Waarom kwetst de waarheid?

Omdat de meeste mensen vaak niet de waarheid zoeken, maar een bevestiging van de eigen mening.

De meeste mensen zijn niet zo zelfcritisch, dat ze kunnen accepteren dat ze zelf ook grote tekortkomingen hebben. Dus als je emning gevraagd wordt dan is dat meestal een situatie waarin de vriend/vriending zich door anderen tekort gedaan voelt. Als je dan als naaste persoon de mening van de derden bevestigd, is je vriend/vriendin teleurgesteld & wordt boos.

Omdat mensen - met name vrouwen - als ze iets vragen niet zozeer een bevestiging of een eerlijk antwoord zoeken, maar steun, troost, bevestiging of een complimentje. En ja, als je dat niet haarfijn aanvoelt, geef je precies het verkeerde antwoord (namelijk dat dat ze écht niet willen horen) en heb jij het gedaan. Ik sla daar eerlijk gezegd ook nog regelmatig de plank mis.

Vooral vragen over het uiterlijk zijn eigenlijk zonder uitzondering vissen naar complimentjes, en nooit een echt verzoek om de waarheid te spreken. Overweeg dus altijd een tactisch antwoord - wat niet altijd even makkelijk is.

Mensen zitten raar in elkaar. Ze vragen om eerlijkheid, maar dan willen ze eigenlijk gewoon een complimentje krijgen. Als je dan een complimentje geeft kan het wel zijn dat ze zeggen dat je niet eerlijk bent. (vb een vrouw die haar man vraagt of haar kont niet te dik is in de jurk die ze draagt.) Je moet de mensen al goed kennen om te weten wat je kan zeggen en wat niet. Wat ook altijd zou kunnen is dat je de waarheid een beetje anders formuleert.
De waarheid kwetst, omdat mensen niet horen wat volgens hun de waarheid is.

Dit noemt men cognitieve dissonantie. Dat is een psychologische term voor de onaangename spanning die ontstaat bij het kennis nemen van feiten of opvattingen die strijdig zijn met een eigen overtuiging of mening. Het gaat met andere woorden om de perceptie van onverenigbaarheid tussen twee cognities, waarbij het woord cognitie kan slaan op kennis, houding, emotie, geloof of gedrag. Volgens de theorie voelen mensen een sterke drang om dissonanties te verkleinen door hun opvattingen of hun gedrag aan te passen of te rationaliseren.

Dit gebeurt vooral, als mensen iets anders te horen krijgen dan ze graag willen.
Maar het kan ook zijn, dat de toon waarop het gezegd wordt, hen afschrikt.
Voorts is het in bepaalde culturen en milieus gebruikelijk om ' de waarheid' heen te draaien, omdat rechtstreekse (eerlijke) taal te hard, volks of ongenuanceerd overkomt. Daardoor kan het onomwonden' recht in de bakkes' iets zeggen, een bedreigend effect hebben, waardoor de ander zich verdedigt door uit te vallen, of je te vermijden.
Het is, vind ik, in de meeste gevallen het beste om eerlijk te zijn. Maar het is ook wijs, om rekening te houden met de persoon (diens achtergrond en communicatiestijl) en je boodschap tactvol te brengen.
Tenzij je natuurlijk , de ander eens echt even stevig wilt raken..