Wordt de mens door orgaandonatie een 'ander mens'?

Best lastige vraag, maar soms kan dat ja. Ik kan mij een verhaal herinneren van een jongen die is overleden bij een motorongeluk. Ik weet niet meer welk orgaan toen is verplaatst, maar de ontvanger ging ineens van motors houden en rijdt nu ook op een motor. En zo zijn er wel meer van dit soort verhalen. Interessante vraag die wetenschappelijk nog niet is onderbouwd!

Toegevoegd na 5 uur:
Als iemand totaal van karakter verandert, dan kan dat best te maken hebben met orgaandonatie. Het verhaal van die motor is alweer een tijdje geleden. Maar als iemand eerst heel timide is en daarna een roekeloos leven gaat leiden, wat de dode ook deed, zet je dat wel aan het denken. Ik vind het interessante materie die best nog verder uitgezocht mag worden.

De meeste mensen die een orgaan van iemand anders krijgen, zijn dankbaar dat ze een tweede kans hebben gekregen en worden blijer van karakter. Maar dat geldt niet voor iedereen, er zijn ook mensen die doorgaan zoals zij altijd deden. Je wordt niet een ander mens, maar kan het wel zo voelen, anders, gelukkiger, levenslustiger.

Nederlandse artsen zeggen dat het een cultureel verschijnsel betreft. Volgens professor Dunning, in de Volkskrant van 24 november, komen Nederlandse harttransplantatiepatiënten (er zijn er al zo'n 350) nooit met dergelijke dingen aan. De meeste verhalen zijn van 'horen zeggen', niet betrouwbaarder dan ieder ander broodje-aapverhaal. In ieder geval is het erg ongeloofwaardig dat iemand leert schaken van zijn donorhart.

Er zijn veel studies verricht naar de psychologische en psychosociale aspecten van transplantaties. Een Oostenrijkse onderzoeksgroep onder leiding van Brigitta Bunzel stelde daarbij begin jaren '90 ook directe vragen naar het effect van harttransplantatie op de persoonlijkheid. Het ging om 47 patiënten (45 mannen en 2 vrouwen). Een psycholoog ondervroeg hen drie maanden na de transplantatie: 'Voelt u zichzelf hetzelfde als voor de operatie, of voelt u zich veranderd?'

De antwoorden vielen uiteen in drie groepen. De grootste groep, 37 van de 47, ontkenden elke invloed. Men vond de suggestie onzin. Acht patiënten gaven antwoorden waaruit bleek dat zij zich wel degelijk bepaalde dingen afvroegen. Drie van hen waren mannen met het hart van een vrouw (reactie: 'Je wilt toch niet zeggen dat ik nu homo ben'). Een ander vroeg zich gekscherend af of hij met vakantie naar Turkije moest gaan omdat zijn donor een Turk was. Twee patiënten hadden hun familie nadrukkelijk gevraagd of zij veranderd waren. De familie zei van niet.

Zeven patiënten erkenden een veranderde persoonlijkheid, maar niet door het nieuwe hart: 'De ziel is nog steeds dezelfde, maar de kijk op het leven is veranderd.' Drie patiënten vonden dat hun persoonlijkheid veranderd was door het overnemen van eigenschappen van hun donor. 'De persoon van wie ik het hart heb gekregen was een kalm persoon, niet hectisch, en zijn gevoelens zijn nu op mij overgegaan.' Een ander luistert naar harde muziek en heeft belangstelling voor auto's gekregen. (Hijzelf is 45, zijn donor was 17.)

Meer informatie in de bron, ik kan hier niet meer tekst kwijt.

Toegevoegd na 42 seconden:
Let wel: dit betreft een artikel van 14 jaar oud!

Je hoort wel vaker dat mensen na een transplantatie 'veranderen '. Of het echt door het nieuwe orgaan komt weet ik niet , mogelijk speelt ook de impact een rol in de verandering . Het is tenslotte niet niks om de orgaan van een ander te krijgen .
En zeker bij een levensbedreigende aandoening kan ik me voortellen dat je een andere kijk op het leven krijgt en je anders gaat gedragen dan voor de transplantatie

Natuurlijk niet, alle mensen die antwoorden ja zijn gek... Een hart is een orgaan dat functioneerd net zoals jouw oude hart...

Je hart is niet meer of minder een onderdeel van je lichaam en niet van je persoonlijkheid.
Het is de mens zelf die bepaalde eigenschappen aan een hart heeft toegewezen, zoals een goed hart, een groot hart, een klein hartje, een bloedend hart, een gebroken hart, klinkt wel leuk, maar het is allemaal onzin natuurlijk, een hart is een deel van het geheel.
En de mens zelf blijft de mens die hij was en is.
Wel kan de impact van de operatie de mens veranderen .
Zou men ooit in staat zijn, onze hersenen te vervangen door anderen, dan zouden er wel degelijk grote veranderingen kunnen gebeuren.

Toegevoegd na 5 minuten:
Spiritueel gezien, is het nog duidelijker.
Omdat de ziel van de mens, maar tijdelijk ' woont' in het lichaam, een lichaam dat stoffelijk is, dus tijdig
Een ander onderdeel in dat lichaam zal nooit de ziel veranderen.
De ziel dat ben jij, het lichaam is de huisvesting waar meestal van alles mee mis is.
Maar nadat je bent overgegaan, ,laat je dat weer keurig achter.

Ik zelf heb een stamceltransplantatie ondergaan , mijn zus was donor.
Wat wel raar bleek is dat ik ineens enorm veel tomaten ben gaan eten kan geen dag bijna zonder tomaten. Het blijkt nadien dat mijn zus zei ik eet enorm veel tomaten kan er niet af blijven elke dag trouwens. Vandaar dat ik dus zot ben geworden van tomaten. Dus ja in mijn ogen kan het wel dat een mens bepaalde dingen overnemen van de donor.

Het is maar wat jij onder een 'ander mens' verstaat hé.
In wezen zijn we op geen enkel moment dezelfde mens als het moment ervoor want er doen zich per seconde ontelbare veranderingen voor in zowel ons fysieke, ons psychische als ons emotionele lichaam.

Vermits we allemaal onderhevig zijn aan impulsen die via specifiek gecodeerde vibraties op ons waarnemings- en bevattingsvermogen op ons inwerken is het dus vrij logisch dat het verwijderen van een bestaand orgaan op zich reeds een enorme impact heeft op ons persoonlijk waarnemings- en bevattingsvermogen.
Daarna komt er nog eens een orgaan bij dat totaal anders trilt en/of totaal anders gecodeerd is tegenover jouw persoonlijke, specifiek gecodeerde vibratie.
Mij lijkt het heel logisch dat dit nieuwe orgaan een impact heeft jouw waarnemingsvermogen, jouw bevattingsvermogen alsook jouw vermogen tot meningen vormen.

Wat ik reeds meermaals opgemerkt heb is het volgende:
indien degene die de transplantatie ondergaat een zeer uitgesproken constructieve ingesteldheid heeft dan verloopt de integratie van zo'n nieuw orgaan veel vlotter dan bij mensen die een uitgesproken destructieve ingesteldheid hebben.
Mensen met overwegend constructieve ingesteldheid nemen vaak ook extra constructieve eigenschappen over van de donor.
Dit kan uiteraard enkel geverifieerd worden indien de donor ook gekend is.
Mensen met overwegend destructieve ingesteldheid nemen heel vaak ongewenste fenomenen over van hun donor.

In hoeverre de getransplanteerde organen een invloed hebben op de persoonlijkheid van de ontvanger hangt dus mede af van de mentale ingesteldheid van de ontvanger zelf.

Indien mensen niet zo'n uitgesproken ingesteldheid hebben dan integreert het nieuwe orgaan zonder duidelijk aanwijsbare verschillen in gewoontes of karaktertrekken.

In feite merk je pas duidelijke invloeden wanneer mensen ook duidelijke specifieke karaktertrekken vertonen voor de transplantatie.

Uiteraard kan men zich nog altijd de vraag stellen of die veranderingen zich op termijn ook zouden voorgedaan hebben zonder die transplantatie.

Ik heb mijn antwoord enkel gebaseerd op hetgeen ik bij mezelf en anderen heb opgemerkt.

Aan jou de keuze om hier voor open te staan of niet ;-)

Liefs en fijne dag nog!