Wat voor moeilijke situaties ondervindt een kind dat groep 4 van de basisschool overslaat?

Het ergste dat een kind met meer dan normale intelligentie kan overkomen is verveling. Als de leerkracht geen aanvullende taken geeft en het kind moet wachten tot de rest van de klas klaar is, is dat erg frustrerend. Daarentegen, als je hem een leerjaar hoger plaatst, komt hij in aanraking met kinderen die hem lichamelijk weer de baas zijn of op andere vlakken boven hem uittorenen. Ergens komen die kinderen zichzelf op een latere leeftijd tegen en wordt de vooruitgeschoven tijd teruggezet. Als een jaar overslaan niet dringend wordt aangeraden, zou ik vragen om meer werkjes en hem gewoon laten zitten bij zijn jaargenoten. Het is niet altijd een zegen om een buitenbeentje te zijn en dan ook nog als zodanig te worden behandeld.

Onze dochter heeft groep 2 min of meer overgeslagen en we hebben op de lagere school gemerkt dat ze op een gegeven moment sociaal scheef ging lopen. Zeker als er ook een aantal kinderen in de klas zitten die een keer zijn blijven zitten. Voorbeelden: nog geloven in Sinterklaas, nog kijken naar "kinder"programma's ipv popstars, thuis nog willen spelen ipv kletsen/sms-en.

Zijn kinderen die een groep overslaan in latere groepen en op de middelbare niet altijd een beetje de 'benjamin' van de klas?

Mijn man heeft als kind een klas overgeslagen. En daar heeft hij nog heel lang de gevolgen van ondervonden. Zijn hele schooltijd is hij het buitenbeentje geweest, hij was sociaal namelijk gewoon jonger dan zijn klasgenoten in een periode dat die ontwikkeling heel hard gaat en een jaar dus ook heel veel verschil maakt. Die gevolgen begin je overigens pas goed te merken op de middelbare school, als een kind van 12 in één klas moet functioneren met pubers van 13 en 14. Hoe ouder je wordt, hoe kleiner dat verschil weer wordt. Maar dan heb je wel weer te stellen met de gevolgen van er jarenlang buiten liggen, waardoor je minder gelegenheid hebt gehad om je sociale vaardigheden te ontwikkelen dan leeftijdsgenoten. Inmiddels is mijn man prima sociaal vaardig, maar de gevolgen van het overslaan van een klas waren voelbaar tot ná zijn studietijd, en hij heeft als volwassene ook bewust moeite moeten doen om zijn sociale vaardigheden te ontwikkelen.

Het maakt niet heel veel uit welk jaar er wordt overgeslagen. Het feit dat er wordt overgeslagen grijpt het meest in. Mijn dochtertje (aprilkind, dus toch al een jonge leerling) ging van 1 naar 3. (wat nu 3 en 4 is) In de leeslessen zat ze zelfs in de hoogste groep. Ze werd niet alleen in een klap bij haar klasgenootjes, vriendinnetjes en leuke juf weggehaald, in die oudere groepen werd ze regelmatig op de kop gezeten door de nieuwe klasgenoten. Die vonden het maar niks, zo'n voorgetrokken wijsneus( tot overmaat van ramp was ze ook nog eens heel klein van stuk..). Het heeft niet vreselijk lang geduurd (gelukkig heeft de school e.e.a. goed opgevangen en begeleid) maar het was heel erg vervelend. Het zoontje van mijn nicht is zelfs 2 x een klas overgesprongen (zat met 10 jaar op het Gym!) Hij is ook enorm getreiterd in de nieuwe klassen. En ook alleen in de beginperiode. Overigens: wij wilden ons kind ook liever niet laten overslaan. Maar de schoolleiding heeft erg aangedrongen. Nadat ik een tijdje als hulpjuf heb meegedraaid in haar klas, zag ik dat het inderdaad vreselijk voor haar was. Hoe kan een kind plezier enm uitdaging vinden in letterdozen als het al zelfstandig Guus Kuijer e.d. leest.

Is inderdaad een moeilijke beslissing en goed dat je dat onderkent. Voor mijn dochter stond ik indertijd óók voor een dergelijke beslissing en toen heb ik als doorslaggevend argument laten gelden dat óók zij haar vriendinnetjes in een hogere groep had. Ik zal nooit weten of de onzekerheid die ze nadien aan de dag legde een gevolg is van het altijd de jongste in een klas zijn. Als dat al zo is, dan is dat de enige 'schade'. Maar van een ander familielid, die zelfs twee klassen is vooruit gezet, daarvan weet ik met zekerheid dat die echt psychisch schade heeft geleden. De 'Benjamin van de klas' zijn (zoals iemand zojuist opperde) bestaat niet. Jonge mensen zijn keihard! Dat is hen overigens niet aan te rekenen, want sociaal besef is een groeifactor.

Mijn jongste zoon mocht groep 4 van de basisschool overslaan. Qua leerstof kon hij het prima bijbenen, maar in sociaal-emotioneel opzicht lag het anders. Hij was natuurlijk de kleinste en jongste van de groep en werd daar behoorlijk mee gepest. Vooral wanneer hij dingen wel begreep en zijn groepsgenoten niet. Uiteindelijk is hij op eigen verzoek weer teruggeplaatst naar zijn eigen oude klasje

Ik zou graag eens de andere kant van het verhaal willen belichten, uit eigen ervaring. De leerkrachten op mijn basisschool hebben mijn ouders voorgesteld om mij een klas over te laten slaan, mijn ouders waren daar om alle genoemde redenen erg op tegen en het is ook niet gebeurd. Ik zat in een zogenaamde zwakke klas, de kinderen uit mijn klas preseerden op een aanzienlijk lager niveau dan ik. Dit zorgde ervoor dat ik vaak als buitenbeentje werd gezien, want ik haalde alleen maar heel erg hoge cijfers en had totaal andere interesses. De klas hoger presteerde gemiddeld veel beter en hun interesses kwamen meer overeen met de mijne, daar zaten dan ook mijn vriendjes en vriendinnetjes. Omdat er in mijn jeugd en op mijn school weinig ruimte was voor extra simulatie, mede gezien het feit dat de andere leerlingen veel extra ondersteuning was, verveelde ik me dood. Wat er uiteindelijk in resulteerde dat ik school echt vreselijk vond. Natuurlijk kleven er nadelen aan het laten overslaan van een klas, maar er is maar weinig inzicht in de consequenties van het niet laten overslaan van een klas. Als mensen mij om raad vragen, geef ik altijd de volgende suggestie mee. Laat een kind eens een paar dagen meedraaien in de hogere klas en kijk eens hoe dat gaat, vaak kun je al in een paar dagen merken of jouw kind dit al dan niet aankan. Daarbij een klas blijven zitten is geen schande, waarom zou een klas overslaan dat wel zijn?