden en gevoelens op van situaties waar je die geur eerder rook, zonder dat je er meteen de vinger op kunt leggen.
Zo was ik laatst erg laat 's avonds in de stad (doe ik anders NOOIT) en wat het precies was weet ik niet, maar het rook naar SPanje (waar ik een jaar gewoond heb en altijd 's nachts op straat was). En nog kan ik er niet precies de vinger op leggen, maar het moet een combinatie geweest zijn van de resten van een warme dag, uitlaatgassen, etensgeuren, mensengeuren, die precies dat mengsel hadden dat ik me 'herinner' uit die tijd. Maar omdat het een geur is kan ik me het nooit voor de geest halen TOT ik dat weer ruik.
Een beeld kun je natekenen - ook in je hoofd - een geluid kun je reproduceren, een gevoel (tastbaar) kun je omschrijven, maar geur- die kun je alleen maar ruiken, en dat kun je niet oproepen. Niet bewust. Je kunt het zelfs niet altijd goed omschrijven. Vandaar dat onze reukzin het zintuig is dat het sterkst drijft op emotie.