Wie weet wanneer ik merk of ik met een overledene praat?

Als de asem van je gesprek partner naar lijk ruikt.

Dat is lastig je kunt wel aan het fantaseren zijn. Maar probeer het eens met vragen waar je geen antwoord op hebt en waar je misschien het antwoord kunt achterhalen achter af

Tja,dat is een moeilijke.
Ik denk,dat wanneer iemand héél sterk verbonden is met een dierbare overledene,dat diegene daar nog lang zó mee bezig is in zijn/haar gedachten,dat het soms nét lijkt alsof je die overledene soms nog lijkt te horen.

Zélf heb ik ervaren,dat toen m'n moeder ruim 2 jaar geleden was gestorven,ik tot een aantal maanden daarna weleens op straat een vrouw tegenkwam,die er zó sterk op leek (zelfde blonde haar,zelfde figuur,enz.) dat ik er zelfs van schrok.

En dat gaf best wel een schok.
Maar het is óók een aanwijzing dat in bepaalde situaties,waarin heftige emoties spelen,onze zintuigen ons parten kunnen spelen.

Ik weet natuurlijk niet hoe lang het geleden is dat je een dierbare hebt verloren,maar dit zou een verklaring kunnen zijn.
Praat over je (onverwerkte) verlies met iemand die je in vertrouwen kunt nemen en die je begrijpt,ok?

Héél veel sterkte toegewenst ;-)

En hierbij dan nog een sceptisch antwoord, kijk maar of je er wat mee wil of wat aan hebt:

We hebben allemaal wel een innerlijk stemmetje dat ons soms antwoorden geeft, en niet altijd even logische antwoorden. En al helemaal geen antwoorden waar je altijd naar hoeft te luisteren. Het kan best zijn dat dat stemmetje bij jou wat duidelijker ontwikkeld is.

JIJ bent de vreemdeling die jou het beste kent. Laat je door een ander niet vertellen dat jij stemmen van overleden mensen hoort. Als je zelf van binnen weet, of het sterke vermoeden hebt, dat dat niet zo is, waarom zou je dan naar ze luisteren? Waarom zou je de minst waarschijnlijke oorzaak van het stemmetje wél geloven en niet wat je eigen gevoel je ingeeft? Doe je voordeel met wat het stemmetje je zegt en negeer het als het jou beter uitkomt.

Demonen doen zich voor als overleden personen.
Nooit doen!

We hebben allemaal contact met overleden familie of geliefden, maar op een manier die de meeste mensen niet herkennen. Het gaat er dan om dat je een beetje bemoedigd wordt als je in de put zit, of gewaarschuwd dat je meer fruit moet eten. Echt, zulke gewone dingen, die je moeder of zo normaal ook tegen je zou zeggen.

Als je het niet herkent is het niet goed voor je om te proberen je ervoor open te stellen. Daarmee kun je jezelf heel erg in de war brengen. Dan weet je pas écht niet meer wat van jou komt en wat niet.
Bij iedereen komen wel eens gedachten op die eigenlijk nergens op slaan, of die je op een verkeerd idee brengen. Dan ga jij nog denken: dat zegt mijn overleden oma tegen me, terwijl dat helemaal niet zo is.
Als je echt aanleg hebt om paranormaal te zijn, dan ontwikkelt het zich vanzelf en dan weet je dat ook echt wel.
En anders: niet mee bezig zijn.
Je kunt het toch niet controleren.
Jezelf niet in de war maken dus!

Kippenvel en huilen zijn twee emoties die op kunnen komen. En misschien dat je lichte pijn of druk voelt op de plek waar diegene aan is overleden.

je gaat je zelf een beetje duizelig voelen meestal ben je alleen en krijg je kippenvel op je lichaam je voeld je dan ook allen en je bent moe daarna