Van die kaarten ontving je vroeger vaak een klein setje gratis, bijvoorbeeld bij de Donald Duck of zo. Misschien werden ze ook wel aan de deur verkocht. Meer kaarten kon je bijbestellen waarvan je dan regelmatig een nieuw setje ontving. Na het ontvangen van een aantal setjes kreeg je de verzameldoos of kon je die bij je verzameling bestellen.
Voor kinderen was dit allemaal erg leuk. De verzameling werd langzamerhand steeds groter en je leerde steeds meer over de onderwerpen van de kaarten. Het leukste was natuurlijk om een hele serie compleet te krijgen, maar er leek geen eind aan te komen.
De verkoopwijze van deze kaarten was erg geraffineerd, want iedereen wilde natuurlijk blijven verzamelen.
Uiteindelijk kostte zo'n hele verzameling de koper erg veel geld, terwijl de waarde gering was. Wie werkelijk veel wilde leren, bijvoorbeeld over dieren of vogels, had beter een goede dierenencyclopdie of vogelgids kunnen aanschaffen, voor een fractie van het geld.
(ik heb zelf zo'n verzameling gehad van kaarten van acteurs uit Hollywood)