Hoe komen stenen van Mars 'vanzelf' naar aarde?

Als er een grote meteroiet op aarde inslaat, worden brokstukken van de aardkorst alle kanten op geslingerd. Die brokstukken vallen - soms op grote afstanden van het inslaggebied - weer terug naar het aardoppervlak. Maar als de oorspronkelijke inslag echt héél zwaar was, kunnen sommige van die brokstukken de zogeheten ontsnappingssnelheid bereiken - ze ontsnappen dan aan de aardse zwaartekracht.

De ontsnappingssnelheid van de aarde is 11,2 kilometer per seconde. Maar de maan en de planeet Mars zijn veel kleiner dan de aarde. Ze hebben een minder sterk zwaartekrachtsveld en dus een lagere ontsnappingssnelheid (respectievelijk 2,4 en 5,0 kilometer per seconde). Dus al bij een middelzware kosmische inslag op de maan of op Mars is het mogelijk dat er brokstukken de ruimte in geslingerd worden.

Aanvankelijk draaien zulke brokstukken in een eigen baan rond de zon, als kleine planetoïden of meteoroïden. Maar na tienduizenden jaren kunnen ze te dicht in de buurt van de aarde komen, en als meteoriet op het oppervlak terechtkomen. Er zijn dan stukjes maan of stukjes Mars op aarde geland.
Toevoeging :
Hun herkomst blijkt uit de samenstelling van de steen, en (vooral) de samenstelling van gasinsluitsels in de meteoriet. De beroemdste Marsmeteoriet is ALH84001, gevonden op Antarctica. NASA-onderzoekers meenden in 1996 aanwijzingen gevonden te hebben voor de aanwezigheid van fossiele Marsbacteriën in deze ruimtesteen.