Waarom heet een deel van een studie Bachelor?Waar komt dit vandaan?

Bachelor is een term die oorspronkelijk afstamt van het Latijnse woord baccalarius (9e eeuw). De betekenis hiervan was destijds "iemand van nobele of gegoede afkomst met een sociale of maatschappelijke status die niet al te hoog is maar ook niet de allerlaagste". Aangezien dit vaak jonge mensen betrof verbreidde de betekenis van het woord zich ook uit naar een "ongetrouwde man" of "vrouw". De universiteiten gaven het Latijnse woord een eigen betekenis. Zo werd in de 13e eeuw voor het eerst de laagste universitaire graad aangeduid met de term baccalaureatus. Waarschijnlijk is deze term een samenvoeging van de Latijnse termen 'baccalarius' en 'laureatus' (wat gelauwerde betekent). In het Engels maakte men hier weer bachelor van. In tegenstelling tot de Angelsaksische landen was de graad in Nederland (en Vlaanderen) geheel in onbruik geraakt. In Nederland bestond er een gelijkwaardige titel Kandidaats voor de eerste graad aan de universiteit (2 of 3 jaar studie). Na 1980 werd deze in Nederland vervangen in propedeuse (1e jaar), terwijl in Vlaanderen de naam "kandidaturen" (2 of 3 jaar) bleef bestaan.