Beschikt een eekhoorn over een voorstellingsvermogen om zijn verborgen nootje terug te vinden?
Of vind een eekhoorn zijn nootje terug door middel van zijn (geur)zintuig?
Of zou een (langetermijn) geheugen volstaan? Zo ja, werkt dat dan altijd met een voorstellingsvermogen of kan dat ic ook zonder?
Voorstellingsvermogen kan verwijzen naar:
ruimtelijk inzicht.
verbeeldingskracht.
fantasie en dagdromen.
droom.
mentale beeldvorming. (aldus wiki)
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Nee. Hij gebruikt daar zijn neus voor. Gek genoeg kunnen eekhoorns namelijk niet onthouden waar ze hun voorraad verstopt hebben. Ze moeten het op de geur terug vinden. Dat lukt niet altijd, zeker niet als er een sneeuwlaag ligt die dikker is dan dertig centimeter. Wat niet gevonden wordt groeit soms uit tot een boom of struik. Het aanleggen van de voorraden gebeurt niet omdat de eekhoorn bedenkt dat hij zich op de winter moet voor bereiden. Het gedrag is voor een belangrijk deel instinctmatig. Ook eekhoorns die nog geen winter meegemaakt hebben en zelfs tamme eekhoorns hebben de neiging om voorraden aan te leggen. Tamme dieren maken alle graafbewegingen die nodig zijn om voedsel te verstoppen, zelfs als er een harde ondergrond is waarin niet werkelijk gegraven kan worden. En ze kiezen het liefst een plek vlak bij een hoog verticaal voorwerp. Net als wilde eekhoorns, die de voet van een boom uitzoeken. Bij voorkeur verstoppen die grote aantallen zaden en noten op verschillende plaatsen. Dan is de kans groter dat ze genoeg terugvinden om de winter te overleven.
Jawel. Je vraagt wellicht naar de vergelijking zoals u die als mens beleeft en het eekhoorntje. Hierbij moet je schematisch drie stappen nemen (hoewel die indeling ook deels kunstmatig is): 1. Oerhersenen (reptielhersenen) 2. Zoogdierhersenen 3. Menselijke hersenen Men dacht dat bijv. de spiegeleneuronen zuiver menselijk waren, maar ook dat is intussen weer achterhaald. Ik merkte het laatst nog toen mijn hond met mij ging lopen en op de plaats waar we het laatst zaten met mijn andere op 24/06/2014 overleden hond (hij had het vergif voor haar trouwens opgegeten, echt puur mannelijk opofferingsgedrag zoals ook bij mij 'ingebed' zit in mijn mannelijke natuur), dat ze ook mij uitnodigde om daar terug te zitten, en meer nog: ook daar kwam ze haar heup tegen mij duwen zoals dat gebeurde met ons drietjes (ene hond links, andere hond rechts, bovenop de helling onder de autostrade brug in Gullegem). Dus dat kan na meer dan een jaar niets met geur maar wel met de zintuiglijke intensiteit te maken hebben. Dus een groot stuk van onze biochemische herinneringsopslag blijft dierlijk en dieren vergeten dus evenmin wat je ze aandoet (positief en negatief, vooral extremen gaan erg lang mee en ook dieren kunnen net als mensen op die manier traumacircuits hebben 'doorgebrand' in hun hersenen, weten we dus intussen). Het boeddhisme sluit daar zeer goed ook bij aan: terugwandelen op de biochemische processtappen van je geheugen want we denken dat we 'een statische toestand' herinneren maar die herinneringen zijn bijzonder beperkt, we bouwen veel meer op in connecties en die vertrokken vanuit de pulsen van onze zintuiglijke (misschien ook niet zintuiglijke, zelfs de indeling in vijf zintuigen is immers kunstmatig en kan ook op trillingen gehergroepeerd worden?) waarneming. Dus, jawel, het eekhoorntje heeft heel wat meer herinneringen en methodes om via haar/zijn dierlijke hersenen zowel op gewoonte als op 'biochemisch denkvermogen' bijv. een nootje of ook een mooi vriendje of vriendinnetje dat het ergens ontmoette terug te vinden (en daarom dezelfde weg nemen dan wel net een andere weg). Er is niet veel onmenselijks aan een beestje... of omgekeerd.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
