Waarom is niet iedereen donor?

Deze vraag is pas gesteld. Voor sommige mensen is het nog erg moeilijk om al over hun dood na te denken, laat staan over organen afstaan. Er zijn mensen die wel nauchter na de dood kijken, en hun organen wel beschikbaar stellen. de mensen die dat niet doen zijn nog niet meteen egoisten, waneer zij nog niks beslist hebben. er zijn ook mensen (ik ook) die daar tussenin zitten, en ik laat het dus aan mijn nabestaanden over. ik vind het ook heel belangrijk wat zij er van vinden. Toegevoegd na 47 seconden: sorry van de spelfout, het was mijn geweldige HP toetsenbord. Toegevoegd na 11 minuten: :) als aanvulling op de aanvulling: Ik denk angst, omdat die mensen het waarschijnlijk niet los van elkaar kunnen zien waneer ze leven en gevoel hebben of dood zijn en geen gevoel meer hebben. (aan het lichaam dan). er zijn heel veel mensen bang voor de dood, en denken er meer vrede mee te kunnen vinden als ze intact blijven. mischien heeft er wel een nabestaande bezwaar? mensen met bepaalde ziekten die waarschijnlijk toch denken dat een ander geen profijt kan hebben van hun organen? mensen die er niet over nadenken omdat ze het niet belangrijk vinden. (al zullen ze het ongetwijfeld wel iedereen gunnen, maar niet die organen van de overledene. kunnen veel reden voor zijn, niet iedereen is hetzelfde.

Het is van mij en na me dood blijft het ook bij mij. Simpel volgensmij.

Ik ben donor, Plasma donor (geef elke 4 weken bloed al meer dan 100 keer) Ik ben beenmerg donor en ben een keer opgeroepen. Waarom? Goed gevoel dat ik wat voor de mensheid doe. En hoop dat een ander dat voor mij doet als ik het ooit nodig mocht hebben. Ik ben voor donorplicht

Omdat er niets tegenover staat. Ik zou het daarom helemaal geen verkeerd idee vinden om aan de mensen die donor zijn voorrang te verlenen bij orgaantransplantatie. Zie het als een soort van verzekering. Geen verzekering? Geen uitkering.

Persoonlijk ben ik bang dat de artsen me makkelijker hersendood verklaren als ik nog bruikbare organen voor ze heb. Elke dokter en verpleegster zal het ontkennen en me voor gek verklaren, maar toch, je zal er nooit achter komen. En ja, misschien verstoor je inderdaad een natuurlijk proces. Volgens de Taoisten moet je levensenergie opraken voor je dood gaat anders wordt je een geest. Ach, het idee om dood te gaan is iets dat me angstig kan maken dus elke enge bijgedachte wordt makkelijk versterkt. Maar orgaandonor, helaas. Als ze een manier verzinnen om organen uit een echt net overleden persoon te halen, dan zou ik het overwegen.

In het geval van Mohemeddanen (moslims) is het zo dat het lichaam begraven dient te worden zoals het is gestorven. Dus geen organen uit het lichaam verwijderen. Dat is in ieder geval de reden waarom er bijna geen moslims geregistreerd staan als donor. Dit geld volgens mij ook voor joden maar dat kan k je niet met zekerheid vertellen. Voor de rest van de bevolking denk ik dat je met de antwoorden hier boven zal moeten doen. (p.s. Het zou goed zijn dat donoren geen ziektekostenverzekering hoeven te betalen, dan zouden er vele donoren bij komen)

Voor mij is het de angst dat ze eerder opgeven om mijn leven te redden. Wel heb ik mijn naaste verteld dat als ooit de vraag komt, ze bepaalde organen mogen gebruiken.

Ik ben bewust geen orgaandonor. Ik wil niets geven, maar ik wil ook niets ontvangen. Mensen moeten niet proberen de natuurlijke loop in dfe weg te staan. Als ik aan de beurt ben, dan is het zover... Heeft niets met egoisme te maken, maar met een visie op het leven. Ik ben ook geen reli, dus daar ligt het ook niet aan.

Iedereen moet dat voor zich zelf bepalen, maar ik vind wel dat als je geen donor bent je ook geen recht hebt om iets van een andere donor te ontvangen,dus niets geven is ook niets ontvangen

Mensen vinden het een raar idee, dat hun organen na hun dood weg gaan. Dat ze niet compleet het graf in gaan/gecremeerd worden. Of de mensen zijn bang dat ze in het eventuele leven na de dood niet compleet zijn en dat ze zo niet goed kunnen leven in dat leven. Mij lijkt het juist super dat mijn hart, na mijn leven, nog verder leven. MIJN HART! of MIJN NIEREN! Dat is toch geweldig? Dan is mijn leven niet beperkt, maar kan nog een deel van mij verder leven! Ook een soort leven na de dood dus.