kan men verslaafd raken aan dat gevoel van extase wat een overwinning geeft, en wil men daarom steeds meer overwinningen behalen?

Ik denk dat je idd aan de kick verslaafd kan raken, en in geval van rennen enzo, aan de endorfine. ( ik ben sinds een paar maanden aan het rennen en de laatste tijd begin ik ook het happy hormoon aan te maken) Maar ik denk ook dat andere mensen gaan verwachten dat je weer wint ( of je denkt dat mensen dat gaan verwachten) en dat je het gevoel hebt dat je mensen laat vallen als je niet wint. En dat je misschien voor paal staat als je niet wint. Want als je niet wint, verlies je dus, en verliezers worden meestal niet met veel respect bekeken in deze wereld. Je kan wel zeggen dat het "om het spel gaat en niet om de knikkers", maar ik vraag me af hoeveel mensen dat echt, diep vanbinnen, menen.

Ja dat kan zeker. Alleen is het wel gevaarlijk omdat alles en iedereen eraan opgeofferd kunnen worden. Dan brengt het gevoel van extase en het toegeven hieraan door steeds beter te willen presteren, alleen verliezers. Bijvoorbeeld je gezin, je familie, en je persoonlijke contacten. Belangrijk is dat je een balans vind, om niet te gaan doorslaan. Het leven zelf is vaak al een extase genoeg, je kinderen die opgroeien, en het liefhebben van de mensen om je heen.