Overig

Ik heb vaak het probleem, dat ik als ik iets zeg, soms bot overkom, terwijl ik dat helemaal niet zo bedoel. Ook kan ik soms mensen ongemerkt kwetsen of boos maken. Maar op andere momenten zeggen mensen weer, dat ik overdreven beleefd doe... Ik vind het dus heel moeilijk om in te schatten.
Is er een manier om dit toch goed te leren? En zo ja, hoe?

Ik zit een beetje in een midlife crisis. Tot op heden heb ik gezocht naar een weg om een rustig leven te leiden. Dat deed ik door met weinig tevreden te zijn en weinig te werken maar wel maximaal te genieten van de mooie dingen in het leven. Natuur, vriendschap, liefde, kinderen, lekker eten, reizen, musiceren,... Echter, mijn vriendin heeft goed gestudeerd en doet baanbrekend onderzoek als wetenschapper. Nu zit ik in een groot conflict met mezelf. Moet ik een grotete bijdrage leveren aan de samenleving of kan ik rustig doorgaan met zo goed als geen echte bijdrage aan de samenleving, omdat ik in het idee was dat als ik voldoende inkomen had om voor mezelf te zorgen, ik verder vrij en onbezonnen kon genieten van mijn bestaan. Echter, ik pieker de afgelopen tijd dusdanig of dat niet een egoïstische denkwijze is dat ik de hele tijd onrustig ben. Ik denk dan: zij heeft 12 jaar gestudeerd om daarna hard te werken om onderzoek te gaan doen om mensen te kunnen helpen genezen. En ik heb alleen maar gezocht naar het me het leven zo makkelijk mogelijk te maken... Als middelbare scholier zat ik ook in natuurwetenschappen en werd van me verwacht dat ik hogere studies ging doen maar ik zag toen niet in waarom, omdat ik me niet bekommerde om inkomen. Maar ook niet aan de perspectieven van eventueel boeiend onderzoek in de geneeskunde. Ik probeer mezelf nu tot rust te brengen. Dan denk ik, elke job is een bijdrage, maar ik voel geen voldoening in de jobs die ik probeer. Vervolg zie reactie

Voor school moet ik een bedrijf uitpluizen en verklaren waarom de koers van het bedrijf op en neer gaat (het gaat om l'oreal paris). Alleen kan ik nergens een reden vinden waarom op het ene moment de koers omhooggaat en op het volgende moment weer diep zakt.

Ik ben net zwanger en zou als het lukt mijn kindje borstvoeding willen geven. Nu vind mijn vriend het gênant als ik dit (zelfs bij mij thuis) zou doen waar eventueel familie of bezoek zou bij zitten. Meer met mensen op hun ongemak doen voelen, ongepast...
Ik zou er de voorkeur aan geven om het dan 'discreet' te doen, bv met een sjaaltje als er volk bij is, maar om bij bezoek de fles te geven, te wachten of maar apart te gaan zitten vind ik ook te ver gaan.
Het gaat er toch om dat de baby eten krijgt?

Op een feestje laatst waren er kleine kinderen aanwezig van peuterleeftijd. Als begroeting/spelen/afscheid gaven zij elkaar en sommige volwassenen een kusje op de mond. Niets serieus, overigens... Nu ik zwanger ben vind mn vriend dit dus not-done, zelfs bij onze eigen baby later. Ik kan hem perfect begrijpen dat je niet gelijk wie, enkel partner, op de mond kust, maar hoe denken jullie hierover? Ik zou ook voorkeur geven aan een wangkus bv, maar je eigen kind???