Waarom heeft schiphol 5 landins/start baben?

De hoofdreden waarom er meerdere start-/landingsbanen in Schiphol zijn aangelegd, zijn de geluidsnormen die wij als dichtbevolkt landje hebben vastgelegd. Zo kunnen we de omwonenden van een baan minder belasten. Als al het vliegverkeer slecht 2-3 banen tot vervoeging had, zouden de mensen die daar wonen geen rustig moment meer hebben. De hoeveelheid vliegtuigen die de luchthaven aandoen is zeer hoog en als die niet verdeeld zou worden...

Schiphol heeft momenteel zelfs 6 landingsbanen. De Oostbaan is de kortste met 2015 meter en deze wordt voornamelijk gebruikt door privé vliegtuigen. Door de ligging van deze banen kan er ook bij extreem weer geland worden.
Bij andere luchthavens zoals 'Charles de Gaulle' (4 landingsbanen) en Heathrow (2 landingsbanen) worden parallelle startbanen gebruikt. Dit is in Schiphol niet mogelijk in verband met uiteenlopende windrichtingen. Ze zouden zelfs graag ten zuiden van de Kaagbaan nog graag een tweede Kaagbaan willen aanleggen om het vliegverkeer tijdens piekmomenten op te kunnen vangen.

Het oude Schiphol van voor 1968 (later met Schiphol-Oost aangeduid) had destijds al 4 banen (8 richtingen), toen vooral nodig vanwege de anders te beperkte mogelijkheden bij zijwind.

Schiphol-Centrum werd aanvankelijk ontworpen met een tangentieel banensysteem met 6 (zes) banen als raaklijnen aan het centrale areaal, met als uitgangspunt dat er bij elke windrichting een set van twee banen bruikbaar zou zijn, één voor landen, en één voor starten.
Daarvan zijn er uiteindelijk 2 banen weggelaten, terwijl de in het plan overgebleven banen langer werden gemaakt. Dit hield verband met enerzijds betere mogelijkheden van de modernere vliegtuigen bij zijwind, en anderzijds met hun behoefte aan langere startbanen.

Over geluidsbelasting werd aanvankelijk nog niet nagedacht.
Zo ontstond er eind jaren zestig een luchthaven met 4 hoofdbanen (min of meer 2 sets van 2 parallel banen in 4 richtingen), en bleven er daarnaast nog lange tijd 2 kortere banen van het oude Schiphol-Oost in gebruik (zodat je, ook voor het landen van grote vliegtuigen, nog een alternatief had als die tussenin gelegen richtingen niet gemist konden worden. Landen wordt eerder tijdskritisch dan starten; je kunt landen niet lang uitstellen).

Intussen was ook duidelijk geworden dat er een enorm geluidsprobleem was.
Geleidelijk werden de vliegtuigen gelukkig stukken stiller. Maar het werden er inderdaad erg véél.
En op “overstapluchthaven” Schiphol kwamen de vluchten steeds meer in golven tegelijk aan. Er ontstonden hele drukke piekuren, waardoor men in de praktijk planmatig meer zijwind ging accepteren om maar onder zoveel mogelijk omstandigheden drie banen gelijktijdig te kunnen gebruiken: in de binnenkomende piek 2 banen voor landingen plus 1 voor starts, en in de startpiek andersom.

Het feit dat Schiphol een overstapluchthaven is, veroorzaakt namelijk grote aantallen tegelijk aankomende (en vertrekkende) vliegtuigen, deels minder groot, waardoor voor dezelfde aantallen passagiers méér vliegtuigen vliegen en vooral duidelijk meer banen tegelijk in gebruik moeten zijn. Daarom is het uitgangspunt tegenwoordig in de pieken drie parallelle banen tegelijk in dienst hebben, en omdat dat niet altijd de drie noord-zuid banen kunnen zijn (i.v.m. wind en geluidsbelasting), moet er geschipperd worden om hetzelfde kunstje te improviseren in globaal (noord)oost-(zuid)westrichting.

Alleen voor de precieze richting van de tóch al gewenste Polderbaan werd spreiding van geluidsbelasting één van de argumenten.