Waarom doen zeurende mensen niks aan de situatie waar ze over zeuren?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Vaak hebben zeurende mensen een externe 'locus of control', dat houdt in dat wanneer er iets mis gaat, ze naar de situatie of anderen kijken en de schuld niet bij zichzelf zoeken. Omdat er nu eenmaal situaties zijn die wel actie of verandering van henzelf vergen, zullen deze mensen niet weten hoe daar verandering in te brengen en dan wordt het zeuren. Zeuren komt vaak voor uit gevoelens van machteloosheid, machteloos betekent dat je niks aan de situatie kan doen. Het is een eindeloos rondje.
Zeurende mensen kunnen hun eigen situatie niet oplossen, een probleem is er om opgelost te worden echter zien zij dit niet, hierdoor is het eerste probleem nooit opgelost en dient er zich weer een nieuwe aan en zo blijven ze maar zeuren. dit komt hun niet ten goede
Zeurende mensen kunnen hun eigen situatie niet oplossen, een probleem is er om opgelost te worden echter zien zij dit niet, hierdoor is het eerste probleem nooit opgelost en dient er zich weer een nieuwe aan en zo blijven ze maar zeuren. dit komt hun niet ten goede
Zeurende mensen kunnen hun eigen situatie niet oplossen, een probleem is er om opgelost te worden echter zien zij dit niet, hierdoor is het eerste probleem nooit opgelost en dient er zich weer een nieuwe aan en zo blijven ze maar zeuren. dit komt hun niet ten goede
Zeuren is ook een gevoel van plezier. sommige mensen kunnen het daarom moeilijk laten.
Zeuren is een manier van aandacht vragen. Dus bij niet zeuren krijgen ze geen aandacht.
omdat zeuren makkelijker is dan er iets aan veranderen.. kijk maar naar het kabinet...
de mens is een kuddedier en denkt wellicht steeds dat een bepaald probleem wel eens zal opgelost kunnen geraken door een andere, iemand anders dus. Meeste mensen kijken nààr elkaar en niet voor zich uit, naar het probleem zelf. Ze steunen op een ander en doen er zelf meestal niets aan en denken dat het van zichzelf wel oplost. Wat dus meestal NIET het geval is. Goeie vraag vind ik.
Sommige mensen verdrinken graag in hun eigen verdriet. Hetgeen ze over zeuren projecteren ze buiten zichzelf. Het ligt altijd aan de ander. Maar we ervaren de buitenwereld enkel in onze gedachtes. Er is niet echt een 'buitenwereld'. Als zeurende mensen echt iets willen veranderen, moeten ze hun manier van denken veranderen.
Het probleem is een legitimatie om aandacht te vragen; als het probleem is opgelost is ook het excuus voor de aandacht weg. Dus houdt men het probleem lieverin stand.
Omdat het makkelijker is om in een zog. "slachtofferrol" te blijven zitten. Dit bedoel ik niet negatief, dit doet iedereen wel tot op zekere hoogte. Als je nl iets erg vervelend vindt, is het makkelijker om iets of iemand buiten jezelf de schuld te geven: Hij doet onaardig tegen me, of het zit me ook altijd tegen. Het kost veel mensen moed om naar zichzelf te kijken: hoe komt het toch dat als hij wat tegen me zegt, ik daar altijd zus en zo op reageer? Of, hoe kan ik voorkomen dat dit mij niet meer overkomt? Buiten de slachtofferrol kruipen is eng, maar je hebt je leven wel meer zelf in de hand. Eigenlijk moet je tegen blijvend zeurende mensen zeggen: "Goh, wat vervelend, maar ja, je zegt het zelf: niets aan te doen." En dan iets heel belachelijks voorstellen. Dan merk je dat mensen vaak terugkrabbelen en zelf met oplossingen komen.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
