Kun je uit jezelf treden?

@LTK Jij schrijft:
"Wat je hiertegen kan doen is...." Waarom zouden we iets tegen dit soort bijzondere ervaringen dienen te ondernemen? Persoonlijk vind ik dit bijzondere en bijzonder welgekomen ervaringen via dewelke ik in no time levenslessen mag/mocht en kon/kan leren. Noodzakelijke levenslessen waar ik zonder deze bijzondere ervaringen in heel mijn leven niet zou aan toe komen. Dit soort ervaringen hebben mij altijd constructieve gevolgen opgeleverd dus ik zou absoluut niet weten waarom ik/wij ze dienen te vermijden of of waarom we zouden proberen om ze te stoppen. Verder ben ik er ook niet van overtuigd dat dit soort ervaringen enkel voorkomen bij vermoeidheid. Integendeel. Vele mensen, waaronder ikzelf, kunnen dit soort bewustzijnstoestanden bewust oproepen vanuit een extreme rust-toestand. Ik ben het niet onverdeeld eens met hetgeen je schrijft en toch heb ik jouw antwoord graag gelezen want het is altijd boeiend om anderen hun standpunten te vergelijken met de mijne. Liefs en fijne dag nog!

Goed antwoord. Helder en concreet verwoord. Voor zover je je realiseert dat het een teken is van je lichaam dat je oververmoeid bent, is het goed om naar dit signaal te luisteren, er nu iets aan te doen om opnieuw tot rust te komen, en er in de toekomst rekening mee te houden dat je niet zo dicht in de buurt van je grenzen moet komen. Er zijn ook mensen die bewust een vergelijkbare (niet per definitie dezelfde!, hoewel ze soms wel doen alsof dat wel zo is) ervaring kunnen oproepen. Dat is ten eerste een andere ervaring, ten tweede is dat een bewuste keuze en dus geen noodsignaal van je lichaam waar je op moet letten. Het is van groot zelfbeschermend belang het verschil tussen beide soorten ervaringen te leren kennen en te onderkennen.

GerdaMaria: het hangt er dus vanaf of je het een fijn gevoel vindt of niet. Ik houd er zelf niet van en heb dat ook van anderen gehoord, dus zal het proberen te voorkomen door (wat Cryofiel ook zegt) op mijn grenzen te letten.
Als iemand anders het wel wilt laten gebeuren; ga je gang :) Ieder mens zijn voorkeuren

LTK je zal het niet als een fijn gevoel ervaren, omdat het nog volkomen onbekend voor je is en je het gevoel krijgt er zelf geen controle over te hebben, daarom ervaar je het als niet prettig.
Het is dus je eigen invulling voor deze ervaring.
Zie het als iemand die nog nooit in het water is geweest en voor het eerst in het water valt.
Hij zal dan maar een ding willen, zo snel mogelijk er uit en het als zeer onplezierig ervaren.
Zal die persoon later leren zwemmen, dat is dat zelfde water een heerlijke ervaring.

Er is geen "het gevoel". Er zijn twee ervaringen die erg op elkaar lijken, maar die een totaal verschillende oorzaak hebben. De ene ervaring ontstaat door oververmoeidheid, door overprikkeldheid. Dat is een signaal van je lichaam. Je lichaam zegt: "Stop! Het is teveel geweest! Ontspan, nu!" Dat is een negatieve ervaring. De andere ervaring is een ervaring die vanuit jezelf ontstaat, als en wanneer je dat wilt. Een ervaring die juist alleen kan ontstaan als je al ontspannen /bent/. Een soort meditatieve ervaring, een "tot jezelf komen". Dat is een positieve ervaring. Laten we de negatieve en de positieve ervaring alsjeblieft niet door elkaar halen.

Ben het op bepaalde punten eens met Cryofiel, er is een heel groot verschil in ervaringen (maar hier gaat ongetwijfeld weer een discussie uit ontstaan). Eddijst: In het antwoord geef ik aan dat het al lang geleden is dat de 'derealisatie' voor de eerste keer heb ervaren. Later is het teruggekomen, langere tijd, en dat was van begin tot eind flink vervelend! Vond het alleen praktisch bij de tandarts, omdat ik er dan niet zoveel van meekreeg :)
Blij dat ik nu weer grotendeels met twee benen op de grond sta! En nu is er net zo goed ruimte voor ervaringen, nog meer zelfs

Een te lage bloedsuikerspiegel, kan dit ook veroorzaken.
En dat is ook een vervelende ervaring.

Derealisatie kan een gevolg zijn van een te lage bloedsuikerspiegel. Vaker echter is het een gevolg van een psychisch probleem. Dan kan er milde (en dus nog acceptabele) tot zeer zware derealisatie ontstaan. Dat laatste kan een gigantische handicap zijn! Een uittreding is iets anders dan derealisatie, hoewel er raakvlakken zijn. Een uittreding kan wel degelijk fijn zijn. Zeker wanneer je je belevenissen onder controle hebt (een "lucide uittreding"). Maar ook wanneer de belevenissen je overkomen, maar toevallig positief zijn.

Door ont-spanning..maar uittreden is iets anders naar mijn idee..en misschien voelt je vriend wel vaker hoe n ander zich voelt..soort spons zeg maar..herken t.

Wat bedoel je met "energieveld"? Wat voor "energie"? Wat voor "veld"? Een HSP voelt heel gewoon andermans emotionele toestand. Daar zijn geen totaal nieuwe theorieën over onbekende "energieën" voor nodig. Er zijn meer dan voldoende experimenten gedaan waaruit we weten hoe en op grond waarvan een HSP-er informatie doorkrijgt. Er zijn ook vele experimenten gedaan om die onbekende "energie" te laten zien, maar die hebben steevast gefaald. Laten we nou gewoon eens de feiten accepteren die de natuur ons voorlegt, en geen onnodig complexe theorieën bedenken. De natuur is van zichzelf al mooi en verbazingwekkend genoeg, daar hoeven wij als mensen echt geen schepje bovenop te doen. Sterker nog, dat zelfbedachte "schepje erbovenop" doet juist afbreuk aan de schoonheid van de natuur, en het verhindert ons inzicht in de ware pracht van de echte werkelijkheid.

Ik gebruik veel namen voor bepaalde dingen, zolang er geen andere/betere naam- verklaring voor is.
Dus noem ik ,wat ik bij een andere persoon voel, dus "energie" .
Voor jouw de trigger weer eens uit te pakken.
Voor mij het moment achterover te hangen op mijn stoel en hierover geen discussie aan te gaan.

Jij ziet mijn oprechte vragen helaas als "weer eens uitpakken". Met zo'n soort visie kan ik begrijpen dat je geen discussie wilt.

Indien iemand een onderwerp tegen komt, die hem erg interesseert, zal hij/ zij weer eens flink uit pakken.
Lijkt me geen negatieve opmerking.
Was ook zo niet bedoeld.
Tegen mij zeggen dat ik voor mij zelf afbreuk doe aan de natuur en mijn inzicht in de ware pracht van de echte werkelijkheid, hierdoor verhindert, ervaar ik wel als negatief en zeker niet als start voor een discussie, dus pas ik.

Voor mij heeft "flink uitpakken" in deze context een negatieve betekenis. Ook mijn opmerking over het verhinderen van inzicht moet in context worden geplaatst. Wat jij nu doet is de aandacht richten op één klein aspect van een breed verhaal. Uit mijn drie volzinnen pak jij een paar woorden, en daar richt je nu je aandacht op. De context, dus de rest van de drie zinnen, vergeet je. Terwijl het daar juist om gaat. Daar komt bij dat er een weg is en een eindpunt. Jij valt nu het eindpunt aan, maar over de weg die daar naartoe leidde zeg je niets. Die weg blijft dus gewoon bestaan...

Lieve Ed, Ik merk op dat jij heel anders aankijkt tegen uittreden dan ik.
Boeiend en leerrijk. Persoonlijk zie ik het in elkaars energieveld overgaan/ontwaken dus wel als een vorm van uittreden.
Jij blijkbaar niet.
Jij maakt ergens een verschil waar ik helemaal geen verschil opmerk of ervaar. Kan/wil je dit toelichten aub?
Ik ben benieuwd wat jij onder uittreden verstaat.
Van zodra ik dat van jou begrijp kan ik ook jouw reactie begrijpen. Liefs en alvast Bedankt voor jouw inbreng!

GM Op dit gebied moeten we als mens nog veel leren.
Een ieder probeert het uit te leggen op zijn/haar manier.
Zo ontstaan er verschillende inzichten, die gewoon niet controleerbaar zijn.
Hoe langer ik met dit soort werk ( sessie's) bezig ben, hoe verder ik er in rol.
Wat blijkt, dat sommige verklaringen, anders in elkaar zitten als dat ik jaren dacht.
Veel zaken zijn gewoon wetenschappelijk te verklaren, mede dank zij Cryo, maar gek genoeg zijn er ook zaken, die ik nu heel anders ben gaan uit leggen, meer naar de spirituele kant.
Wat wij als mens er van begrijpen, is maar een zeer klein deel en ook dat kleine deel is weer aanvechtbaar.
Inmiddels zie ik bijna geen grens meer, tussen, de ' gewone' wereld en de spirituele.
Alles lijkt door elkaar heen te lopen.
Er is gewoon geen grens te trekken.
Een uittrededing is en blijft erg lastig te begrijpen en mogelijk zijn we als mens niet eens in staat het te begrijpen en bestaat er een heel andere uitleg voor dit verschijnsel.
Tijdens de sessie's kom ik momenten tegen, die veel op een uittreding lijken en mogelijk ook zijn.
Het bewustzijn van sommige mensen wordt totaal stil gezet, ze kunnen aan niets meer denken, vragen kunnen ze niet meer beantwoorden, hun stem klinkt totaal anders, alsof ze dronken zijn, hun gevoel wordt overgenomen door iets heel anders.
Sommige vertellen na afloop, dat ze ' ergens anders' waren, dingen hebben gezien en gehoord, maar vooral een intense rust en blijdschap hebben gevoeld en ook met dit gevoel naar huis gaan.
Maar in de vraag, zitten er twee mensen in een trein, die dan tegelijk een uittreding zouden hebben, lijkt me zeer onwaarschijnlijk, zover uittredingen zouden bestaan, moet het iets zeer persoonlijks zijn.
Dus kwam ik zo tot mijn uitleg, hier boven ergens.

Lieve Ed, Bedankt voor jouw respons. Ondanks jouw uitleg vind ik het nog steeds perfect mogelijk dat 2 mensen die naast elkaar zitten gelijktijdig uittreden en/of het fenomeen uittreden ervaren.
Als er bij de ene een uittreding bestaat dan dient hetgeen uit treedt elders in te treden, toch?
Dus als beide vrienden op dat moment op een synchrone of parallelle golflengte zitten dan kunnen ze volgens mij perfect gelijktijdig of synchroon uittreden bij zichzelf en intreden bij elkaar. Ik heb die ervaring reeds meermaals gehad met een vriend van mij.
Zolang wij fysiek voldoende van elkaar verwijderd zijn ervaren we geen synchrone uittreding maar van zodra we enige tijd in elkaars buurt vertoeven en ons openminded op een zelfde onderwerp focussen dan kunnen we er steevast op rekenen dat de ene weer onder de huid van de ander actief wordt.
Ik zie en voel dan op mijn locatie met zijn ogen en andere waarnemingsreceptoren en omgekeerd.
Dat fenomeen heeft zich nu al zo vaak voorgedaan (zonder dat we daar iets speciaals voor doen) dat dit geen toeval meer kan zijn.
Ik ben er pas na x-aantal gelijkaardige ervaringen op gaan letten en het is bijzonder fascinerend. Maar ach...
vooraleer mijn reactie weer discussies uitlokt...
ik laat iedereen hierover denken, geloven of vermoeden naar iegen goed dunken. Ik hoef niet zo nodig gelijk te hebben, ik deel gewoon mijn ervaringen en de voor mij logisch lijkende mening hieromtrent.
Meer moet dat voor mij echt niet meer zijn ;-) Op een dag komen we er over eender welk fenomeen wel zonder woorden uit omdat herhaalde ervaringen (zoals uittreden) op termijn voldoende voor zichzelf spreken, daar ben ik steeds vaker van overtuigd. Heel veel Liefs en nog een leerrijke en aangename experimenteertijd gewenst!!!

Ik zie dat het melden van de eigen punten niet is toegestaan, maar dat het melden van de eigen punten wel is toegestaan. Goed, zonder een discussie aan te zwengelen, is het dus toegestaan dat ik mijn visie hier meld. Mij nog steeds afvragend wat er met 'golflengte' wordt bedoeld, maar intussen accepterend dat niemand dit kan uitleggen omdat er geen uitleg *is*, meld ik dat mijn visie is dat alle genoemde ervaringen heel gewoon door de al bekende psychische en psychologische mechanismen worden verklaard. Ten overvloede voor hen die - onterecht - menen dat ik hiermee de ervaringen ontken: ik erken de oprechtheid van alle gemelde ervaringen. Nogmaals: ik erken de oprechtheid van alle gemelde ervaringen. Ik zie echter geen reden hier een niet-uitleg bij te gaan bedenken zoals een "golflengte" of een "frequentie" waarvan zelfs de betekenis van het woord onduidelijk is. Als de betekenis van de "uitleg" onduidelijk is, is daarmee namelijk de "uitleg" geen uitleg meer. Maar dit is natuurlijk enkel mijn persoonlijke visie. Zelf geniet ik van al het moois dat wij kunnen ervaren. Ik laat mij daarbij niet afleiden door non-verklaringen. Een uitleg is niet eens nodig, want de ervaring is ook zonder verklaring al mooi genoeg. Maar de menselijke nieuwsgierigheid en behoefte aan duiding zorgt dat het wel fijn voelt een verklaring te hebben. Voor mij geldt dat een verklaring dan wel een verklaring moet zijn. En natuurlijk dat ik elke andere verklaring accepteer dan de nu gangbare, zolang zo'n nieuwe verklaring beter is dan de bestaande. Ervaar en accepteer, dat vind ik echt belangrijk. En als persoonlijke noot: probeer op een open manier inzichten te verwerven. Ook als je daartoe aan jezelf moet twijfelen en je eigen onvolmaaktheid en feilbaarheid moet inzien - ook dat is een vorm van acceptatie, en zelfs van persoonlijke groei.

GM Mogelijk is het verschil van onze eigen ervaringen de oorzaak er iets anders over te denken dan de ander.
Jij beschrijft ervaringen die ik niet ken, of anders ervaar.
Zo doen we ieder ons best het te begrijpen.
We hebben wel vaker een verschil van inzicht gehad, maar juist dat is erg leerzaam.

GM wat ook mogelijk is, dat ik bepaalde ervaringen, totaal anders uitleg, terwijl het mogelijk het zelfde is wat jij beschrijft en jij een uittreding noemt.
Zo zijn er voor mij meer ervaringen, die ik niet kan plaatsen, geen naam kan geven en totaal niet begrijpt, hoe en waarom het zo werkt.
Ik zit duidelijk nog in een leerproces, maar wie niet?

Ik denk dat het verschil ligt in de manier van omgaan met een ervaring. De ervaring leidt tot een gevoel. Bijvoorbeeld het gevoel dat het een uittreding betreft. Hoe ga je nu om met dit gevoel? Je kunt het gevoel als eindpunt zien. "Het voelt als een uittreding, dus IS het een uittreding". Je kunt het gevoel ook als beginpunt zien. "Het voelt als een uittreding. Hoe zou dat komen? IS het een uittreding? Of zijn er andere verklaringen mogelijk?" Dit verschil in omgang met een ervaring is volgens mij de oorzaak van de verschillende routes die wij bewandelen.

Het is niet nodig verschil te maken tussen spiritualiteit en de psyche. Spiritualiteit komt voort uit de psyche, spiritualiteit IS in zekere zin psyche. Dit voorval heeft daarom alles te maken met je psychische toestand. En ook met je lichamelijke toestand. Zodra je die verbinding ziet en begrijpt, zie je ook dat spiritualiteit bij de mens hoort. De verklaring moeten we daarom zoeken binnen de psyche. En, omdat psyche en lichaam zo nauw met elkaar in verbinding staan, in de neuropsychologie. De combinatie van al die uitgangsrichtingen heeft ons al heel wat inzichten gebracht in de menselijke waarneming en in de menselijke spiritualiteit. We zijn er nog lang niet, want de mens is geen eenvoudig machientje, maar stap voor stap komen we heel geleidelijk steeds een stukje verder in onze zoektocht naar inzicht. Zelfinzicht, in dit geval. En dat is iets wonderbaarlijks en moois.