Voor de mensen die in reincarnatie geloven, verandert je karakter enzo en moet je alles weer opnieuw leren?

En dan zouden wij net die ene planeet zijn waar leven mogelijk kan zijn. Ik denk dat er nog wel andere tientallen planeten zijn met leven

Wat zijn oude zielen?

mensen die al heel vaak geïncarneerd zijn en dus al veel hebben geleerd....Dit is geen rangorde in goed of slecht, iedere ziel wordt ooit "oud". Maar je kent het wel : sommige mensen zijn perfect gelukkig met een oppervlakkig leven, anderen zijn als kind precies al een beetje "volwassen"...

Een oude ziel kan ook heel rijk zijn materialistisch gezien.
Mensen die perfect gelukkig lijken trekken zich misschien wel terug wanneer ze ongelukkig zijn, zodat de buitenwereld er niets van merkt. Ook dat is wijsheid.
Dat een kind al een beetje volwassen is, kan door de leefomstandigheden komen. Hij kan in een vorig leven wel helemaal niet zo wijs zijn geweest en nu voor dit leven hebben gekozen om meer te kunnen leren. Door de narigheid is hij op zijn 6-7 jaar de speelsheid kwijtgeraakt, maar ben je dan al wijs? Heb je op dat moment al alle levenslessen voor dat leven doorleefd?

Wat jij zegt kan ook forallweknow, maar als er al narigheid is, dan is dit het wat hij nodig had/heeft.
Er hoeft geen narigheid te gebeuren om een kind al wijs te laten zijn. Het ene kind is gewoon rustig en gedraagt zich wijzer dan het andere kind.

Een kind kiest ook de ouders.

Zeker, hij komt terecht bij ouders die hem dié eigenschappen genetisch kunnen geven, die hij op dit moment nodig heeft om aan te werken. En de opvoeding geven die die eigenschappen versterken of bepaalde richting geven.
Uiteindelijk heb je een rugzakje meegenomen waar die eigenschappen inzitten en die door bovenstaande zaken, naar buiten kunnen komen.
Dan heb je nog de keuze of je alles aan je laars lapt of gaat werken aan je "taken".

Bewijzen kunnen we het niet. Wel is het duidelijk dat jij het met mij eens bent. Dat dat kind de ouder kiest omdat die voor hem het meest geschikt zijn wil ook niet zeggen dat het ook daadwerkelijk de weg bewandelt die voor hem de bedoeling had. Sommigern bereiken nog steeds niet wat ze als doel voor ogen hadden door van dat pad af te gaan en in andere situaties te belanden. Wat overigens ook heel leerzaam kan zijn, maar vaak ook traumatisch, al hoeft dat natuurlijk niet per definitie...

Als er oude zielen bestaan, waar komen dan de nieuwe vandaan ?

Waar komen oude vandaan?

er komen best veel kinderen om door geweld van hun ouders. kiest een kind dan nog steeds voor zijn ouders?

misschien een goeie vraag voor goeie vraag.. :)

Ja, dat hebben ze gedaan op een ander bewustzijnsniveau. Niet in dit bewustzijn, als ze op aarde zijn, dan weten ze dat natuurlijk niet meer.
Het is ook niet goed te praten natuurlijk, als mensen gewelddadig zijn op wat voor manier dan ook. Daar moet wel wat tegen gedaan worden als het om je heen gebeurt.
Hoe gek het ook klinkt, de persoon in kwestie heeft ervoor ggekozen om een snelle leersituatie te hebben in dit leven, waar door ze een stuk verder komen op de evolutie-ladder.

je wordt zo wel een ervaringsdeskundige op dat gebied... of het leuk is is een ander verrhaal... Als niemand meer mishandeld werd op welke manier dan ook, zou een ervaringsdeskundige ook niet meer nodig zijn. Zo zou je dat ook kunnen bekijken
]

Dat zou mooi zijn natuurlijk, maar ja.......

Ik zeg altijd: "De beste leerlingen krijgen de moeilijkste lessen".

iedereen is een beste leerling. Wie zichzelf daar bovenuit voelt steken is niet de beste, vind ik zelf dan komt prestatiedrang om de hoek kijken...

kan niemand me vertellen of kinderen ook ouders uitzoeken die totaal niet geschikt zijn als ouders? terwijl er juist (bij sommigen) de sterke overtuiging is dat kinderen wel degelijk de ouders kiest? heeft dan niet alles een doel? een nut? een reden? of.... moet deze nog ontdekt worden? niemand? (krabbel op het hoofd, euc vindt het verwarrend en doet haar best een ander standpunt te kunnen begrijpen)

Wanneer is een ouder niet geschikt in jouw ogen? En misschien ziet dat kind het uiteindelijk anders.

forallweknow, ik bedoel te zeggen met, de beste leerl.etc., niet dat de ene beter is dan de andere, maar dat de ene meer door maakt in een leven dan de ander omdat diegene dat aankan. Dit is enkel een soort troost-gedachte voor mensen die het echt zwaar hebben.
De ene doet dit in dit leven, de ander doet dat in een ander leven.

het zij je vergeven :P

Leuke theorietjes allemaal. Best interessant om eens fijn over door te fantaseren.

je karakter wordt voor een groot deel door je genen doorgegeven.
Kijk naar je eigen moeder en ontdek de velen overeenkomsten.
Soms heb je de genen van je vader en een heel enkele keer van beiden.

en dat zou niet aan de opvoeding kunnen liggen? heb je wel de sites gelezen van de link?
als je bewering zou kloppen en de info tegenspreekt zou het onderbouwd kunnen komen? lijken op ouders is ook hetgeen wat een adoptiekind in kan herkennen en de genen van ouders dus geen erfelijke eigenschappen hebben doorgegeven.

Nou kunnen 2 kinderen die percies hetzelfde zijn opgevoed, vreselijk verschillend zijn in karakter. Zelfs 1-eiige tweelingen.

+ plus kus :)

Euca. herken jij niets aan je eigen ouders en aan je kinderen?
Nee ik heb geen site, geen idee, zoek nooit iets op internet.
Al mijn antwoorden zijn van me zelf.

natuurijk herken ik dingen van mijn ouders in mezelf en dingen van mijn kinderen in mezelf. maar moet ik daarom uitsluiten dat ik dit erfelijkheid is? dat ik de woorden gebruik die ik van mijn ouders niet uit kon staan en bv denk 'damn, zeg ik hoor mijn moeder'. hele kuddes psychologen en pedagogen buigen zich over de opvoeding als een kind vastloopt. lijkt me sterk dat de opzet van b.v. therapie om beter met een kind dat zogenaamd onhandelbaar is vastgelopen de insteek heeft om aan de erfelijke eigenschappen te tornen. ken je de bekende opvoedkundige programma's van de kinderen die het leven van hun ouders zuur maken?
komt het door het overgrote deel door de erfelijke eigenschappen? jammer dat je antwoord niet kan onderbouwen als je bepaalde info en feiten tegenspreekt. nogmaals: dat ik dingen in mijn kinderen en ouders herken wil niet zeggen dat ik simpelweg uitsluit dat dit voor het grootste deel komt door de erfelijke eigenschappen. neem bv iemand die misbruikt is. grote kans dat deze persoon dit ook gaat doen met eigen kinderen. is er dan sprake van een bepaald gen waarin dit is vastgelegd?

Je verwart ervaringen met aangeboren gedrag.
Een van mijn buren had een vader die zeer driftig was, er was niet mee te praten, dronk veel te veel, wilde altijd gelijk hebben, kreeg hij ruzie, ging hij gelijk meppen, was zeer dominant, had HDAD en dyslectie, was op een bepaald gebied zeer kundig en in de omgang met vreemde of uitermate vriendelijk, of het ging helemaal fout. Zijn zoon, mijn buurman is precies zo!
Met de zelfde karakter eigenschappen. Zijn zoon weer, lijkt uiterlijk en innerlijk precies op zijn vader en opa.
Met de zelfde karakter eigenschappen. Ik maak hier al tientallen jaren studie van en zeker de laatste 4 jaar dat ik sessies geef.
Inzicht in het menselijke karakter, is voor mij zeer belangrijk om de mensen te kunnen helpen.
Omdat veel mensen grote problemen hebben met hun eigen verleden, vaak ouders. Kijk ik naar mijn eigen ouders, mijn moeder was zeer spiritueel, erg creatief, zeer kritisch, zeer eigenwijs, moeilijk om mee om te gaan. Ik ben precies zo, maar heb ook wel wat van mijn vader.
Ik ben daardoor wat milder. Onze kinderen, lijken weer heel veel op mij,( sterk spiritueel) zelfde karaktereigenschappen, met een deel van hun moeder.s Bij een van hun kinderen, twee meisjes , lijkt de een precies op haar vader en mij ( ook sterk spiritueel) en de ander precies op haar moeder en oma.

het is niet of/of, het is en/en. (en dit heb ik niet van mezelf, maar van iemand die me heel dierbaar is...

Precies, het is en/en. Je wordt geboren met die eigenschappen die je nodig hebt nu, geerfd van je ouders en het is de opvoeding die hier richting aan geeft.

jij denkt dat dingen door elkaar haal. waarom dronk de zoon? niet omdat ie zo lekker in zijn vel zat waarschijnlijk. waarom mepte hij? niet omdat ie een goede dronk had waarschijnlijk. had ie zonder drank ook frustratie? grote kans van wel.
hij had #ADHD# (dit KAN erfelijk zijn) net als dyslexie (hoeft dus niet erfelijk te zijn, als is het simpelweg een veel voorkomende comorbiditeit van ADHD, en zo zijn er velen) feit dat vader het ook had wil zeggen dat de opvoeding frustratie, acceptatie, toepassen, en persoonlijke grenzen (mogelijkheden en ONmogelijkheden) wellicht woorden waren die ze in dat gezin niet kende.
heel logisch, puur een gebrek van 'know how' wat een al frustratie kan opleveren. kortom: bepaalde vaardigheden kunnen zich niet ontwikkelen, iemand zit niet lekker in zijn vel. verslaving is echt geen uitzondering bij ADHD-ers (zoek de info maar eens op) inzicht in het menselijke karakter is erg erg boeiend, maar inzicht in de menselijke psychologie is ook van belang bij het bestuderen van dit soort 'gevallen' zodat je het totaalplaatje in het juiste context kan plaatsen. waarom is het bij vreemden dan geen probleem die interactie? simpelweg omdat er niet zoveel triggerende factoren zijn en de zwakkere punten er niet meteen uitknallen zoals ze in het gezin wel doen. iemand die WERKELIJK dominant is heeft hier altijd last van, dus ook bij het leggen van nieuwe contacten. adhd-ers worden heel vaak verkeerd begrepen. je merkt het ook aan jezelf. (onbegrip...stekeltjes) ben je daarom dominant, zwaar op de hand, eigenwijs? ik vind van niet, maar denk dat je enorm vasthoudend bent aan je eigen invalshoek. spiritualiteit is niet erfelijk, het is een zienswijze. zo is het christendom, hindoeisme etc ook niet erfelijk. je groeit er mee op en je ontwikkelt je verder op een bepaald gebeid waar je andere dingen kan laten liggen. kijk bv naar mij: mijn vader was altijd bezig met geesten, handoplegging, magnetiseren etc. ben hier ook een tijd van overtuigd geweest, maar het zit niet in mijn genen want bekijk het nu van een hele andere kant. wat de buurjongen betreft: alles opties en mogelijkheden moeten bekeken worden wil men een conclusie trekken. deels zijn er erfelijke factoren in het spel, maar er is zoveel meer wat een karkakter kan vormen. hoeveel ouders roepen er bv dat een kind niets van een ouder of een opa/oma wegheeft?

Ik wil niet teveel ingaan momenteel op wat in dit soort vragen geschreven wordt, maar ik ben van mening dat iedereen spiritueel is. Spirit, het woord zegt het al. Iedereen is op weg naar zichzelf. En ieder op zijn eigen manier. Daarbij heeft iedereen gaven. Niet iedereen is zich daar bewust van en niet iedereen wil zich daarmee bezig houden, die zich daar wél bewust van is. Wat iemand was is niet langer belangrijk.
Wat iemand Is is belangrijk en je toekomst kun je vormen zodat je kunt worden wat je wilt...

Euca. de reactie van Meike, is precies zo als ik er ook over denk.
Zij zegt: Precies, het is en/en. Je wordt geboren met die eigenschappen die je nodig hebt nu, geerfd van je ouders en het is de opvoeding die hier richting aan geeft. En dat is ook mijn overtuiging, denk jij dat het anders zit, heb jij daar dan een bron van?

google maar eens onder ADHD, alcoholisme en agressie.
heel veel info zal je vinden en op dat vlak zijn 'wij' adhd-er 1 big family. kenmerken noemt men dit die overeen kunnen komen met dat van ouders (logisch) per definitie niet door de ouder is doorgegeven al zou het 100% overeenkomen. kijk je nog wat specifieker zie je dat geen een ADHD-er hetzelfde is. waarom uit de jongen waar jij het over hebt zich #juist# op deze manier? #wat# uit hij? #waarom#uit hij dit? zou het te voorkomen zijn? of drukken we er liever een stempel op dan verder te kijken dan onze neus lang is?
wat is het aandeel van anderen hierin? blijft men hameren wat op fout gaat daar waar je ook kan kijken of het te voorkomen is? en hoe? waar komt het #werkelijk# uit voort? ik weet gewoon zeker dat als de vader zijn probleem op kan lossen, dingen bespreekbaar zijn, er rekening gehouden gaat worden met de mogelijkheden en onmogelijkheden van vader en zoon, de vastgeroeste gewoonten (een mens is een gewoontedier) plaats maken voor mogelijkheden om andere vaardigheden te ontwikkelen dat er zowel bij de vader als bij de zoon er geen sprake meer is van agressie laat staan dat het onder de noemer dominantie kan vallen. kortom: know-how icm met de do's and don'ts. zo had ik op de verjaardag van de jongste hier een moeder die haar kind bijna niet mee durfde te geven, want o hij was zo agressief. ook ik ben eigenwijs en ga bewust niet af op wat men zegt. vind ik het te simpel om blind te staren op wat duidelijk zichbaar is omdat ik anders niet kan zien wat ACHTER dit gedrag steekt.
met dominantie hetzelfde. een manier van uiten is het, maar waarom? heeft iemand geleerd dat deze manier het beste werkt? dominantie hetzelfde verhaal (google dit woord maar eens i.c.m. psychologie en je ziet dat het niet zo simpel is dan dat het lijkt)

maar goed, het kind reageerde idd heftig, maar gaf het kind niet op zijn kop. waarom #uit# dit kind zich op een ogenschijnlijke agressieve manier? wat zijn de oorzaken wat iemand domweg onder deze noemer schuift en het hiermee denkt te verklaren? ik ging apart zitten met het kind wat écht over zijn toeren was (stond echt te stuiteren van woede, stoom kwam nog net niet uit zijn oren echt ongelooflijk kwaad!)
'kom, we gaan even daar zitten samen want je bent wel heel boos he?' simpel rustig vasthouden (geen dwang dat triggerde hem) maar het jongetje wou vertellen hoe en wat. halve zinnen, enorme onsamenhangend.
'wacht maar eventjes met vertellen, we gaan eerst even rustig worden' en dat was met 2 minuutjes (kind hoefde zich niet te verdedigen, hoede niet uit te leggen, kreeg niet op zijn mieter) daarna de vraag' gaat het weer een beetje' waarop het jongetje knikte. toen de vraag 'jeetje wat was jij boos zeg? kan je ook vertellen waarom je zo boos was?' en heel klein voorval: iemand duwde hem aan de kant. 'dat is ook vervelend maar met spelen kan dat gebeuren want er zijn veel kinderen hier die rennen, snap je dat'? dat snapte hij. 'kom, we roepen het kindje wat duwde erbij, en dan vragen we waarom dat andere kindje je duwde.
'maar waarom het kindje ook duwtje, dat kindje is geschrokken omdat je zo boos werdt. denk je dat het lukt om sorry te zeggen daarvoor als we met zijn 3tjes hebben gepraat? nee dat lukte niet want het jongetje was verdrietig. 'zullen we dan samen sorry zeggen?' en dat was prima. zo hebben we het uitgepraat, en we hebben een afspraak gemaakt. beetje op elkaar letten, en als het jongetje weer zo boos zou worden dan zou hij meteen naar mij toe komen, want: als jij zo boos bent, kan je dan ook boos tegen mij komen doen? ja hoor, dat was geen probleem. perfecte oplossing, want dan zou hij zijn frustratie kwijt kunnen, ik wordt er niet verdrietig van en reageer niet gefrustreerd terug, en we lossen het weer samen op. na 10 minuten ging het toch mis. geen gemekker 'hebben we het er NET nog over gehad! we hebben afspraken gemaakt, en TOCH doe je het weer!' niets van dat.
toen het kindje rustig was de vraag: wat jammer dat het mis ging, weet je ook hoe dat komt? weer een duw (we waren in een overdekte speeltuin tig kids dus dat voorkom je niet) kind voelde woede opkomen (heel knap!) en wou naar mij toe komen (wil dus zelf voorkomen!) maar er was een kindje wat hem tegenhield. (hij kón dus niet anders!)

een complimenten dat ie zich zo goed aan de gemaakte afspraken hield, maar dat het gewoon niet wou, en het andere kindje er weer bijgeroepen en samen op schoot gezet. Pietje wordt snel boos en wil het voorkomen want hij vind dat voor anderen niet leuk, maar voorzichzelf ook niet. maar niet zo boos worden lukt niet als iemand hem tegenhoudt. jij weet dat niet en dat is ook niet erg maar zullen we hier rekening mee houden Jantje? van beide kanten een akkoord en afspraken (know how, do's don'ts) en wat bleek: vreemde kinderen die te wild werden en te lichaamlijk naar het jongetje wat zo snel kon ontploffen kreeg hulp van de kinderen van ons feestje doordat ze vertelden dat ze wat voorzichtiger moesten doen met het jongetje (acceptatie, rekening houden met #elkaar#, toepassen) hij hoorde erbij, daar waar ie anders uit de groep lag door zijn gedrag, en op zijn mieter kreeg omdat ie zich zo gedroeg en meer gefrustreerd werdt en nog sneller en vaker kwaad werd. maar een agressief asociaal kind? dat altijd zijn zin wou hebben? dat er niet mee om kon gaan als dingen niet naar zijn zin gingen? kortzichtige onzin noem ik dat. het jongetje kon meedoen maar trok zich terug. koos een hoekje voor zichzelf waar het duidelijk in zijn sas was. ging vragen wat ie aan het doen was en de meest fantasierijke verhalen kwamen eruit, gecombineerd met een enorme kennis welke niet echt bij de leeftijd van het jongetje hoorde. heb even zitten praten met hem over van alles en nog wat, en heb hem lekker zijn gang laten gaan (hij hoeft niet te speleven en sociaal bezig te gaan als ie zich daar niet fijn bij voelt) bij het eten wou hij apart zitten en zonk heerlijk weg in zijn eigen gedachten. waarom zou dat niet mogen? heb hem lekker laten zitten, en af en toe gevraagd of het smaakte en hij het naar zijn zin had. dat was idd het geval. maar was er zichbaar buiten die zogenaamde agressie?terugtrekken bij teveel prikkels + eigen belevingswereldje+ impulsief handelen (direct reageren) + tijd nodig om even te filteren (inzicht eigen handelen, beleving andere kinderen) + moeite met sociale interacties.

heb het met zijn ouders besproken (heeft ie zich gedragen?) PERFECT gedragen, en ja het ging even mis maar het is heel netjes opgelost. heb het jongetje erbij geroepen en gezegt dat ik heel trots om hem was.
de ouders bekeken het ook van de andere kant: hij trok zich vaker terug, had vaker moeite in soortgelijke situaties. op de vraag of het gedrag te vergelijken was met drukke dagen (meerdere activiteiten op 1 dag) was het idd herkenbaar. de vader had van het kindje had ADHD dus dat is de erfelijke factor. maar het gedrag? echt niet.... kind is getest en heeft de diagnose ADHD, en heeft een hoog IQ. en de ouders hebben regelmatig gevraagd hoe ik reageer op 'dit of dat' het jongetje kan nog steeds ontploffen als ie overvraagd word en als er geen rekening wordt gehouden met zijn ONmogelijkheden. (speel nu gewoon mee, doe eens niet zo agressief. hierdoor is het kind bij voorbaat al kansloos) het jongetje komt hier graag spelen maar kan de kids hier ineens links laten liggen. dan zitten we aan tafel te kletsen over het nieuws, en vraag hoe hij het op zou lossen, wat hij ervan denkt etc. inspelen op zijn bijzondere MOGELIJKheden dus. als ie begrepen wordt is het een schat van een joch. maar moet hier simpelweg de kans voor krijgen zodat ie zichzelf kan zijn. bij volwassenen werkt het net zo......
(heb er alleen niet 10 jaar in verdiept, mijn 'onderzoeken' zijn de dagelijkse praktijk in drievoud en kinderen waaronder dit zogenaamde agressief jongetje) kijk bij de vader en de zoon uit jou verhaal ook maar eens verder dan 'wat lijkt' en je zult zien wat ik bedoel. los van de erfelijke eigenschappen kan zich van alles ontwikkelen wat helemaal niet in de genen ligt, maar wel onder die noemer gegooit kan worden. kortom: ik gooi niet alles voor het grootste deel onder erfelijke eigenschappen. het kan een basis zijn maar het bepaalt per definitie niet hoe iemand zich uit, wat iemand met zijn leven doet, hoe men zich gedraagt, wat de bekende manieren zijn om met zichzelf anderen om te gaan etc. etc. pas als men stil blijft staan in het leven loop je vast, en dat kan van van ouder op kind opverslaan, maar ligt om deze reden nog niet vast in de genenen m.i.

Je bent geen "ADHD'er", je hebt het, als etiketje. Feitelijk bestaat geen enkele persoonlijkheidsstoornis, maar is het enkel de naam die ons opgelegd wordt. Elk mens heeft zulke eigenschappen, en ik ben er van overtuigd dat hoe meer we onderdrukt worden, en dat ook toelaten, hoe meer zulke "persoonlijkheidsstoornissen" als etiketjes aan mensen toebedeeld gaan worden, naar mate we verder evolueren. Vooral als de mensen die zo'n etiketje toebedeeld krijgen, dat ook graag in stand willen houden. Het kopje "Psychose" even erbuiten gelaten, aangezien dat een stukje is waar ik zelf geen ervaring mee heb. Ik kan hier nog heel diep op ingaan, maar het kost me meer energie dan me lief is, dat per tekst te doen. Dat gebruik ik liever ergens anders voor. In real life wil ik het daar best eens met je over hebben. Liefs en een fijne jaarwisseling
Er zijn gewoon vele soorten mensen en hoe gevoeliger je bent hoe eerder je een stoornis ontwikkeld. In feite heft dat te maken met je leefomstandigheden en het voedsel speelt daarin ook een grote rol. Ook de sport die je beoefent. Iemand die suiker en bepaalde E-nummers links laat liggen, en Kung Fu beoefent, zal aanzienlijk minder " ADHD tonen, dan iemand die body building of fitness doet en zich te barsten vreet aan onnatuurlijke suikers.

Zo blijkt dus dat we totaal verschillend hier over denken.
Bedankt voor je moeite voor deze lange uitleg.
Ik heb je goed begrepen.

@ed geen dank. ik hoop dat je me goed begrepen hebt, maar begrijp jou niet helemaal aangezien je er anders over denkt dan dat ik doe. misschien dat je vanuit je visie kan antwoorden op de volgende vragen zodat ik je wel kan begrijpen?
wat betreft het verhaal van het jongetje:
is zijn gedrag erfelijk?
kwam het gedrag voort uit het kakaker van het jongetje?
was het aangeboren?
was het erfelijk?
hoe kan het dan dat de zogenaamde labeltjes die het kind inmiddels had (onhandelbaar, agressief, overheersend, dominant etc) toch in een middagje ergens in een overdekte speeltuin binnen een paar uur verdwenen waren?

Veel persoonlijkheids stoornissen zijn erfelijk, maar bepalen daarmee ook een groot deel van het karakter.
Mogelijk heeft hij ook nog borderline ( ook erfelijk)
Hierdoor zal het jongetje voor een groot deel in zijn eigen wereldje leven en voor velen onbereikbaar zijn.
Deze kinderen zijn vaak veel intelligenter dan hun leeftijdsgenootjes.
Dus doet hij dingen die je als volwassenen niet van een kind verwacht, dus ontsnapt hij, juist omdat hij wil weg vluchten uit de wereld waar hij in geplaatst is ( speeltuin).
Dat jij zo goed met hem kan opschieten ( ja toch? )
heeft puur met jou zelf te maken.
Je kan bewust en onbewust contact maken met dit ventje, achter zijn handicap om.
Mogelijk weet je dat zelf niet.
Op jouw beurt, heb jij dat weer geërfd van je vader.
Want jij bent net zo spiritueel als hem, je weet het alleen nog niet en zal het ook ontkennen.
Maar dat geeft niet, een deel van jou is zeer rationeel, bijna te rationeel, een ander deel is zeer spiritueel.
Dat botst regelmatig, dus is jouw mening de enigste juiste mening die er is het andere deel in jou is toch wel erg nieuwsgierig en laat een kleine mogelijkheid over voor een andere mening.
Ik probeer en zo eerlijk mogelijk antwoord te geven en wil je niet kwetsen of wat dan ook.

inhoudelijk (het jongetje, stoornissen, aanleg, triggerende factoren doe ik even via BP, kijk maar of je het wil lezen, en er een reactie op wil geven aangezien je waarschijnlijk van mening bent dat de opzet hiervan is: mijn gelijk halen)
voor mij persoonlijk is niet meer dan ervaringen en inzichten delen, waar je het wel of niet mee eens kan zijn, je wel of niet in kan vinden. etc. even een vraagje:
waaraan staaf jij wie er gelijk heeft?
waaruit maak jij persoonlijk op dat ik gelijk moet hebben? of kan het zo zijn dat we elk ons eigen inzicht hebben en elkaar proberen uit te leggen waardoor dit inzicht in onstaan door het zoveel mogelijk te onderbouwen?
over veel dingen denken we hetzelfde, maar de noemer waar we het onder scharen staan (vaker) haaks op elkaar. (persoonlijke interpretatie m.i.) gelijk staat tegenover ongelijk. heb jij gelijk, heb ik ongelijk? heb ik gelijk heb jij ongelijk?
wordt het daardoor niet erg lastig om simpelweg elkaars zienswijze te accepteren (en dus ook de persoon erachter) zonder voor een ander te willen bepalen wat (volgens wie dan ook, met inzicht dan ook, om welke reden dan ook) zogenaamd goed of fout zou zijn?
is het dan niet erg lastig om puur naar elkaars ervaringen en inzichten te luisteren zonder welk (voor)oordeel dan ook wat al vast staat? wat nu als ik als ik ga zeggen dat ik geen gelijk heb?
wat nu als ik zou zeggen dat jij geen gelijk hebt?
lopen we dan niet voor een ander te bepalen door ons in die positie te stellen om even over een ander te kunnen oordelen? kan ik uberhaupt al 'gelijk' krijgen (jouw inzicht verschaffen in mijn zienswijze doordat jij je event. zou kunnen verplaatsen in een anderen invalshoek dan dat van jou) als ik toch ontken omdat jij dit al hebt bepaald voor mij? snap je dat het lastig kan zijn (voor mij en sommige anderen) dat het lastig kan zijn om te communiceren op deze manier?

Ik denk stellig dat als je een kind uit een gezin haalt op jonge leeftijd, waar agressie en geweld een normale gang van zaken is, dat het kind toch dit zal gaan uiten(door de erfelijkheid), maar doordat de opvoeding anders is (dan bij zijn eigen ouders) zal het kind zich anders gaan ontwikkelen en anders leren omgaan met zijn karakter-eigenschappen. (natuurlijk kan dit niet, en zou op jonge leeftijd moeten geschieden, t is maar een voorbeeld).
Dus voor mij is het duidelijk en/en.

waarom ben jij er zo stellig van overtuigd dat het door erfelijkheid komt?
waarom zou het volgens jou de invloed van agressieve ouders op de persoonlijke ontwikkeling die al heel vroeg begint en in fases geschiedt, bepalend kunnen zijn zodat het kind bv nooit de kans of mogelijkheden gehad om bepaalde vaardigheden eigen te kunnen maken? zo heb je bv emotionele ontwikkeling, cognitieve ontwikkeling, sociale en persoonlijke ontwikkeling.
zonder vaardigheden (die je kan leren van ouders) kan je dit niet ontwikkelen, waardoor een kind kan terugvallen op hetgeen bekend is. over emoties word bv niet gesproken, frustratie leer je niet uiten op een gezonde manier, rekening houden met een kind is niet van toepassing. het enige wat bekend is en wat is aangeleerd (geconditioneerde agressie) is agressie. een kind heeft geen ander rolmodel gehad.
zou dat allemaal wat met het kind kunnen doen als het enkel erfelijk is en hier zonder agressie ook sprake van zou kunnen zijn? wat maakt het voor jou nu juist een erfelijke factor waardoor je afwezige vaardigheden en gebrekkige ontwikkeling 'van' (ten alle tijden??) uit kan sluiten?

euca, in je laatste twee reacties stel je 17 vragen, blijkbaar leg ik het niet goed uit, zal eens gaan googelen, waar het beter wordt uitgelegd.
Het gaat niet om wel of geen gelijk hebben, het gaat om het geven van een gevraagde mening.

Wikipedia zegt hierover:....KARAKTER
Sommige karaktereigenschappen zijn reeds aanwezig in je genen (van je biologische ouders verkregen). Al tijdens de zwangerschap en verder gedurende je leven worden deze eigenschappen beïnvloed, zodat je karakter gevormd wordt door een combinatie van erfelijke aanleg en omgevingsfactoren. Ik heb gezegt: ....Het karakter van de mens wordt voor een groot deel gevormd, door de genen en voor een klein deel door je omgeving. Meike zegt ergens hierboven:...Je wordt geboren met die eigenschappen die je nodig hebt nu, geerfd van je ouders en het is de opvoeding die hier richting aan geeft.

en mijn antwoord (op de vraag) is dat een karakter niet door reincarnatie nog een ronde meegaat omdat het geen vast gegeven is. men wordt dus niet geboren met een kant en klaar karakter. omdat sommige kinderen een aanleg hebben die uit het niets lijkt te komen (bv 'wonderkinderen') heb ik een link erbij gedaan over begaafdheid omdat het voor anderen iets kan zijn uit een vorig leven. ik beweer nergens dat een karakter niet #deels# aangeboren kan zijn. ik schrijf ook nergens dat een karakter niet #deels# erfelijk #kan# zijn. toch leest men waarschijnlijk dingen die er niet staan. vanwege je verhaal: zoon lijkt op vader #dus# is het erfelijk heb ik een poging gedaan om het uit te leggen. daardoor gaan we/ik off topic, en komen er weer vragen bij me op waar inhoudelijk geen reactie op komt.

euca, ik lees van je: Lichamelijke eigenschappen liggen genetisch vast, maar niet ontwikkeling van de persoon, zoals karakter..........

Mag ik vragen wat jij van de levenslessen gemerkt hebt?

Dat je jezelf in alle levenslessen herkent in dat boek, wat de schrijver zegt, is merendeel waar. al zijn er uitschieters. Zo valt communicatie bij mij eigenlijk min of meer weg, omdat ik daar altijd wel goedi n ben geweest. Ik trek wel veel mensen m,et de les communicatie aan, omdat ik zelf als een van mijn levenslessen, grensafbakening heb.
Wat ik ook merk is dat in de tijden dat man en vrouw steevast hun leven lang samen bleven en er in veel huwelijken geen ruimte was om met anderen om te gaan, vooral van het andere geslacht (niet alle natuurlijk), mensen mindwer levenslessen leerden dan tegenwoordig het geval is nu mensen meer contact hebben via internet en andere wegen. Ik vraag me af of dat specifiek daarmee te maken heeft, of dat sowieso de evolutie van de mens op zichzelf al steeds rapper gaat qua kennis en wijsheid. Een eeuw geleden nam men lang niet zoveel kennis op als nu. Ik denk dat dat de oorzaak is dat er nu meer levenslessen in één leven voorkomen dan die ene waar men, naar Steve Rother zegt 60 tot 100 levens mee bezig zou zijn geweest.
Als ik hier uitgebreid moet gaan uitleggen hoeveel ik van mijn levenslessen gemerkt heb, dan is daar bij lange na geen ruimte voor. Bovendien zijn dat mijn persoonlijke levenslessen. Als ik die al wil bespreken dan met iemand die vertrouwd is voor mij en mij daarmee kan helpen. Voor de rest doe ik dat zoveel mogelijk zelf. Want ik ben van mening dat het de bedoeling is dat hoe meer je zelf daarin doet hoe meer je bij jezelf komt.
Ik herken mezelf in al die levenslessen wel. Je blijft ook mensen op je pad komen je leven lang waardoor je met die levenslessen verder kunt.

Het zou kunnen zijn dat het leven op andere planeten niet waar te nemen is met onze zintuigen en/of wetenschappelijke gebruiksvoorwerpen (kan ff niet op het juiste woord komen).
Iemand zou op b.v. de maan kunnen staan naast een maans-levensvorm zonder dat hij het zou merken.
De aardmens is zo vreselijk arrogant dat hij denkt dat alles wat hij niét waarneemt, niet bestaat. En denkt dat overal dezelfde levensomstandigheden moeten gelden om leven voort te brengen. Terwijl het wel zo kan zijn dat er op elke planeet leven is, aangepast aan de omstandigheden die daar heersen.

inderdaad, de aardmens heeft soms een hoge dunk van zichzelf. maar dat heeft ook te maken met angst voor het andere... en onze programmering dat alleen wat zintuigelijk waarneembaar en objectief vaststelbaar is, wààr kan zijn.

thanks for the ploes :)
Psies je weet niet hoe het elders gaat. Doreen Virtue schrijft daar over trouwens. Ze heeft mensen in haar praktijk gehad die herinneringen van levens op andere planeten hebben, alsook mensen die in dit leven met een soort ruimtescheepje bij zich lopen die anderen niet zouden kunnen waarnemen, en daar zouden dan meerdere mensen van in haar praktijk zijn. Deze scheepjes wijzen die mensen de weg op hun pad en begeleiden hen zoals andere "gelovigen" een gids voelen of zien of anderszijds waarnemen. Zulke dingen zijn wetenschappelijk niet te bewijzen.
Aangezien ik zelf geen alienachtige dingen waarneem, maar wel energien van verschillende aard kan zien en voelen (leven om me heen), houd ik een slag om de arm of zulk soort dingen wel of niet bestaan.

@forallweknow Bedankt voor je reactie! Ik zie alleen niet in waarom dat met reincarnatie gelinkt moet worden..! @meike2 Die entiteiten of levensvormen, zijn dan volkomen nutteloos. Je kan er ook niks mee, niks over zeggen, niks mee doen. Overigens is er denk ik niemand die denkt dat leven er precies zo uit moet zien als op aarde. Maar dat ligt wel aan je definitie van leven.

Hallo Jorryt, ik probeer het zo goed mogelijk uit te leggen. De energiematrixen zijn de dingen die je meeneemt uit andere levens. Dat zijn de levenslessen die je al meester bent. Zou zeggen haal het boek uit de bieb en neem er eens een kijkje in. Voel je vanzelf wel aan of dat voor jou werkt of niet. Dat heeft het met reincarnatie te maken. Ook ervaar ik dat hoe dichter men bij de natuur staat hoe gevoeliger men ook is voor dit soort zaken...

Rectificatie. Energiematrixen zijn wel karaktereigenschappen die je uit andere levens mee draagt en die in jouw karakter zitten van jezelf, maar het stukje meester zijn zit anders. Je kunt dat niet veranderen omdat dat echt in jou zit, terwijl stempels van buitenaf komen en dus wel te veranderen zijn.

Jorryt, Ik bedoel hiermee dat de aardse wetenschap gefocusd is op onze aardse omstandigheden , waarbij leven is ontstaan.
Als ze het over een andere boeg zouden kunnen gooien, dus de aardse maatstaven over leven, loslaten, dan zouden ze misschien wel levensvormen ontdekken op andere planeten en wie weet, er ook nog mee kunnen communiceren.

oef 60-100 levens!
dit heeft men vast kunnen stellen aan de hand van....?
gebaseerd op? als ik het goed begrijp (denk en probeer te begrijpen) kan jij kan dus met zekerheid zeggen dat 30-40 of 120-160 levens om maar iets te noemen echt niet tot een mogelijkheid behoort. (en 1 dus ook niet)

Nee dat begrijp je niet goed, want zekerheid bestaat niet. De enige zekerheid die er is is dat je nergens zekerheid over hebt en dat alles vergankelijk is en eindig. Ik zeg dat ik daar geen antwoord op kan en ook niet wil geven,. want voor mij was dat niet van belang
. IK heb dat rechtstreeks uit dat boek overgenomen omdat ik me dat herinnerde dat hij dat schreef. zoals anderen rechtstreeks stukken uit links overnemen waar iets geschreven wordt als antwoord op een vraag, en waarover ook dit soort vragen niet gesteld worden. Ik was op dat moment met een ander onderwerp bezig in dat boek en voelde me niet geroepen daar verder onderzoek naar te doen. Als ik namelijk alles wat ik schrijf en wat voor mijn gevoel juist is, helemaal zou moeten onderzoeken, dan zou ik amper nog energie overhouden om met echt belangrijke dingen bezig te zijn. Muziek maken en kleding maken bijvoorbeeld, en mezelf helpen mezelf te worden. Waar dit soort vragen voor bedoeld zijn. En wat mij ook aardig lukt :) Sorry als ik wat kortaf overkom, waarschijnlijk komt dat door de manier waarop ik de vraagstelling van je laatste bericht interpreteer. Let er maar niet op.

hihi, ook dat is een zekerheid toch? ;-) je manier van reageren vind ik wel logisch hoor, maar mijn reactie is geen aanval, vraag niet naar bewijzen en keur je denkwijze niet af.
ik kan geen toon zetten in simpele letters, maar dat neemt niet weg dat ik welke zienswijze dan ook interessant vind en het probeer te begrijpen.
daarom stel ik vragen die misschien te direct zijn. hoe dan ook: bedankt voor de moeite en je antwoord. het is heel verstandig dat je dingen doet waar jij je goed bij voelt. :-)

Nee meis daarom zei ik al let maar niet op dat laatste stukje. Mijn jongste zit in de "mag ik?" en "waarom?" en mama? fase. En het is kerstvakantie dus iets teveel vragen en ik word soms even kriegel :) Ik probeer zo eerlijk mogelijk te antwoorden ook en ik weet ook dat je zoekende bent net als iedereen. Als ik ergens geen antwoord op weet ga ik niet net doen of ik het wel weet. Maar als het voor mij een YES gevoel geeft is dat voor mij goed. In mijn ervaring hebben veel anderen dat gevoel dan ook als ik het hen vertel dus voelt dat voor mij ok en juist en goed. Maar als dit je interesseert, zou ik zeggen leen eens een boek van hem of kom eens bij me op de koffie dan duiken we samen de bieb in of je kijkt hier wat in ^^ Je bent welkom

ik heb de zienswijze van de andere kant beleefd en heb daar gestaan. voor mezelf heb ik antwoorden (ook het YES gevoel) ;-) maar omdat ik een ander YES gevoel niet af wil keuren wil ik verder vragen. bij mij gaat de 'waarom dááán, hoe kan dat dáááán fase waarschijnlijk nooit van mijn leven (dit leven in ieder geval niet :) over. mocht het teveel van het goede zijn (om welke reden dan ook) vind ik het prettig om te weten omdat ik niet opdringerig wil zijn. geniet lekker van je vakantie (en van de jongste)
omdat er zoveel boeken zijn en elk persoon binnen het reincarnatie, en spiritueel 'gebeuren' vrijwel nooit overal hetzelfde denkt (is mijn ervaring) zijn boeken voor mij niet de oplossing. (dram dram: ieh... koffie lust ik niééét') maar vind het altijd helemaal leuk om van gedachten te wisselen waar het dan over mag gaan) ;-)

Vraag gerust hoor, ik lees het wel weer wanneer ik weer puf genoeg heb ^^ Opdringerig vind ik je niet, wel vind ik je teksten soms wat te lang, maar dan lees ik het ook niet... Tenzij het echt aan mij gericht is

heb zo op het net gesnuffelt (neutrale sites) maar kan deze info nergens vinden.
heb je misschien een link hiervan (eveneens neutrale site,dus ook geen sceptische toestanden) ;-)

Ik denk echt dat mensen geboren worden bij ouders waar ze het meeste aan hun te leren opdracht kunnen doen.
Dat betekent dat er van te voren zo ongeveer bekend is wat voor karaktervorming je gaat krijgen en ook gedeelte lijk van je ouders aan eigenschappen erft.
Het is bekend dat tweelingen die gescheiden zijn van elkaar, toch een stel dezelfde karaktereigenschappen hebben. En 1-eiige tweelingen kunnen net zo goed veel verschillende eigenschappen hebben, ondanks hun zelfde opvoeding.
Volgens mij heeft prof. Smalhout hier t een en ander over geschreven. (weet niet zeker, ga zoeken).

niet iedere ziel komt weer terug. Er zijn ook zielen die allang uitgeleerd zijn maar puur terugkomen om anderen te helpen. (Bron, o.a. Steve Rother)

Ik heb de onderzoeken over tweelingen van prof. smalhout niet kunnen vinden, maar wel iets anders nl. www.erfocentrum.nl. Daar vind je allerlei info over erfelijkheid en ook over karakter(vorming) en karakter-erfelijkheid etc.

Steve Rother schrijft het dus, maar waar baseert hij zijn persoonlijke visie op zodat hij en anderen ook zeker kunnen weten dat deze uitspraken ook daadwerkelijk waarheid zijn? zoveel mensen, zoveel inzichten, zoveel boeken en bewerkingen. snap je wat ik bedoel?

Zekers Euca. Daarom zijn ook niet alle boeken per persoon helemaal om te lezen maar fungeren vele boeken om spontaan eens op een dag open te slaan op gevoel en spontaan een regel eruit te pikken. Dat tot je door laten dringen en hem terug in de kast zetten... Sommige boeken, het soort dat je binnen een paar dagen uit hebt, is om te lezen. Voor de rest pik je eruit wat voor jouw gevoel klopt en goed is. Met deze manier ben ik een heel eind vooruit gekomen zonder dat ik verstrikt raakt in alllerlei soorten waarheden van allerlei mensen. Er is een periode geweest dat ik echt alles las. Daar kun je behoorlijk verward door raken..
Wil je echt in jezelf groeien kun je beter een spreuk pakken en mediteren of tai chi doen bijvoorbeeld en de rest van de tijd bewegen en met je handen bezig zijn. (Das mijn persoonlijke ervaring dan. Dit geldt voor veel mensen maar niet iedereen... sommigen voelen zich fijn bij andere dingen en vinden hun waarheid in andere dingen... Ik ben net thuis maar zou zeggen wandel eens een bieb binnen, geen idee of uk straks trek heb om alle bronnen over te gaan tiepen uit dat boek van hem. Misschien moet je zelf eens kijken als je toevallig in de bieb bent... Fijne jaarwisseling trouwens als ik je niet meer spreek :)

lekker helder! mijn vragen zijn geen verplichting tot antwoorden, dus typwerk waar je geen trek in hebt: fijn niet doen. jij, en alle anderen hier ook alvast een hele fijne jaarwisseling met heel veel geluk en gezondheid voor in het nieuwe jaar.

senkjoe ^^ thee in de bieb dan maar? :P

dat van een andere planeet, kan ik( nog ) niets mee, verders ben ik het helemaal met je eens.
+

Heb je bronnen?

Bronnen. Mij zelf in de eerste plaats en wat ik leer en aan inzichten krijg door mijn innerlijke leraren. (niet te bewijzen natuurlijk). Ik heb veel verwerkt aan vorige levens en krijg daardoor ook veel inzichten over dergelijke dingen.(wederom niet te bewijzen).
Verder zijn er boeken zat hierover te vinden (maar ook niet te bewijzen natuurlijk.)
Je voelt zelf wel aan of iets klopt of niet. Ik heb boeken half uitgelezen en weggedaan, omdat het voor mijn gevoel niet deugde. De boeken van Jozef Rulof bijvoorbeeld, deugen voor mijn gevoel wel. B.v. "Een blik in het hiernamaals" van J.R. is vrij goed leesbaar en best een aanrader.

Ik vraag niet om bewijzen, ik vraag om bronnen ^^ Als iets wetenschappelijk niet te bewijzen is, wil dat nog niet zeggen dat dat niet bestaat. Veel dingen van voorgaande eeuwen waren toen niet te bewijzen maar nu wel. over een aantal decennia is er misschien weer meer te bewijzen. het bestaan van boeken is wel te bewijzen hoor ^^

Ja, ik bedoel natuurlijk, dat ook wat er in een boek staat niet te bewijzen is.
Nu kan ik bepaalde dingen zeker weten dat het voor mij klopt, maar anderen wijzen naar hun voorhoofd(natuurlijk wijzen ze dan naar zichzelf), dat bedoel ik ermee. Ik dacht, k zeg het er maar vast bij, anders krijg je weer reacties van: bewijs het maar.

snap ik. Das inderdaad zo... Alle boeken zijn door mensenhanden geschreven en volgens hun persoonlijke waarheid die zij voelden dat goed was... Er zijn ook wel dingen wel te bewijzen. Het is een dikke brei van informatie. Een reden temeer om bij jezelf te blijven

Precies.

....dus gebaseerd op een persoonlijk gevoel wat de bron is?

Niet een "gevoel" eucalypje, maar diepgaande ervaringen die ik niet zomaar als "niets" zijnde overboord kan gooien.

Trouwens, ieder zijn wel/niet ervaringen, wel/niet waarnemingen, wel/niet interpretatie, is evenveel waard. Waarom zou hetgene wat iemand denkt dat de waarheid is, meer waard zijn dan wat een ander denkt dat de waarheid is. Daar is een woord voor en het begint met een A.
Zo zijn oorlogen ontstaan!

A....? moeten wij nu letters gaan invullen en willen we dan een prijs? :) ik zeg E hoe vaak komt die in het woord voor? hoeveel letters heeft het woord? :)

Je mag het naar eigen believen invullen, haha. Wat voor woord is voor jou van toepassing?
Voor mij is het Aanpassingsvermogen, Acceptatie, Aanname, Afgoden, Afsplitsen, Afwegen, Andersdenkenden, Assortiment, Alstublieft, Allicht, Allegaartje, Allesiseen, enz., enz.

Oeps... wil je nu serieus zeggen dat iemand als Breivik gewoon net zoveel gelijk heeft als de heer Gandhi?

ach doe maar een allegaartje van allemaal

forall, da's ne goeie!
Heeeej Cryo, ik dacht al, waar blijf je.
Deze Breivik is op een laag niveau van bewustzijn. In dit niveau is hij nog zo ongeveer een kleuter. Laten we vooropstellen dat dit niet is toegestaan wat hij heeft gedaan, maar hij moet nog leren dat hij geen anderen mag kwetsen.
Soms leren mensen dit door slachtoffer te zijn, dan heb je ervaren dat dit niet leuk is en "weet" je dat in een volgend leven, zodat je minder snel deze dingen weer doet.
Iedereen is ooit op dat niveau geweest en sommigen zitten er nog. Ooit hebben we in een vorig leven ook iemand vermoord of meerdere mensen vermoord. Denk maar eens aan het meevechten in een oorlog, dan doe je t zelfde alleen dan mag het zogenaamd, is het een bevel van hogerhand.
Deze man vecht een oorlog uit in zijn eigen brein, zo kun je t zien. Dat doen heel veel mensen, alleen zij halen er geen slachtoffers bij. (Hoewel veel mensen in de rondte gaan slaan als ze een oorlog gaande hebben in hun brein en op een andere manier kwetsend zijn).

Die mening over Breivik is JOUW mening. Volgens jou is die mening precies evenveel waard als elke andere mening. Breivik zal vinden dat *jij* de kleuter bent, en dat *hij* degene is die zich al veel verder heeft ontwikkeld. Daardoor heeft hij inzichten gekregen (dat heeft hij zelf verklaard, je kunt het nalezen). Die inzichten, die (voor hem) een 'zeker weten' zijn, hebben hem doen inzien dat zijn aktie de enig juiste en rechtvaardige mogelijkheid was. Volgens jou is zijn mening precies even waardevol als de mijne, of als de jouwe.

Gelukkig mogen we nog steeds denken wat we willen en ja, gelukkig zijn er zoveel mensen, zoveel denkwijzen, zoveel meningen. En die zijn allemaal evenveel waard, ja.
Nou is bij ons de groepsmentaliteit zodanig dat wij als groep hebben ingezien en besloten dat moord niet is toegestaan. Gelukkig is deze mentaliteit zo bij ons hier in het westen. Nou zijn er hier en daar mensen die er anders over denken en nog niet ingezien hebben dat als je iemand kwetst, je eigenlijk jezelf kwetst. Die mening is net zo waardevol als de jouwe. Waarom, omdat hij men alleen kan leren door eigen ervaring en niet omdat een ander het hem vertelt. Je kunt iets aannemen van iemand, maar ik weet niet of je dan echt overtuigd bent dat het ook zo is. Je wilt dan misschien bij een bepaalde groep horen of uit angst iets aannemen, of je neemt het aan totdat je een ander inzicht krijgt.
Dat is bij iedereen altijd zo geweest. Als je je bewust zou zijn van een leven in b.v. de middeleeuwen, dan zou je schrikken van je gedachtengang, die geen haar beter zou zijn geweest als dit heerschap hierboven.
Er zijn ook gebieden met een groepsmentaliteit waar men er anders over denkt. Dit blijven ze doen totdat ze andere inzichten krijgen en ermee ophouden. Dat op het moment aan de gang is in Afrikaanse en Aziatische landen. Het is niet anders!

Dus inderdaad, de mening van Breivik is evenveel waard als de onze. Wie weet zijn wij de uitzondering, en komen wij over 20 jaar tot het ontwikkelingsniveau waarin we zien dat moorden een prachtige methode is om jezelf te beschermen - zoals Breivik zegt.

Ach, beste Carisf, wat is werkelijkheid? Jouw werkelijkheid is net zo verzonnen als de mijne of die van je buurman.

Er is... wat er is; de enige echte werkelijkheid die je niet hoeft of kunt verzinnen. Ieder mens; niemand uitgezonderd, kan een orchidee zien en zich verwonderen over de schoonheid daarvan. Men kan hem zelfs aanraken. Er is... wat er is; en niet wat je wenst of hoopt dat het er óók is. Sommige zien wat niet iedereen kan zien. Zoiets als kabouters en hoe grappig ze zijn. Even vangen, lukt niet. Alleen de werkelijkheid is de zuivere onverzonnen waarheid gespeend van hersenspinsels.

Deze waarheid die jij bedoelt, hebben we met elkaar, allemaal verzonnen! En we houden deze werkelijkheid, die waarneembaar is, met z'n allen in stand. Heel moeilijk te vatten, maar toch is het zo.
Deze waarneembare werkelijkheid, is een leerschool, bedacht en verzonnen door ons allemaal om onszelf te ontwikkelen en te groeien.
Alles wat kan veranderen, kan niet de waarheid zijn. De waarheid is onveranderlijk.

Het huidige bestaan der dieren, bomen, planten, aarde, kortom het heelal hebben we niet verzonnen. Het is er!
Als de planeten van stand veranderen en ook jij je verplaatst, doet of denkt, is dat nog steeds de werkelijke waarheid van dit moment.
Dat is toch niet zo moeilijk te bevatten; of je wilt het gewoon niet!
Verder discussiëren heeft dan geen enkele zin meer.
Het wordt dan zoiets als de standpunten van ongerijmdheden uit een bijbel te verdedigen met onbewijsbare kreten, die voor mij als muggengegons in de oren gaan klinken of ze met de kabouters zelf gesproken hebben.

welke bijbel?
Zelfs de wetenschap geeft toe dat wat wij hier als echt ervaren, eigenlijk illusie is. Wij ervaren het als echt, ik ook natuurlijk, maar diep in mijn hart kan ik veel relativeren en mensen vergeven omdat ik weet dat dit een leerschool is die wij met elkaar in stand houden.

aannames zijn niet per definitie werkelijkheid. net zo min als persoonlijke werkelijkheid een algemene of een juiste werkelijk, bron, bewijs, onderbouwing zou hoeven zijn voor een ander. een gedachte kan je gewoon niet staven aan een werkelijkheid.

Meike2. Welke bijbel? "Alle bijbels die gemanipuleerd zijn".
"De wetenschap" is wat anders dan wetenschappers die alles terug filosoferen tot een illusie.
Er zijn wetenschappers die hebben uitgerekend dat de aarde in 4004 vC is ontstaan / nog niet geloven dat ze echt op de maan zijn geweest / al enkele keren het einde van wereld hebben voorspeld. Zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Alles bestaat uit energie en vormen daarvan; van atoom tot molecuul. Ook wij!
Atomen bestaan op hun beurt weer uit elementaire deeltjes zoals elektronen, neutrino's quarks en antideeltjes.
Er bestaan veel meer deeltjes maar dat laten we beter hier buiten beschouwing. Mocht het zo zijn dat alles een illusie is, dan voel je er niets van als je geschopt wordt tegen jouw achterste.
Voel je wel er iets van; dan besta je!
Dit is de tastbare werkelijkheid. Dat men zich nu verwonderd over het denken van de mens is te danken aan de evolutionaire ontwikkeling vanaf de neanderthaler tot de moderne mens van kreet naar taal.
Dat gebeurd nu allemaal met de vele ingewikkelde vormen van de oerdeeltjes die we hierboven buiten beschouwing hebben gelaten omdat de wetenschap hier nog zijn handen aan vol heeft.
Het zou er op neerkomen komt dat "energie zichzelf gaat begrijpen". Dat is net zo moeilijk als proberen het absolute nulpunt te bereiken. Je komt er steeds een stapje dichterbij; maar helemaal bereiken zul je het nooit! Zo gaat het ook tussen jou en mij. Elk antwoord roept meer vragen op. Eén van ons tweeën zal er zich bij moeten neerleggen.
Om jou en plezier te doen (lady's first); ik geef het op jij wint!

Ik hoef niet te winnen hoor, ik bedoel alleen dat wat Eucalypje zegt: Voor de ene is de waarheid dit en voor een ander de waarheid iets anders.
De ene z'n waarheid is niet méér waar dan de ander zijn waarheid waar is. En dat inzicht mis ik hier vaak.

Voor mij is het de waarheid dat je kleine kinderen weg moet houden bij een diepe afgrond. Voor een ander is het de waarheid dat je kleine kinderen juist vlak langs de afgrond moet laten spelen. Dat is leerzaam, daar groeien ze van. Nu zijn er kennelijk mensen die vinden dat beide waarheden volkomen gelijkwaardig zijn...

Jazeker! Jij weet niet wat een kind kiest om iets te leren. Waarom hij bij dié ouders is gekomen, hij zal er in de eerste plaats qua energie/bewustzijnsniveau bij passen. Daar kan niemand over oordelen.
Natuurlijk grijp je in als iemand op het punt staat te lichamelijk te verongelukken. En dat zou kunnen zijn omdat die "redder" op het juiste moment op de juiste plek is.

Dus die kinderverzorgster die vindt dat je kinderen juist vlak langs de afgrond moet laten spelen, *moet* ingrijpen als jij probeert jouw kind bij die afgrond weg te halen. Althans, dat lees ik uit jouw verhaal. Ze moet wel, want het is haar geloof, haar waarheid, haar zekerheid. Daar hoort onder andere bij dat zij 'zeker weet' dat jouw kind het leerpad zal volgen dat bij jouw kind hoort. Als dat leerpad iets met een val in een afgrond te maken heeft, tja, dan heeft dat kennelijk zo moeten zijn. Dan heeft jouw kind kennelijk besloten te worden geboren bij een moeder die haar kind juist aan deze kinderverzorgster toevertrouwde. Althans, als ik jouw redenatie goed begrijp.

Beste cryofiel, Jij bent op zoek naar de logica der dingen. Vandaar dat je in discussies raakt met wat mijns inziens geen zin heeft met Meike2, die gewoon een heel sterke mening geeft (wat mag) maar niet logisch aansluit op ons denken.
Denk je óók met met mij als ik zoiets zeg als:
Het heelal bestaat uit zuivere logica.
Alles zit 'm in de eenvoud. De natuur bestaat uit logische krachten van pure eenvoud; alleen zien we dat nog niet allemaal.
Vecht tegen het brein!
Denk na! Doet pijn !
Anders wordt je opgelost in je brein!
Maak je vrij!
Alles is zwaarder dan je denkt op te kunnen lossen.
Zomaar een paar kreten die schijnen los te staan van de eigenlijke vraag over reïncarnatie maar er toch mee te maken kunnen hebben.
Graag jouw als denker een commentaar hierover.
Gr, Carisf

Ik ben niet alleen op zoek naar de logica. Ik probeer ook anderen te begrijpen. In dit geval probeer ik Meike te begrijpen. Wat ik hier doe, is haar woorden herhalen, maar dan in andere bewoordingen. Dat is vaak handig om te kijken wat er nu eigenlijk wordt gezegd. Op die manier kun je tot elkaar komen. (Je kunt natuurlijk ook langs elkaar heen zwijgen, maar dat heeft niet mijn voorkeur.) Met jouw kreten kan ik niet zoveel. Ik mis de verbinding met de wereld van alledag. Dit in tegenstelling tot Meikes teksten, die juist een heel sterke verbinding hebben met de wereld van alledag.

Cryo, ik ga er eigenlijk wel vanuit de deze kinderoppas niet met opzet het kind naar beneden wil laten vallen.
Ongelukken gebeuren niet waar, overal.

Niet met opzet nee, maar wel bewust het kind de kans geven zijn leerweg te volgen (althans, in het idee van die oppas). Vind jij daadwerkelijk dat die oppas het recht heeft, de aan haar toevertrouwde kinderen die kans te geven? Vind jij echt, dat haar mening precies even goed is als de jouwe? Of, als we het uit de sfeer van de meningen trekken, en eens naar feitelijkheden gaan kijken - vind je echt dat de zon rond de aarde draait, puur omdat een aantal mensen daar heilig in gelooft? Is die visie precies even waardevol als de visie dat het juist de aarde is die rond de zon draait?