Als er iemand zou bestaan zonder zintuigen, zou hij dan kunnen nadenken? En zo ja, waarover?

Nee, het zou een kamerplant worden, zonder impulsen geen ontwikkeling, als het al enig besef zou hebben zou het wegkwijnen, geen mens kan opgroeien/ontwikkelen in gehele isolatie.

Ik denk dat gedachtes enkel en alleen een reactie kunnen zijn op iets. En waar zou je nog op kunnen reageren zonder zintuigen?

De vijf zintuigen zijn horen, zien, ruiken, proeven en voelen. Nadenken staat hier niet bij, dus kan de persoon wel nadenken. Alleen niet nadenken op een manier zoals wij dat doen, want wij denken over de wereld zoals we die waarnemen met onze zintuigen. Die persoon heeft geen zintuigen, en kan onze wereld dus niet waarnemen en er niet over denken. Volgens mij zijn er twee mogelijkheden waar aan die persoon zou kunnen denken.

Ten eerste zou hij aan niets kunnen denken. En dan bedoel ik niet aan helemaal niets, want dat zou geen nadenken zijn. Ik bedoel een ruimte of voorwerp, dat eruit ziet zoals een blinde hem zou beschrijven, de geur van hoe een neusloos iemand hem zou beschrijven, het geluid van hoe een dove hem zou beschrijven, de smaak van hoe iemand zonder smaakpappillen hem zou beschrijven, en de aanraking van hoe iemand zonder zenuwen hem zou beschrijven. Om erachter te komen hoe dit eruit zou zien, zou je voor elke eigenschap, dus voor elk zintuig waarmee je het waarneemt, moeten vragen hoe het eruit ziet aan iemand die dat zintuig niet heeft.

Ten tweede bestaat de mogelijkheid dat de zintuigloze persoon een eigen wereld maakt. Creativiteit kan gevoed worden door zintuigen, maar zelf is het geen zintuig. Creativiteit heeft de persoon dus wel. Hiermee maakt hij zijn eigen droomwereld waarin hij leeft. Hij zou dus zeg maar leven in een droom over een zelfbedachte wereld. Als het geen nachtmerrie, maar juist een geweldige droom zou zijn, zouden wij dan medelijden met hem moeten hebben of juist niet? Een groot verschil zou zijn dat de andere mensen, als die er zouden zijn in die wereld, door hemzelf gemaakt zouden zijn in plaats van allemaal individuen zoals in de onze.

Wij zullen er nooit precies achterkomen waaraan die persoon zou denken. Als een van ons al zijn vijf zintuigen kwijt zou raken, zou hij denken aan wat hij waar had genomen toen hij die nog wel had. Dat zijn dus andere gedachten dan die van iemand die nooit zintuigen zou hebben gehad en dus ook niet zou kunnen denken aan de tijd dat die die wel had gehad. Als zo'n persoon al zou bestaan, dan zou hij het ons ook niet kunnen vertellen, want wij zouden zijn aandacht niet kunnen trekken. Hij zou ons niet zien, noch horen. Hij zou kunnen praten, het zeggen, maar zou zich daar niet bewust van zijn.

waar moet ie over na denken als hij niks van de wereld weet, niks ziet, geen geluiden hoort hij kan helemaal niks,
mischien zijn er wel dingen "menselijk instinct" waar je geen zintuigen bij nodighebt?

Ik denk dat er zonder enige input geen 'ik' is dat wel of niet een gedachte heeft. 'Ik' is het bewustzijn, bij benadering, bewustzijn is denken, is een reactie op input.

ik denk dat er zonder zintuigen,van welke aard dan ook ,geen leven zoals wij dat kennen zal ontstaan.het vermogen te rageren op de omgeving zit al in de zaadcel,anders is het dood zaad,welk dus geen leven zal verwekken.

als er iemand zou bestaan zoals in de vraag omschreven,zou dat tegen de bekende natuurwetten ingaan,en in dat geval kan dus ook dat die persoon nadenkt .en waarover dan?over alles wat maar mogelijk is en alles andere wat wij voor onmogelijk houden.