Wat is nondualiteit?

In non-dualiteit is alles één, wat geen telwoord is, omdat er niets is dat buiten het Ene bestaat.
Alles is één en wel Hier en Nu, op deze plek en op dit moment. In mij.

Het is altijd vandaag, altijd heden, altijd nu
Ik ben altijd vandaag, altijd heden, altijd nu

Maar het Nu is niet iets, geen ding, geen tijdsmoment, geen fractie van een seconde, het is Alles, het is een aanduiding van het altijd aanwezige leven, van bewustzijn, van het weten van het zijn, van Zijn, het alomvattende.

In mij geconcentreerd, want ik heb Nu geen weet van het Daar. Maar zonder enige begrenzing, want 'mij' is geen punt maar grenzeloze ruimte. Ons denken kan deze boodschap niet bevatten, omdat het denken waargenomen verschillen en concepten nodig heeft om te kunnen functioneren.

De splitsing die je maakt tussen de observator en het geziene lijkt een breuk in het nu te veroorzaken, maar in wezen blijf ik altijd in het Nu. Ik kan daar nooit uit. Ik kan het dus ook nooit fout doen. Het wezen, het bewustzijn, het nu dat ik ben, blijft daar altijd, dat valt nooit weg. Ik blijf -hoever mijn gedachten en theorieën ook wegzweven- altijd het heden. Ik ben niet niet die combinatie van lichaam, denken, voelen, maar Bewuste Aanwezigheid. In dat altijd aanwezige Kennen (het feit is nooit het woord...) verschijnt het lichaam, de denker en de wereld. Deze zijn in voortdurende verandering, maar ik ben altijd aanwqezig.

'Ik' kan derhalve dan ook geen kant op, dan alleen hier verblijven, in een eeuwig veranderend heden, wat altijd Nu is. Niets kan mij meer raken, aangezien Ik altijd ben. Hoeveel drukte de doener ook maakt. Het Zelf, dat in en om de doener alle 'voorwaarden' schept, is altijd in stilte aanwezig. En het Zelf ben ikzelf.

O ja, die voorwaarden scheppen...dat bestaat dus in wezen niet. Alles treedt in het zelfde moment op. Niets kan daaruit ontsnappen. Geen A wat naar B kan stromen. Geen X wat Y veroorzaakt. Alle causaliteit is slechts een product van het denken. Alleen het denken eist verklaringen maar kan niet functioneren zonder bewustzijn.... Alles is Nu aanwezig.

Nondualiteit, ook nondualisme genoemd, is de overtuiging dat elke vorm van tweedeling geen realiteit is. In de realiteit zou alles één zijn.

Dit geloof vindt zijn oorsprong in het Midden-Oosten en in Azië.

Voor meer informatie verwijs ik je naar de hieronder genoemde bronnen - die vertellen het beter dan ik het zou kunnen, en het kopiëren van grote lappen van andermans tekst is niet zo mijn stijl.

Nondualiteit is dat wat het al zegt: NIET-TWEE.

Jij bent TWEE, de ervaarder en het instrument van ervaring. Jij kunt jezelf tegenkomen, dan moet je toch TWEE zijn.

De waarheid is: Alles is één. Alles. Ik ben één. Ik ben degene die deze tekst leest. Ik ben de Alpha en de Omega. Ik ben God en de duivel. Ik ben de mond die spreekt en het oor dat hoort.

Het is geen oud geloof, maar een huidig inzicht, modern en up te date. Het is geen geloof maar een weten. En zeker geen opvatting.

IK weet hier meer van. De ik die dit nu leest. Eenheid is eenheid, daar ontkomt niemand aan.

Hoe kan ik tegen het universum aanbotsen? Dat is NonDualiteit.

Kijk eens op deze site, staat zoveel over.

http://www.a-dvaita.nl/

Het is zeer moeilijk om zomaar even uit leggen.

Het betekent eigenlijk dat alles één is! Dus geen wereld en jij maar; Jij bent de wereld en de wereld ben jij.
Geen jij en ik, jij bent mij, ik ben jou. Wij zijn één.
Jij bent alles wat je ziet/voelt/ervaart, in en om jou heen.

Dat wij zelf alles scheiden, maar dat alles eigenlijk één is.

Non-dualiteit = niet 2. En als je dat nog niet snapt, niet 2 is EEN. Alles is EEN. Meer niet. De ander bestaat niet, want dat is de ene. "Ik ben" en meer is er niet. Wat ik ben weet ik niet, maar ik ben en ik was er nooit niet.

Ook wel advaita genoemd. Over de historische oorsprong zie onderstaande link.

Nondualiteit staat synoniem met zuiver bewustzijn, alles in zijn volledigheid waarnemen, zonder er een oordeel aan te verbinden. Want het oordeel kiest altijd voor slechts één kant van de medaille, terwijl een medaille er automatisch twee heeft.

Nondualiteit is onverdeeldheid.

Liefde kan bijv. niet bestaan zonder haat. Ze zijn in wezen hetzelfde. Je kijkt gewoon op een andere manier naar hetzelfde gegeven. In nondualiteit neem je de twee waar (met je fysieke zintuigen, maar ook vanuit innerlijk weten of intuïtie), zonder ze te vergelijken of af te wegen, zonder ze te klasseren als goed/ niet goed, mooi/niet mooi of waar/ niet waar.

Vanaf dat we iets proberen te begrijpen, te vatten of uit te leggen (o ironie!), vervallen we in dualiteit. Als we dit beseffen, kunnen we dit enkel overstijgen door ons eigen bewustzijn te gebruiken en eventueel te vergroten door bijv. meditatie.

Om de dualiteitsval te vermijden, gebruikt men meestal negatieve termen zoals de term "nondualiteit = niet-twee-zijn" in plaats van bevestigende woorden zoals "eenheid". Zo zullen bijv. Hindoes en orthodox christenen hun God steeds definiëren door te zeggen wat hij niet is: de Onnoembare, de Onkenbare. Zo ontken je de twee tegenstellingen.

In nondualiteit vallen de wil en je verlangens weg. Je accepteert de werkelijkheid volledig zoals ze tot je komt, in het kenbare en in het niet-kenbare, in het ervaarbare en in het niet-ervaarbare.

Die aanvaarding is dan ook geen keuze meer, maar pure overgave. Elke keuze doet je weer in de dualiteit belanden.

Als ik intuïtieve ingevingen krijg of inspiratie bij het componeren van muziek ervaar ik die nondualiteit heel sterk. De moeilijkheid vind ik om er dan niet meteen een oordeel of een keuze aan te verbinden...