Er is niets dat ons weerhoudt om satellieten in een hogere baan te brengen dan de geostationaire banen (35.700 km). Alleen wordt dat zelden gedaan omdat het duur is en geen voordeel oplevert. De geostationaire banen zijn handig omdat de satellieten dan steeds hetzelfde gebied van de aarde kunnen blijven observeren, of vanuit zo'n gebied zichtbaar zijn.
Maar voor sterrenkundige ruimteschepen zijn er nog mogelijkheden een stuk hoger dan de maan. Dit zijn de Lagrangepunten, die op ca. 1,5 miljoen km hoogte staan in de richting van de zon en juist daartegenover. In L1 bevindt zich de SOHO satelliet voor zonne-observatie, en in L2 de WMAP, de Herschel-Planck en de Gaia.
- Bronnen:
-
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lagrangepunt