Hoe zijn horoscopen ontstaan?

Astrologie of sterrenwichelarij is een verzamelnaam voor ideeën over het verband tussen het lot van mensen en gebeurtenissen op aarde en de stand van de hemellichamen. De naam "astrologie" is afgeleid van het Griekse αστρολογια, "astrologia", een samenstelling van άστρον (astron, ster of sterrenbeeld) en λογος (logos, dit betekent onder meer theorie). Het gaat vooral om de samenhang tussen de bewegingen van de zon, maan en planeten, die in de Oudheid ook als "sterren" werden aangeduid.

De beweging van lichtpunten zoals die van de zon, maan, planeten en sterren langs de hemel heeft mensen van alle tijden gefascineerd. Men ontdekte regelmaat in deze bewegingen en probeerde die te beschrijven, waarbij niet alleen individuele lichtpunten een naam kregen maar ook schijnbare samenstellingen van die punten, de zogenaamde sterrenbeelden of tekens. Naast het beschrijven van de hemellichamen en hun bewegingen, de astronomie, kende men bij de Babyloniërs en later bij onder meer de Egyptenaren en Romeinen betekenis toe aan hun posities aan de hemel om bijvoorbeeld de toekomst van de staat, het slagen van de oogst, het stijgen van de Nijl of het lot van een heerser te voorspellen. In de Bijbel treden astrologen op als de Wijzen uit het Oosten.

Het bekendste element van de westerse astrologie is de geboortehoroscoop. Uit de positie van de zon in de dierenriem [1] en van de planeten tijdens de geboorte beweert de astroloog karakter en toekomst van de persoon te kunnen afleiden. [2] De meeste wetenschappers beschouwen astrologie als pseudowetenschap of als bijgeloof en wijzen erop dat bij wetenschappelijk onderzoek niets is gebleken van enige voorspellende waarde van de astrologie. Sinds de jaren dertig van de 20e eeuw is een nieuwe richting in de westerse astrologie ontstaan. De Jungiaanse, of beter: psychologische astrologie houdt zich niet bezig met voorspellingen: zij erkent de vrije wil van de mens en verwerpt het fatalistische karakter van de middeleeuwse astrologie