Hoe komt het dat suiker zoet smaakt?

Zoals je ongetwijfeld weet, "zoete smaak proeven" is geen ervaring van je tong, maar een reactie in je hersenen als gevolg van een waarneming die je met je tong doet. Precies hetzelfde als voelen, horen, zien of ruiken.

Waarschijnlijk weet je ook dat er op je tong verschillende receptoren zijn voor de 5 primaire smaken (zoet, bitter, zout, zuur en umami), en die worden geactiveerd door stoffen die herkend worden door deze receptoren. Dan ontstaat een serie van biochemische reacties die uiteindelijk uitmonden in een elektrisch impuls via de zenuwen en in je hersenen de ervaring doen ontstaan van een zoete smaak (of zout, of bitter, enz...)
De verklaring die je in Wiki leest is correct, maar een beetje te kort door de bocht, dus ik zal het duidelijker proberen te maken.

Alle moleculen, ook zoetstoffen, hebben een bepaalde driedimensionale structuur die bepaald wordt door de positie van deze atomen in de molecuul, en de interacties tussen de individuele atomen. Zo kan het zijn dat exact dezelfde basis molecuul net een andere 3-dimensionale positie aanneemt als je maar een atoom vervangt (b.v. een zuurstof atoom wordt vervangen door een zwavel atoom) of de atomische verbinding een andere ruimtelijke positie krijgt (denk b.v. aan de cis- en transvetten)

Nou, de driedimensionale structuur van een zoetstof kan je vergelijken met de vorm van een sleutel. Hele kleine veranderingen in de molecuul, en de sleutel past niet meer in het slot, dus smaakt niet meer zoet.
De receptoren in je tong kan je zien als het slot. De smaakreceptoren in je tong zijn eiwitten die in de membraan van de cellen zitten, en die naar buiten uitsteken. Als de zoetstof zich bindt aan de receptor, dan wordt de structuur van de receptor veranderd vanwege de elektrostatische interacties op atomisch niveau (Van der Waals krachten) Hierdoor ontstaat een ketenreactie waarin uitwisseling van ionen en enzymatische reacties gemoeid zijn, en die uiteindelijk een zenuwimpuls veroorzaken richting je hersenen die je de "zoete ervaring" geven.

Vandaar dus dat niet de kale samenstelling van een molecuul, maar de afstand tussen de atomen, en de ruimtelijke positie van deze essentieel is om de smaak te kunnen proeven.
Dat is overigens ook een van de basis mechanismen die verklaren hoe de cellen reageren op hun omgeving, en dat geldt niet alleen voor de smaakervaring.

Ik voeg twee links, de eerste is vrij eenvoudig en in het NL, de tweede wat technischer en in het Engels.
Succes ermee!