Wat is "het" waardoor mensen aan games verslaafd raken?

Games zijn interactief, er volgt meteen een beloning of een straf voor bepaalde handelingen (ze zijn dus super-duidelijk), ze zijn visueel vaak heel mooi, ze hebben vaak een verhaal waarin je zelf de held kunt zijn dus ze zijn goed voor je ego (en vaak leer je leer je er ook nog wat van, bijvoorbeeld samenwerken of alles over middeleeuws wapentuig, oude beschavingen...).

Kortom: games zijn net zo verslavend als het kijken van T.V., alleen veel actiever, en net zo verslavend als het lezen van een boek, alleen veel visueler, je hoeft er zelf de plaatjes niet bij te fantaseren.

Je zult merken dat dit een veel positievere benadering is van gameverslaving dan je gemiddeld hoort. Vervang in je eigen vraag 'game' eens door 'boek' of 'tv' en je zult begrijpen wat ik bedoel. Waarom is het geen probleem als een jongere avond aan avond spannende boeken zit te lezen (wow wat goed voor de ontwikkeling) of voor de buis hangt (ja dat doen ze toch allemaal) en wel als hij/zij zich stort in de wereld van de games?

Toegevoegd na 1 minuut:
De clou zit hem in 'verslaving': als iemand zijn eigen verzorging, gezin, werk e.d. gaat verwaarlozen, is er sprake van verslaving. Dat zijn toch wel de uitzonderingen.