Waarom is het ''not done" om een foto te maken van een overleden persoon?

Da's puur cultuur en subjectief... Hier in NL. valt 't dubbeltje voor jouw dan net aan de negatieve kant.

Neen absoluut niet!
Die is ook van mijn wijlen oma gemaakt. Alleen heb ik hem nog nooit gezien. Heb er geen behoefte aan ook. Maar ben blij dat hij er wel is, voor als je ooit de behoefte hebt. Tis echt de laatste foto laat maar zeggen....

ik vind het absoluut niet raar, maar ik denk dat het een beetje in onbruik is geraakt.
vroeger hadden de mensen fotoboeken vol met foto's van overledenen.

Als je dat graag wil moet je dat gewoon doen,dat is een persoonlijke zaak,ik persoonlijk zou het niet doen,mijn beste herinnering aan een overleden persoon is de laatste keer dat ik deze zag in goede gezondheid.

Ik vind het ook niet raar.
Ik vond mijn moeder er "anders" uitzien, op het moment dat ze haar laatste adem uitblies, maar dat kan voor iedereen anders zijn. Ik vind het absoluut niet not done. Gewoon doen als je graag die allerlaatste foto wilt.

Nee, dat is niet raar en volgens mij gebeurt het nu ook veel vaker dat een overledene gefotografeerd wordt.
Het is dan ook echt de laatste keer dat je iemand ziet.
Ook vind ik dat het helpt om te beseffen dat die persoon echt overleden is.
Helaas heb ik geen foto`s van mijn ouders toen zij dood waren, omdat ik dat 11 jaar geleden niet aandurfde, uit angst om ruzie te krijgen met mijn broers en zussen.

Het is inderdaad not done om zo maar van overledenen foto´s te maken...

Maar van je eigen familieleden, zie ik niet dat dat niet mag...

Persoonlijk herinner ik me overledenen liever zoals ze waren, maar raar vind ik het niet. Iedereen kijkt er anders tegenaan, en als het jou troost biedt dan is daar niets mis mee. Ik denk dat veel mensen een beetje bang zijn voor de dood en er daarom niet mee geconfronteerd willen worden. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat die mensen je mogen opdringen wat normaal is en wat niet.

Raar is natuurlijk een subjectief begrip. Je moet voor jezelf bepalen of het raar is. Ik herinner mijn overleden grootouders het liefst levend. Ik zie de waarde van een foto als ze overleden zijn niet in. Ik heb dus ook geen foto's van hen toen zijn overleden waren. Maar voor jou kan dat heel waardevol zijn en dan is het niet raar.

je moet doen wat jou vrede geeft in zo'n situatie.ik heb van mijn ouders een plukje haar afgeknipt en dat zit in een doosje.even heb ik getwijfeld,maar ben nu blij dat ik het hebt gedaan,tis iets tastbaars.een foto van een overledene maken is niet mijn ding,maar als iemand het wel wil,begrijp ik dat.
net wat ik eerder zei...als het jou vrede/een goed gevoel geeft,gewoon doen!

Ik vind dat een laatste foto moet kunnen. Maar, is het verstandig. Je hebt dan een foto van iemand waar de bezieling (het leven) mist en er toch anders op staat als jij je hem/haar in gedachte hebt.

Waar het werkelijk om gaat is of jij het zo wil en en met het resultaat tevreden bent.

Het is zeker niet raar nee. Vroeger werd het zelfs heel erg veel gedaan om nog een herinnering van iemand te hebben. Dat was in het begin van het fotografietijdperk, men kiekte toen zelf nog niet, alleen een postmortale foto was vaak dan nog het enige wat ze hadden.
Er is een tijd een taboe geweest, en voor velen nu nog steeds, maar het begint weer steeds normaler te worden.

Ik vind je persoonlijke gevoel altijd belangrijker dan wat andere denken.

Neen, waarom zou dat raar zijn.
Dat is een wens gevoel van jezelf en wat een ander daar van vind zal je een zorg zijn. Ik heb zelf een foto van mijn schoonmoeder gemaakt en daaruit bleek dat het heel veel uitmaakt uit welke hoek en afstand de foto gemaakt wordt. Sommige foto's waren daardoor niet mooi. Maar met de tegenwoordige foto toestellen is dit snel te zien en opnieuw te maken. Dus ik zou zeggen, doen.. nu kan het nog. Sterkte..

Ja het is raar en afwijkend in mijn ogen.
Ik herinner mijn vader en moeder liever zoals ze waren in de kracht van hun leven.
Door een foto te nemen van hun lijk, het meest kwetsbare moment, respecteer je hun niet.

Allereerst gecondoleerd.
Vind ik niet raar... het zou eerder het moment kunnen zijn. Mensen die in de rouw zijn hebben vaak de neiging om heel erg kuddegedrag te vertonen. Als je een foto wilt maken kan ik me voorstellen dat dat onverwacht komt.

Naast wat ze verder nog aan gedachtes hebben (verdriet, praktische zaken, nieuwsgierigheid) is de informatie die anderen dan uitstralen soms verwarrend en daarom niet erg betrouwbaar, dus over hen hoef je je geen zorgen te maken.
En of je morbide bedoelingen hebt met die foto dat weet alleen jij :) Het lijkt mij een weloverwogen plan.