Waarom bidden mensen in moeilijke tijden terwijl ze normaal gesproken niet gelovig zijn

Question

Zelf ben ik niet gelovig,ik geloof wel maar in god?Nu lag mijn man een keer slecht en zijn mijn kids veel te vroeg geboren met alle gevolgen van dien en op dat soort momenten maak ik dan toch een schiet gebedje,dan vraag ik aan god:lieve god help ons.als u ons helpt dan zel ik.....of laat ik voortaan....

hebben jullie dat ook?en hoe kan dat?????

 · Answer

Dat bidden waar jij het over hebt is geen bidden, maar schooien... Bidden, maar dan het echte bidden begint juist als er overvloed is, zo veel overvloed dat je bidt dat er veel meer mensen van mogen genieten als jij alleen... Dat is het ware bidden... Schooien daar heb ik het niet over...

 · Answer

Ik denk dat dit te maken heeft met een soort oerinstinct. Je wendt je tot een 'hogere macht' omdat je je zelf zo machteloos en klein voelt.

Wat dan wel weer jammer is, dat is dat sommige mensen hun 'beloftes' of dankbaarheid dan weer zo snel vergeten zodra ze het eenmaal hebben gekregen en er verder dan niets meer mee doen. Of denken: Misschien was het anders ook wel gebeurd. Dan ga je God echt als sinterklaas of de kerstman zien en dat is niet de bedoeling ervan.

 · Answer

Dat is hoop.

 · Answer

ik ben zelf wel gelovig en ik geloof dat het komt dat ieder mens een ingeschapen Godskennis heeft, je weet dat er iets meer is en als het moeilijk word en hulp nodig hebt ga je dat doen denk ik

 · Answer

Nee, dat heb ik niet.

En ik denk dat het voornamelijk komt omdat het bidden je persoonlijk helpt met het vinden van een rustmoment in je hoofd. Er komen op dat moment allerlei emoties op je af, en met het bidden creëer je een moment van kalmte, wat kan helpen met het kalmeren, verwerken, en overpeinzen van de problemen.

Hetzelfde effect zou je bereiken door een gewoon moment van meditatie, of bijvoorbeeld door je even bewust met iets geheel ongerelateerds bezig te houden. Althans, dat laatste doe, en het werkt voor me. Door me even op iets totaal anders te richten kan ik me daarna met iets minder spanning, en regelmatig ook gewoon met een nieuwe invalshoek of hernieuwd optimisme, richten op het probleem dat er is.

 · Answer

Om dezelfde reden dat kinderen ook alles zelf willen doen, totdat ze echt in de problemen komen... dan rennen ze snel naar de ouders om hulp.

En dit geld niet alleen voor kleine kinderen.

Die beloftes die je maakt, doe je omdat je je schuldig voelt dat je verder nooit aan hem denkt. Je hebt het gevoel dat je geen recht hebt op de hulp, dat je er iets voor moet doen.

Ik denk dat de meesten die beloftes al weer snel vergeten zijn, dus laten we die alsjeblieft niet meer doen. Nergens voor nodig en geeft alleen schade, beloftes die je niet nakomt.

 · Answer

Omdat ze geen andere keus op dat moment hebben.
Erg he,

 · Answer

Nood leert bidden.

 · Answer

Nee, dat heb ik niet. Ik vind het eerlijk gezegd ook een beetje raar. Waarom bidden als je niet gelooft?

 · Answer

Ik denk omdat ze dan hopen op hulp van bovenaf - tenslotte wordt er vaak gebeden in echte nood en willen ze toch iets doen, het idee hebben dat ze er alles aan hebben gedaan wat ze konden. En dan maar hopen dat er toch stiekem een God is, ookal hebben ze daar nooit in geloofd. Tenslotte willen ze in noodsituaties eigenlijk toch wel geloven, simpelweg omdat een macht groter dan alle andere machten de perfecte oplossing lijkt voor elk te hoog gegrepen probleem.

 · Answer

Je zoekt een uitweg voor je angst.
een mens kan maar een beperkte hoeveelheid angst verwerken en heeft dan een uitlaatklep nodig.
Vaak is dit het bidden, praten en vragen aan een hogere macht zonder je ervoor te hoeven schamen..

 · Answer

Of je nu gelovig bent of niet: ieder mens bidt sneller als hij in nood is, dan als het allemaal goed gaat.

Voor de niet gelovigen: als je geen uitweg meer hebt dan roep je tot God, het is een soort reflex... Als er plotseling iets ergs gebeurt zeg je "O God". Ik denk dat heel veel mensen vanuit een soort oer geloven dat er Iets is. Misschien is dat heel diep weg nog wel een soort veiligheid, te weten dat er toch ergens Iets is.

Voor de gelovigen: het is schandalig dat je gelooft, je leven in Gods hand legt, bidt en vraagt voor alles en het is echt zo... in de zegeningen vergeet je te danken, vergeet je God, vergeet je waar de zegen vandaan komt. Zo is dus de mens. Maar God houdt van alle mensen, hoe ze ook zijn.

 · Answer

In tijden van nood zoeken mensen houvast. En hoe groter de nood, hoe hogerop mensen steun gaan zoeken ('Godsniveau'). En als God je niet kan helpen, wie dan wel?

Het is in ieder geval de moeite van het proberen waard, wanneer je voelt dat je zelf ergens geen macht meer over hebt. 'Baat het niet dan schaadt het niet'.

Toch denk ik persoonlijk dat het niet zo simpel is. Het feit dat een ongelovige zich op een cruciaal moment wanhopig tot God wendt, zegt op zich al genoeg. Anders zou het niet eens in zijn/haar hoofd opkomen :)

 · Answer

Omdat we dan beseffen hoe klein en nietig we eigenlijk zijn. En dat we zo vaak machteloos moeten toekijken.
We denken wel zo geheel zelfstandig te zijn en alles zelf te kunnen, maar als er dan iets gebeurt, bv een natuurramp (waar we niet tegenop kunnen) beseffen we dat en gaan dan op zoek naar iets wat boven ons staat door bv te bidden.

En diep diep diep heel diep van binnen, weten we dat er meer is tussen hemel en aarde

Waarom bidden mensen in moeilijke tijden terwijl ze normaal gesproken niet gelovig zijn

Antwoorden (14)

Weet jij het beter..?