Mijn beste vriendin beweert dat ze mijn " tweelingziel " is.Dat ieder mens die heeft en dat ieder mens pas echt gelukkig kan worden als hij/zij die vind.Dat gelooft ze echt.
Ik heb daar nog nooit van gehoord.
Klinkt een beetje zweverig ook.
Ik probeer al een tijdje afstand van haar te nemen omdat ze me claimt alsof ik haar bezit ben.
Volgens haar mogen tweelingenzielen niet gescheiden worden omdat beide dan doodongelukkig worden.
Ik vind dit echt onzin.
Vraag me af hoe andere hier over denken.
Een paar jaar terug ontmoette ik iemand die ook een soort tweelingziel van mij is, of hoe je het wilt noemen. Voordat ik verder vertel wil ik er wel bij zeggen dat ik van mening ben dat er meer mensen zijn waarmee we een dergelijke bijzondere band kunnen hebben en dat niemand kan beslissen of je 'bij elkaar moet blijven'. Ik ontmoete diegene in een woelige periode in mijn leven. Ik was net weer alleenstaand na een lange relatie en had een verliefdheid op iemand. Ik was ineens heel open en hield weer van de wereld. Toen kwam M. op mijn pad, een man die tien jaar ouder is dan ik, maar allerlei vreemde connecties met mijn leven had. Ik kende hem van een groepje vrienden. En de eerste keer dat ik bij hem ging eten (gewoon voor de gezelligheid) hadden we de meest vreemde ervaring. We wisten wat de ander voelde, spraken in halve zinnen, konden gedachten van de ander uitspreken. Nadien hadden we vaak 'contact' zonder elkaar te spreken. Spraken we elkaar zo een paar weken niet, als een van ons het moeilijk had en er in gedachten op aandrong dat de ander contact op zou nemen volgde er a la minute een sms, mailtje of telefoontje. Als de een zich gestoten had aan zijn/haar been, had de ander zonder het te weten ineens een onverklaarbare pijn op die plek. Binnen onze familie en directe vriendenkring kwamen bizar veel dezelfde namen voor, dezelfde geboorte data. ZIjn beste vriend was exact tien jaar eerder dan ik geboren. Het kindje van zijn zus is vorig jaar op mijn verjaardag geboren. En de lijst met namen (die niet eens zo vaak voorkomen) die hetzelfde zijn in onze families is ook heel gek. Als we door een bos wandelden en op een kruising kwamen met vijf paden liepen we zonder twijfel en zonder contact altijd dezelfde weg in. Aan sommige mensen kan je blijven vertellen die geloven niks, maar het is mijn ervaring en zo lang mensen respect hebben voor mijn beoordelingsvermogen over de situatie dan vertel ik er graag over. Heb je niet zelf zoiets meegemaakt, dan kan je er kortweg niet over oordelen. Op sites over tweeling zielen vonden we alle fasen terug die wij al doorgegaan waren met zijn twee. Als je een tweelingziel, of ander soortige bijzondere band hebt, is dit wederzijds, anders is het iets anders! Ik ben het er niet mee eens dat er maar 1 zo iemand in je leven kan zijn, en vind niet dat je daar bij MOET zijn. Inmiddels is ons contact iets rustiger en minder frequent, de band blijft wel bijzonder.
Bij sommige mensen lijkt het alsof je daarmee synchroon loopt, dat kan als zielsverwantschap ervaren worden.
Ook kenmerkend is het elkaars zinnen afmaken en op exact hetzelfde moment dezelfde woorden uitspreken.
Inderdaad verbondenheid en aanvoelen.
Je hebt dit zo mooi beschreven, ZONDER zweverig te worden dat ik daar graag een dikke plus voor geef.
Bij deze!
Oh Jasmine, je maakt me blij van binnen met jouw antwoord!
Zo simper en toch zo helder.
Je zult ervaren dat het voorbij gaat, gelukkig maar, want het beinvloed veel te veel je leven.
De ervaring is te intens.
Deze ontmoeting is ergens voor nodig geweest.
+
dank je allemaal :) en Ed, het klopt dat het voorbij gaat, we hebben nu contact op een vrij normale basis en proberen ook niet meer elk moment elkaar aan te voelen. In het begin is dat erg spannend en leuk, maar soms kan het ook zo vermoeiend zijn! En ja, het beinvloede ons beider levens super veel. Zoveel zelfs dat de andere partij ervan overtuigd was dat ik de ware voor hem was. Ik heb veel afstand moeten nemen, en pas nu jaren later merk ik dat hij het kan accepteren. Nu is de relatie veel rustiger :)
Maar het heeft me aan het denken gezet over bepaalde zaken in het leven en is het begin geweest van een nieuw pad in mijn leven, dus ja het was nodig!
Wel een bijzonder verhaal.
Mijn vriendin blijft erbij dat we tweelingzielen zijn.
Het is wel zo dat zij altijd weet hoe ik me voel.Dat is echt zo.
Ik heb een tijdje geleden een zelfmoordpoging gedaan en heb echt op het randje van de dood gestaan.Zij was toen opgenomen in een ander ziekenhuis en wist daar niets van.Haar psycholoog vertelde later dat ze helemaal in paniek riep dat ze naar me toe moest omdat ik stervende was.
Ze zijn toen ( met de politie) naar mijn huis gegaan en hebben me toen gevonden.
De arts zei later dat als ze een paar uur later waren gekomen het te laat zou zijn geweest..
In ieder geval bijzonder.
Ik vind het alleen zo creepy dat ze blijft beweren dat ik zwarte entiteiten bij me heb.
Het rare is dat ik als kind droomde dat zwarte gedaanten me vastgrepen en dan werd ik doodsbang en buiten adem wakker.
Ik heb 1 keer meegemaakt dat dat gebeurde maar toen was ik wakker(!) en probeerde mijn kamer uit te komen.Een donkere gedaante hield me toen tegen.
Echt.Gelooft iemand dit?Of ben ik gewoon gek???
Zou dit kunnen en heeft ze toch gelijk?
Misschien is ze mijn zielsverwant en moet ze me helpen?
Ik zou graag horen hoe jullie hier over denken.
Ik ben heel rationeel maar wat ik als kind heb meegemaakt kan ik niet vergeten.
wow wat een verhaal! misschien zit je niet op hetzelfde punt in de relatie als zij. Ik vind je helemaal niet gek hoor!
Wat mooi dat ze jou heeft weten te redden!
Aan de ene kant zou ik willen zeggen, als kind dromen mensen wel vaker over enge dingen, dat dit zwarte gedaantes waren is misschien toeval?
Aan de andere kant kan het best zijn dat het waar is, maar blijf rationeel, behalve je dromen en die ene andere keer heb je toch nooit last van ze gehad?
Ik heb geen idee wat een zwarte entiteit doet of wat het is, maar blijf vooral rustig. Misschien heeft ze gelijk erover, maar wat zou je eraan kunnen doen? en waar komen ze vandaan?
Het is moeilijk voor mij te oordelen, maar ik twijfel omdat ik er geen ervaring mee heb.
Ik maak dit nog steeds mee.
Ik durf bijna niet te gaan slapen.
Ik heb bijna elke nacht nachtmerries.
Mijn vriend maakt mij regelmatig wakker maken omdat ik huil en schreeuw in mijn slaap.
Ik heb het gevoel dat armen mij vasthouden. Iets beneemt me de adem ik heb het gevoel te stikken.
Ik wordt dan bezweet, buiten adem wakker en mijn hartslag is dan zo snel dat zelfs de dokter er verbaasd over was(ik had het ook in het ziekenhuis)
Het kunnen natuurlijk " gewoon" nachtmerries zijn.
Volgens mijn vriendin zijn dit die entiteiten.
Ik heb dit al van kleins af aan en mijn vriendin begon er over voor dat ze dit wist( toen we elkaar net kende)ze zegt dat ze ze ziet.
Ik moet wel oppassen dat ik geen dingen ga zien die er niet zijn.
ja Laurena, ik geloof je zeker, zwarte entiteiten of wel meelifters, zijn negatieve energieén die je leven kunnen gaan bepalen, ik zag niet, dat het in jouw geval ook zo is, ik ken je( nog) niet, je vriendin kan dust best eens wel gelijk hebben.
Mogelijk heb je deze vriendin leren kennen juist om jou te helpen.
Kan ( wil ) je er iets meer over vertellen?
Ed vertel eens iets meer over zwarte entiteiten, ik heb daar nog nooit van gehoord. En Laurena, wow, wat verschrikkelijk al die angst en nachtmerries, dat moet wel veel energie vreten zeg. Ik voel met je mee. Ik weet alleen niets over zwarte entiteiten zoals ik al zei, maar ik denk wel dat je vriendin een bijzondere betekenis heeft in je leven. Ik blijf ook aan mogelijke andere oorzaken denken, om die maar uit te sluiten. Heb je geen slaap apneu in combinatie met de nare dromen? dat je daarom geen adem krijgt? Ik zeg maar wat hoor...
Jasmine, het is een moeilijk verhaal dit hier even uit te leggen, er zijn hier een paar meelezers die wel eens zouden reageren, maar goed, ze doen maar.
Wat ik er van weet is deels informatie en gesprekken met anderen en deels eigen ervaringen.
Zwarte entiteiten, zwarte geesten, of zwarte schimmen/ wolken, zijn overleden mensen die niet weten dat ze zijn overleden en nu bij mensen meeliften ( lifters), ze zitten in de aura rond of bij de nek en schouders.
Soms zijn ze door bepaalde mensen te zien als een zwarte schim of wolk.
Ze vreten energie bij de mens en geven hem via zijn gedachte verkeerde informatie, zoals iemand iets aan doen, je zelf snijden, dingen stuk maken, bepaalde mensen negeren, tot zelfmoord aan toe.
Contact maken met een zwarte energie is vaak mogelijk,je kunt hem dan tijdens een sessie, vragen met je mee te gaan naar het licht, je kunt hem als het ware even weg brengen, waar ik mee te maken heb gehad was een zielige, verdwaalde overledenen, helemaal de weg kwijt, kon het eigen huis niet meer vinden, heb ik uiteindelijk mogen wegbrengen naar het licht, dat was zeer indrukwekkend en emotioneel.
Mochten er hier anderen zijn die hier meer van weten, of beter kunnen uitleggen, welkom.
Eddijst:zo fijn om te horen dat er mensen bestaan die zoiets niet afdoen als flauwekul.
Ik ben heel rationeel maar dit heb ik echt meegemaakt.Ik was nog een kind, nog niet ziek en wist helemaal niets van dat soort dingen.
Het gebeurde s'nachts,ik wilde naar mijn moeder,maar ik werd door "iets" tegengehouden ( ik was dus wakker en uit bed!)ik stond bij de deur en kon er niet uit.Ik zag een donkere schaduw en voelde een enorme dreiging.Mijn moeder geloofde me later niet.
Nu ik er weer aan denk raak ik gewoon een beetje van slag ook omdat ik denk dat ook mijn vriendin dus wel gelijk kan hebben.
Hier kan ik echt met niemand over praten.Als je psychiatrisch patiënt ben moet je daar voor uitkijken.
Mijn oma zag trouwens ook dit soort dingen.Ze zag ook dingen voor ze gebeurden( maar het klopte meestal wel),in de familie werden daar veel grappen over gemaakt.
In de laatste weken van haar leven zag mijn oma overal gedaantes in haar huis.Mannen en vrouwen in lichte kleding die in rijen langs de muren stonden.Wat vindt jij hier van,Ed?Ik hoop dat je dit leest.
Ik stel je mening op prijs.
oke. dit is een beetje creepy, wat eddijst vertelde is gewoo precies wat ik heb, dingen doen die ik eigenlijk nietwil doen en ook spijt van krijg. bijvoorbeeld ik snij mezelf af en toe(laatste tijd stuk minder) maar op dat moment dat ik dat doe maakt het me allemaal niet meer uit en blijf krassen en dan is het ineens voorbij en heb ik zo'n spijt van dat ik dat heb gedaan. en toen ik net met mijn vriend had was het een hele poos voorbij maar nu is het weer terug. en zo nogmeer dingen die ik hier liever niet vertel. maar ik ben blij te lezen dat ik dus niet helemaal gek geworden ben en ik ga nu gelijk meer daarover opzoeken, ik geloof in geesten trouwens.
dankje Ed, ik begrijp het. Ik was ook huiverig om uberhaupt op deze vraag te reageren omdat ik ook weleens belachelijk ben gemaakt door iemand die ik vertrouwde met mijn verhaal.
Wel heftig dat dit kan gebeuren met die entiteiten, maar ergens lijkt het ook logisch. In het leven gaat ook niet alles gestroomlijnd en na de dood schijnbaar ook niet. Ik denk niet dat ik hiermee tot nog toe ervaring heb, al heb ik ook mijn donkere momenten, en doe ook weleens dingen die ik liever niet doe, denk dat het aan andere dingen ligt.
Laurena, wat een heftige ervaringen, zeker voor een kind al! Wat ik je nog even wilde zeggen is, dat iemand wel een zogenaamde tweelingziel van je kan zijn, maar dat dat dus niet betekent dat ze je kunnen claimen. Bij mij werd er ook hoog en laag gesprongen maar ik voelde gewoon dat het niet de bedoeling was.
laurena, geloof me maar dat ik ook rationeel bent!
Zo erg, dat het me meestal tegenwerkt, ik geloof zo maar niet alles, moet het eerst wel drie keer meemaken, wil ik het misschien een keer gaan geloven.
En ben al helemaal niet zweverig!
Beiden beentjes stevig op de grond.
Maar dan komen de ervaringen van de mensen als ik met ze spreek, (sessie) ik herken de gebeurtenissen, ik voel dat het zo is, ik krijg bevestigingen via mijn gids en dan moet, moet , moet ik het gewoon wel aannemen dat het zo is, alles klopt dan, telkens weer, bij iedereen met dit probleem.
Dan zeg je:......In de laatste weken van haar leven zag mijn oma overal gedaantes in haar huis.Mannen en vrouwen in lichte kleding die in rijen langs de muren stonden.Wat vindt jij hier van,Ed?Ik hoop dat je dit leest.
Ik stel je mening op prijs.
ja laurena, daar geloof ik zeker in, voordat we overlijden staan ze al voor ons klaar, het schijnt ook maar een stapje van niets te wezen, ons overlijden, het is alleen het verlaten van ons lichaam, dus waarom dan ook zo moeilijk doen.
Gewoon het stapje nemen en dan kan je mee met 'hun'
Dan ben je weer thuis!
je oma was heel erg spiritueel, daarom 'zag' ze wat meer dan de meeste anderen.
chantalll, vind in je zelf de kracht 'het' weg te sturen, je hoeft er niet naar te luisteren, je bent er aan onderdanig geworden.
Als je het wegstuurt, doe het dan niet met boosheid , haat en angst, maar doe het met geduld en liefde, ieder mens , ook jij, is in staat dit te doen.
Je hebt het recht het te doen.
Deze verdwaalde energieën horen hier niet.
Heb vertrouwen in je zelf dat je dit kunt.
We zijn elkaar hier op G.V. niet voor niets tegen gekomen.
Mocht je vragen hebben, dan hoor ik het wel.
Laurena: geheel los van de mogelijkheden, die Ed hierboven heeft beschreven en die waar zouden kunnen zijn, wil ik je nog 2 andere mogelijkheden geven.
1. Slaapverlamming.
Dit heb ik daarover voor je gevonden:
"Slaapverlamming of slaapparalyse is een slaapstoornis. Kenmerk van slaapverlamming is dat de spieren in het lichaam vlak voor het in slaap vallen of direct na het ontwaken verlamd zijn. De verlamming kan gepaard gaan met hallucinaties (zogeheten hypnagoge waarnemingsstoornissen).
Het verschijnsel is relatief onbekend en er wordt nog maar recent wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Om deze reden is er nog geen zekerheid over de oorzaak van het verschijnsel. Men denkt dat een slaapverlamming een symptoom is van narcolepsie, maar dat is nog niet zeker. Ook mensen die niet lijden aan narcolepsie kunnen namelijk last hebben van slaapverlamming.
Verlamming van de spieren treedt normaliter op tijdens de remslaap. Alleen de oogspieren, de longen en het hart zijn dan nog actief. Deze verlamming treedt op ter voorkoming dat bewegingen in dromen echt uitgevoerd worden. Bij slaapverlamming bevindt de persoon zich als het ware tussen droom en waaktoestand in, waardoor hij zich niet kan bewegen. Dit kan zeer beangstigend zijn voor de persoon in kwestie."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Slaapverlamming
2. Al door Jasmine genoemd: Slaapapneu
"Slaapapneusyndroom is een medische term voor een slaapstoornis waarbij tijdens de slaap perioden voorkomen van ademstilstand. Iedereen heeft wel eens slaapapneu in zijn slaap. Men spreekt van een Slaapapneusyndroom (SAS) als dit hoger dan 5 stilstanden per uur bedraagt. Hierdoor daalt het zuurstofgehalte in de weefsels. De hersenen geven het lichaam een signaal om wakker te worden. Na ontwaken, vaak met een schok, wordt de ademhaling weer hervat."
http://nl.wikipedia.org/wiki/Slaapapneu
Ik heb zelf ervaring met slaapapneu: dat is zeeeeeeeer beangstigend, vooral omdat je steeds stikkend half wakker wordt en dus deels uit je dromen wordt gehaald.
Als je meer van mijn ervaringen hiermee wilt weten, voel je vrij om me een PB te sturen.
Jasmine, ja ik ken die mensen, ze lokken je met vriendelijk woorden uit je tent, om je dan te vertellen dat je er niets van begrijpt en alles anders in elkaar zit dan jij denkt.
jammer dat ze niet eens een dagje konden meedraaien met iemand die dit soort dingen meemaakt.
Het is makkelijk voor ze, van achter hij burostoel, even alles uit te leggen, met een boekje in hun hand.
Maar wat is de praktijk dan toch zo veel anders!
precies Ed, zo ging het, ik geef mensen vaak het voordeel van de twijfel en toch vertel ik zelden aan mensen anders dan mijn zeer directe omgeving wat ik heb meegemaakt. Deze man had mijn vertrouwen en vertelde me vervolgens domweg dat het allemaal stom was en niet kon en ik kreeg een regen van wetenschap over me heen. Ik geloof net zo goed in wetenschap, al denk ik dat ze bepaalde dingen nog niet, of misschien nooit zullen kunnen vastleggen.
Dit soort zaken zijn persoonlijke ervaringen, die kan niemand meten of beoordelen naar waarheid.
Aan de andere kant vind ik het ook heel fijn om te merken dat er mensen dicht bij mij zijn die juist meer willen weten en op positieve manier verwondert zijn. Moet wel opletten dat het niet mensen zijn die maar om eindeloos bewijs blijven vragen als je snapt wat ik bedoel.
Van Borderline is sprake als je voldoet aan tenminste vijf van de negen kenmerken. Die kenmerken zijn, kort gezegd:
angst om in de steek gelaten te worden en moeilijk alleen kunnen zijn
snel wisselende (oppervlakkige) relaties waarin mensen van het ene op het andere moment of helemaal geweldig zijn, of helemaal niet deugen
problemen met de identiteit: niet weten wie je bent
impulsiviteit (op minimaal 2 gebieden: geld uitgeven, seks, misbruik van middelen, autorijden, vreetbuien)
zelfmoordneigingen of automutulatie (zelfverwonding)
stemmingswisselingen
zich leeg voelen
woede uitbarstingen
(voorbijgaande) psychotische en dissociatieve verschijnselen, meestal gebonden aan stress
Voor de officiële uitgebreide DSM IV criteria kun je hier klikken.
de vraagsteller is nu aan het twijfelen of haar vriendin gelijk heeft, terwijl ze dit in eerste instantie niet was (wat is er gebeurd onderweg? twijfel, zoeken naar overeenkomsten?)
Hersenen communiceren met elkaar via overdrachtsstofjes die neurotransmitters worden genoemd. Bij Borderline speelt met name de neurotransmitter Serotonine een belangrijke rol. Een tekort aan serotonine kan zorgen voor een depressieve stemming.
Bij mensen met Borderline worden prikkels op een andere manier verwerkt, waardoor deze mensen op een andere manier denken, voelen en handelen, dan andere mensen.
Naast deze biologische factoren speelt ook de omgeving een belangrijke rol.
http://suzanne.ismijnnaam.nl/homepage/show/pagina.php?paginaid=141700
ja jasmine, dat is nu precies ook mijn ervaring, ergens wil je zo graag je ervaringen delen, je vragen stellen, luisteren naar de ander, dus stel je, je open en ga je mee in de vragen van de ander, totdat ineens blijkt, dat de ander alleen maar zijn eigen visie naar buiten wil brengen en hij helemaal niet geinteresseerd is in jouw verhaal en ervaringen.
Ben je daarna niet meegaand genoeg meer en stribbel je tegen, dan krijg je een hele lap met tekst over je heen.
Maar aan de andere kant, is deze persoon ook wel goed bezig, uitgaande van zijn ervaringen en onderzoeken/ rapporten, ook hij is er van overtuigd dat hij en alleen hij, gelijk heeft.
Maar door dit gedrag is er totaal geen toenadering, maar alleen maar een nog grotere afstand.
Voor beiden is dit dus niet de manier verder te komen.
Maar aan mensen die je in alles maar gelijk geven en als maar door gaan met vragen stellen, leren we ook niets van, dus blijft dit een moeilijk onderwerp.
Eucalypje, ik zie niet zo zeer het verband met borderline als ik eerlijk mag zijn.... Mooie gedachte Ed, dat je daar toch weer wat positiefs uit kan halen. Ik zit in een fase van mijn leven van veel onzekerheid, waar ik aan het werken ben. Maar ik schiet altijd in de verdediging in dat soort omstandigheden, wat ook afstand geeft. Leren het positieve in te zien en toch te leren van de ander in dat soort omstandigheden moet ik nog leren.
Laurena, het staat voor mij vast dat je boordevol excuses zit om je vriendin te houden. Je bent verliefd op je eigen drama, gezien je relaas over de recente zelfmoordpoging van jezelf en hoe je vriendin daar wel niet op reageerde.
Als je dat claimende gedrag van haar pikt, graaf je je eigen graf. Hoef je nooit meer zelfmoord te plegen, want zij maakt je leven meer dan de moeite waard.
Ik bedoel dit helemaal niet lelijk, maar je zit hier tot over je oren in, dat druipt van het beeldscherm af.
Je begon met een adviesvraag en probeerde afstand te nemen. 1 van de eerste antwoorden/ reacties was, dat het je niet zou lukken, omdat je een slag om de arm houdt met dat woordje proberen. Zie je wat er gebeurt?
Gaandeweg de discussie verander je in het tegenovergestelde van wat je als vraagsteller was.
Je begint te zeggen, oh, ze is zo kwaad nog niet, we hebben zoveel gemeen, ze heeft toen dat en dat voor me gedaan, ze was toch zo overstuur.
Als dergelijke dingen spelen in een jarenlange relatie ,is het somsmoeilijk om te zien wat er gebeurt, ben je door je gevoelens voor de ander bezig om duizend excuses te bedenken om niets te veranderen aan de situatie.
Maar de bottom line blijft: wat heb jij voor zelfbeeld dat je toestaat dat ze jou koeieneert.
Klinkt allemaal niet als een gezonde en gelijkwaardige relatie...
@kristalla:Ja,
zo snel als ik verander,ik snap het zelf niet.
Al schijnt dat dus wel typisch Borderline gedrag te zijn.
Mijn broer zei het gisteren nog:het ene moment vindt je iets geweldig het andere moment sla je helemaal om en vind je het vreselijk.
En dat is waar..
Alles is zwart-wit voor mij.
Er zijn geen nuances,er is niets tussen.
Dat geld ook in deze situatie.En ik ben zeker niet " verliefd op mijn eigen drama".
Ik zou er alles voor geven als mijn leven niet zo gecompliceerd was, want ik ben vooral heel erg ongelukkig....
Het lijkt mij dat ze met tweelingziel bedoelt dat jullie heel wat gelijks hebben. Gelijke interesses? Gelijke hobby's, dat soort dingen. Als jij het niet prettig vind, en zij jullie 'vriendschap' zo belangrijk vind, moet je met haar er toch echt over kunnen praten. Hoeveel je ook op elkaar kunt lijken, hoe leuk je het ssoms samen kunt hebben, zorg dat je je eigen leven houd en kunt houden!!
Wel een beetje sneu voor je vriendin, want de kans dat je een tweelingziel ontmoet op een wereld met 7 miljard mensen (!) wordt wel HEEL erg klein. Het idee er achter is dat zielen volledige entiteiten zijn (zonder geslacht), die in een mannelijk en een vrouwelijk deel worden opgesplitst. En met wat geluk tegelijkertijd naar de aarde worden gestuurd om elkaar daar te ontmoeten. Afgezien van het feit dat daar natuurlijk weinig logica in te ontdekken valt (maar sommige mensen weten alles recht te praten wat krom is), wordt het ook wel en beetje ongelofelijke zoektocht. Het klinkt trouwens niet een béétje zweverig hoor, het is echt gewoon totaal verstoken van elke realiteit. Gelukkig vinden de meeste mensen hun partner binnen een straal van enkele kilometers van de plek waar de opgroeien / wonen, en weten velen daarvan zich te ontwikkelen tot echte soulmates (en gaan er ook heel wat zelfverklaarde 'zielsverwanten' na wat tegenslagen toch weer uit elkaar). Op ieder potje past een dekseltje, maar gelukkig zijn er maar weinig echt verschillende modellen potjes en dekseltjes. De kans dat je iemand vind die uitstekend bij je past is dus vrij groot, en daar hoef je echt niet je leven lang wanhopig naar te lopen zoeken. Daar moet je na de eerste 'klik' gewoon samen aan blijven werken, omdat je je beiden na die eerste kennismaing OOK nog verder ontwikkelt, en met wat geluk in de zelfde richting. Ik ben trouwens al meer dan eén aanvankelijk goede vriendin (met wie je veel raakvlakken had) kwijtgeraakt omdat ze totaal op de zweeftoer gingen terwijl ik daar juist meer en meer van afstap, tot het moment dat we elkaar eigenlijk niets zinnigs meer te vertellen hebben. Het zij zo ; ook op het gebied van vriendinnen is er meer dan één te koop in de wereld, en zijn er een hoop die wel op mijn 'model' passen. Gelukkig maar ; anders was de hele wereld een wanhopige plaats vol dolende zielen, nooit wetende of de geweldige partner die ze gevonden hebben wel de ware is. En gelukkig kunnen mensen met een stuk minder gelukkig zijn ; ook dat is namelijk iets waar je primair ZELF aan moet werken ; je mag en kan NOOIT een ander volledig verantwoordelijk stellen voor je eigen geluk. Toegevoegd na 4 minuten: Zie ook http://www.goeievraag.nl/vraag/ware.44423 http://www.goeievraag.nl/vraag/groot-klein-kans-tweelingziel-ontmoet.35600
Dit vind ik een heel mooi en nuchter antwoord!
Misschien moet ik het haar laten lezen.
Maar ze zal wel zeggen dat ik negatief ben,dat zit nl wel in mijn karakter.Maar ze gaat hier heel ver in.Ze vind het ook niet nodig dat ik een vriend heb want :ik heb haar toch!( haar woorden)
Dat gaat me echt te ver.
Oeps.....denkt ze dat jij haar tweelingziel bent ofzo ? Ik ben een beetje bang dat dit iemand is die HEEL veel energie uit jouw zuigt (daar hebben meer 'zwevertjes' - excusez le mot- last van), en dat jij niet al te stevig in je schoenen staat, waardoor je ook heel vatbaar bent voor alles waar je niet zo 123 een weerwoord op hebt. En dat het soms op een heel vervelende manier kan gaan wanneer je niet meedoet met het zalverige, zeverige toontje waarover op de meest meeslepende manier over de grootst mogelijke bullshit wordt geneeld, kun je nog met behoorlijk wat (verbale) agressie te maken krijgen ook, en dan ben JIJ de ongelofige botte hork die het sprookje probeert te 'verpesten'. Kijk maar eens wat vragen in de categorie 'spiritualiteit' hier op na, en dan met name de lange discussies in de reacties. Ik denk dat het breken met zulke destructieve mensen ook een stukje broodnodige zelfbescherming is, want ze kunnen je - als je wat labiel bent - helemaal naar beneden halen, onzeker maken en geestelijk proberen te manipuleren. En zoals het spreekwoord zegt : met sommige vrienden heb je geen vijanden nodig.
Goed antwoord Marleen!
+1.
Toevoeging: het schijnt dat in deze bijzondere tijd van veranderingen en bewustwordeng men vaker zijn/haar Tweelingziel tegenkomt, maar dit is een gevalletje spiritueel claimen van de bovendste plank.
Zou het niet gewoon zo zijn dat je in de huidige tijd - althans in Nederland, waar door de secularisatie het aantal 'zweefgevallen' sterk toeneemt de kans steeds groter wordt dat je een mede-zwever treft ? Dat lijkt me namelijk een veel voor de hand liggender verklaring. En vooral een typisch gevalletje 'wensdenken'. Als je beiden gelooft in tweelingzielen, graag je tweelingziel wilt vinden en het klikt, wie verbied je dan te beweren dat je je tweelingziel gevonden hebt, toch ?
Inderdaad, dat is ook een manier van benaderen.
Met, in deze tijd, bedoel ik deze tijd van veranderingen en bewustzijnsverruiming over de gehele wereld, niet alleen in nederland.
Jammer dat je mensen die het over Tweelingzielen hebben als zijnde een mogelijkheid in "zweefgevallen" omdoopt.
dan moet de vriendin van de vraagsteller maar in de lucht gaan zoeken naar haar wederhelft :)
ben het niet helemaal eens met het 'wensdenken' ik kwam ook iemand tegen die je als 'tweelingziel' zou kunnen zien, maar wij wisten beiden niets over dat concept van te voren (zie mijn antwoord).
Volgens haar..................... Zo te lezen claimt ze jou inderdaad En om iemand te claimen, heb je iemand nodig die dat toelaat. Ze gaat zelfs zover dat ze het begrip 20-ling ziel gebruikt in die context Dat is simpelweg manipulatie. Je zegt 'ik probeer' afstand te nemen De clue zit 'm in het 'proberen' dat gaat niet lukken, want je houdt een slag om de arm bij proberen Als je ECHT van haar los wil komen, zul JIJ haar moeten loslaten en niet iets van haar verwachten En dat moet je niet proberen, maar DOEN groet
Waarmee het loslaten automatisch acceptabel zal zijn voor de vriendin. Immers, zij zegt dat ze niet wil loslaten, omdat het tweelingzielen zouden zijn. Maar als Laurena wel wil loslaten, zijn de dames daarin totaal verschillend -- en DUS *geen* tweelingzielen meer -- dus mag het loslaten voor de vriendin geen probleem meer zijn.
We zijn beide onder behandeling bij dezelfde psycholoog en die is bang dat we elkaar naar " beneden " trekken.
We zijn beide Borderliners.
Ik ben er al een stuk beter aan toe.
Ik snij mezelf al niet meer zo vaak als ik gespannen ben.(ja, heftig , ik weet het..)
Zij heeft dit gisteren nog gedaan.Na een ruzie met mij..
En nu voel ik me schuldig!
Ze gelooft echt dat ik haar tweelingziel ben en dat ik haar kan "redden".
Dat klinkt als twee drenkelingen die zich aan elkaar vastklampen en zo samen verzuipen.
Lat zien dat je (zelf) kunt zwemmen, in plaats van haar toe te staan jou voortdurend met je kop onder water te blijven drukken. Het leven aan de kant is mooi !
En laat je vooral NOOIT maar dan ook NOOIT wijsmaken dat JIJ verantwoordelijk bent voor HAAR geluk (of vice versa). Mensen zijn voornamelijk de regisseurs van hun eigen leven, al krijg je af en toe een klote-script. Iemand proberen een schuldgevoel te geven is een misselijkmakend machtsmiddel, waar je je heel erg ver verheven boven zou moeten voelen. Laat haar alsjeblieft je genezing niet in de weg staan, want je hebt nog een heel (leuk) leven voor je.
Dat jij je schuldig voelt, is volgens mij JUIST dat wat je "vriendin" probeert te bereiken! Het is een machtsmiddel, een manier om jou onder controle te houden, om als het ware boven jou te staan. En om een maatje te hebben. ALS ze gelooft dat jullie tweelingzielen zijn, dan moet ze jou juist volgen. Volgt zij haar tweelingziel (jou) niet, dan zijn jullie kennelijk geen tweelingzielen, en dan is mijn eerste commentaar (hierboven) van toepassing.
Oh, ik zie nu pas Marleens reactie. Wat Marleen schrijft, heeft dezelfde strekking als wat ik schrijf (dat komt wel vaker voor bij Marleen en mij - hee, dat doet me denken: heb ik hier mijn tweelingziel gevonden?)
Yeah ; we're soulsisters !
(Al is het aantal raakvlakken soms inderdaad minstens frappant te noemen).
Ja,ze gaat heel ver.
Vorig jaar zouden we (misschien)samen op vakantie gaan.
Had ze ineens alles zonder mij geregeld.Vliegtickets,hotel etc.
Ik ben toen niet meegegaan.
Ze besloot toen alleen te gaan.
Binnen een week was ze terug:ze had een zelfmoordpoging gedaan en werd meteen op een gesloten afdeling geplaats.Waar ze meteen naar mij vroeg.
En me toen vertelde dat het mijn schuld was omdat ik haar in de steek had gelaten.
En over dat zweverige gesproken,toen ik weg ging moest ze haar kamer zuiveren(zei ze)
want ik had zwarte entiteiten bij me.
Beweert ze.
En daar wil zij me weer van "redden"
Pfff..volgen jullie het nog?
Ja, ik volg je nog heel goed. Klinkt als: zich scheidende wegen. Als je begrijpt wat ik je toewens.
Ja, ik volg het wel ; we hebben op GV hier meer van dat soort vriendelijke vrienden in lichtroze kadoverpakking. Ik vind het persoonlijk een walgelijke manier van aandachttrekkerij, die van HAAR uit wellicht nog wel te begrijpen is - want ze zal tussen de oortjes niet helemaal gezond zijn - maar dat praat NIET goed dat je JOU daar in mee trekt, of erger nog, het doet TEN KOSTE van jou.
Ik gun je van harte dat jij hier in de sterkste bent. Desnoods met behulp van je (andere, eigen, niet voor haar karretje te spannen) psycholoog desnoods, maar ik denk dat je de kracht ook wel in jezelf hebt.
Ik denk dat je heel snel zult merken dat niet alleen de wereld niet vergaat, maar dat ook de zon wat meer gaat schijnen als je die wolken weghaalt.
Tjonge, wat een geplak met etiketjes zeg. "We zijn borderliners"
Hetgeen etiketteert en hetgeen het dragen wil houdt het allemaal zelf in stand.
Er rennen voortdurend etiketdragers en plakkers over het scherm. Heerlijk om geen verantwoordelijkheid te hoeven dragen dan slechts voor het geplak nietwaar? Er zijn mensen die een hele riedel op hun hoofd en borst dragen, ze zeggen: 'ik ben........... '
Alles waarmee de mens zich identificeert, 'borderliner', 'zweverig', 'tweelingziel', 'schuldig' en ga zo maar door....... dat wordt hij ook.
Dan ben je klaar, niets of niemand kan je meer helpen, want het etiket is goud waard.
Ieder is een soulsister of brother, er is werkelijk geen verschil dan slechts in hoe bewust je je ergens van bent.
groet
wat goed van je dat je dit met andere mensen bespreekt. Hou je eigen denkwijze vast. Sta niet toe dat ze jou, door jou je schuldig te laten voelen, eronder krijgt. Want dan zal het alleen bergafwaarts met je gaan, Schuldgevoel aanpraten is wel een van de ergste dingen om iemand anders in gijzeling te houden. Ze zegt nu nog openlijk 'het is jou schuld zus-en-zo', maar als je vriendin met haar blijft zal ze door blijven gaan en er zijn heel wat subtiele manieren om iemand te manipuleren.
Als er uberhapt zoiets bestaat als een tweelingziel, is alleen al de gegeven situatie dat zij vat op je wil krijgen, het bewijs dat jullie geen tweelingzielen zijn.
weet je waarin je kan onderscheiden, dat een relatie je goeddoet? Als iemand jou je persoonlijke ruimte gunt, je niet gebruikt voor zijn eigen behoeften en je vrijlaat.Ik heb even vluchtig gezocht naar het begrip tweelingziel en ik las dat er liefde en herkenning aan de orde is. Zij heeft een eenzijdig gevoel dat jullie tweelingzielen zijn, er is dus geen herkenning. Je had het moeten weten en herkennen voor ze het zei. Van liefde is helemaal geen sprake, want je bent alleen maar het voorwerp van haar bezitterigheid en je bent haar strohalm. Liefde is vrij en staat op eigen benen.
@Basaal ; :lol:
Maar ik ga er van uit dat ze allebei met borderline zijn gediagnosticeerd, en dat is ene behoorlijk ernstige psychiatrische aandoening, waar je wel even mee aan de slag moet, en niet alleen maar een etiketje. En wel een waarvan het de bedoeling is dat je er ook weer vanaf komt, niet te vergelijken met sommige etiketjes die kinderen vaak ten onrechte opgeplakt krijgen.
Marleen:
De meest ernstige aandoening is 'onwetendheid'
Maar deze is te genezen, door vergaren van kennis over wie we zijn, waarvandaan we komen, waar we nu zijn en waarheen we gaan.
Al die psychiatrische ziektebeelden zijn symptomen van innerlijke verdeeldheid, die voortkomen uit het afgescheiden bewustzijn van de mensheid.
Ik geloof niet in de diagnose borderline als een ziekte, maar als slechts een van de vele symptomen van zelf-gecreerde oorzaken want alle mensen zijn intens ziek, maar kunnen ook genezen.
Stel, een client zou genezen van borderline, en dat onderliggend probleem wordt niet erkend, herkend, en aangepakt. Wat zou dan het volgende symptoom zijn? De ziel zoekt altijd een uitweg Marleen, de uitweg heet simpelweg 'bevrijding'.
Misschien kun je hier niets mee, of vind het het zweverig, of flauwekul of iets anders. Dat staat je vrij.
groet
Ik plak mijzelf geen etiketje op!
Marleen heeft gelijk: deze diagnose is gesteld door een psychiater.
Ik ben daarna behandeld door een psycholoog en later thuis begeleid door een psychiatrisch verpleegkundige en ik heb medicatie en therapie。
Ik ben opgenomen geweest in diverse psychiatrische instellingen.
Ik verschuil me nergens achter.
Het is een ernstige psychische ziekte, geen levensstijl.
En dat is moeilijk genoeg..
Laurena
Mooi, en omdat er iemand psychiater op zijn bordje heeft staan neem jij dat etiketje aan. Wat wil het nu eigenlijk zeggen 'psychiater' te zijn?
Weet je dat het woord 'pscyche' staat voor 'ziel'?
En dat het woord psychiater verwachtingen zou kunnen wekken? Die man of vrouw kan het weten, geeft me pilletjes, en dan word ik beter
De waarheid is dat de meeste psychiaters helemaal geen enkele kennis hebben over wat ziel is, omdat ze er zelfs geen bewuste verbinding mee hebben.
Enkel de Jungiaanse psyhologie richt zich deels op dit fenomeen.
Medicatie is een ander woord voor 'geneesmiddel'. Helaas zijn die medicijnen geen geneesmiddelen, want ze genezen niet Laurena. Ben je al iemand tegen gekomen die genezen is van zijn borderline of schyzoide stoornissen door zogenaamde medicijnen? Zij die daardoor genezen zijn, hebben zichzelf genezen, het medicijn of wat het ook mag heten heeft enkel de suggestie gewekt.
Je kunt wel denken dat je je nergens achter verschuilt, de waarheid is echter dat je niet eens weet dat al die dingen die je noemt precies die dingen zijn waarmee je anderen tracht te overtuigen. 'Waarvan eigenlijk'?
Zo lang jij jezelf en anderen met dat etiketje borderline als ernstige psychische ziekte voorhoudt, heb je jezelf als ongeneeslijk ziek verklaart.
Ik zit hier niet om gezellig mee te kakelen met de gevestigde orde, ook niet om het overal maar mee eens te zijn omdat ik anders iemand op de tenen zou kunnen trappen. Ik ben wel hier omdat ik een ander licht zou willen werpen op verschillende thema's hier.
Je kunt dit vervelend vinden, misschien roept mijn schrijven wel van alles in je op, en keuren anderen het af dat ik zo tegen jou zou praten
Wat ik niet doe, is onderscheid maken tussen jou en mensen die zichzelf geen ernstige psychische ziekte toedichten. Ik zie in jou een volwaardige ziel, die door het collectieve bewustzijn van een onwetende mensheid misleid wordt. Een ziel heeft geen etiketje nodig, ze weet wat zij is. Het is de persoonlijkheid die zich leent om te laten misleiden.
Je kunt kiezen hiermee te doen wat jij wilt Laurena.
groet
Hier worden een paar wezenlijke waarheden verkondigd naar mijn mening.
Maar die waarheden kunnen pas iets voor je betekenen, kan je pas zien, wanneer je door andere fases heen bent gegaan. Het is nog een heel leerproces van loslaten en verantwoordelijkheid nemen voor je zo bewust kan zijn van je eigen zielenkracht.
Zeer zinvolle bijdrage +1
Kristal
Maar........ ?
Jawel, waarheden betekenen pas werkelijk iets voor iemand als je op een bepaald punt staat.
Dan......... valt het kwartje, en ga je zien wat er aan de hand is, wat er bedoeld werd
En dan..... wordt die waarheid de jouwe
Het is mede daarom, dat er gezaaid moet worden, of het nu stormt, regent, de zon schijnt, whatever. Opdat het zaad op het voor zijn bestemde tijd zal kunnen ontkiemen. Er is vruchtbare grond in mensen, echter we moeten niet denken te weten in welke mens de tijd is gekomen dat de akker bewerkt is en geschikt voor het zaaisel. Daarom; zaai onophoudelijk, van de vroege morgen tot de late avond, of de wind van noord of zuid komt maakt niet uit.
Ik herinner me vaker in bepaalde tijden ineens woorden van bepaalde mensen, die deze bijv lang geleden hebben uitgesproken tijdens een gelegenheid of gebeurtenis, of zelfs een ruzie. Dan ontstaat doordat deze bewaard werden in diepe herinnering, ineens inzicht. Dan ben ik dankbaar voor de kansen die mij gegeven werden, ook als de woorden hard klonken, weet ik dat ze juist waren, maar ook dat het NU de tijd is ze te laten ontkiemen, omdat ze in mijn hart wortel schieten
Ik weet dan ook dat ergens in mij een roep naar hulp heeft weerklonken, die verhoord werd. De tijd was nodig, omdat er nog iets moest gebeuren.
groet
"Ziel" is een begrip dat hier niet ter zake doet. Het gaat hier om de psyche. Er zijn mensen die bepaalde aandoeningen hebben, waarbij de psyche ziek is, of beschadigd, of kapot, of afwijkend, of hoe je het ook wilt noemen. Dat kan zowel "puur psychische" alsook lichamelijke oorzaken hebben. In het eerste geval moet je denken aan waanbeelden, trauma's, enzovoort. In het tweede geval is het evenwicht van bepaalde signaalstoffen in de hersenen verstoord. Vaak is sprake van beide: een "puur psychisch" trauma leidt tot veranderingen in de hersenen, waardoor een lichamelijke afwijking tot stand komt, die de psychische (psychiatrische) aandoening in stand houdt. Of een lichamelijke afwijking leidt tot ongegronde angsten, die dan weer resulteren in een trauma. Hoe dan ook, psychische ziektes bestaan. Ze zijn echt. Met 'ziel' heeft dat niets te maken. 'Ziel' is vooralsnog een pseudowetenschappelijk begrip. Voor zover er al een 'ziel' bestaat, kan nog steeds de psyche ziek zijn. Een zieke psyche, zoals bij Laurena duidelijk het geval is, kan worden genezen door een ter zake kundige. Dat onze kennis nog beperkt is, doet daar niets aan af. In 1970 konden de chirurgen ook minder dan nu; dat betekende niet, dat het in 1970 zinloos was om naar een chirurg te gaan. Een psychiater van 2052 zal meer kunnen dan een psychiater van 2011. Dat betekent echter niet, dat het in 2011 zinloos is een psychiater te bezoeken. Laurena is onder behandeling. Naar het beste kunnen van de huidige psychiatrie. Prima toch? Iets beters dan dat is er in 2011 niet te krijgen. *Sommige* psychische afwijkingen kunnen door medicijnen worden genezen. Het evenwicht wordt door de medicatie hersteld, Laurena vindt rust, en kan daarmee aan zichzelf werken - en heel geleidelijk de medicatie afbouwen en het zelf overnemen. Andere psychische afwijkingen kunnen niet met medicijnen worden genezen. Maar medicijnen kunnen wel helpen. Zeker als het gaat om een verkeerd afgesteld evenwicht van chemische signaalstoffen in de hersenen. Dat kan niet genezen - maar je kunt het evenwicht wel herstellen met medicijnen. Dat is vele malen beter dan een ziekmakende toestand te laten voortbestaan. Kortom, al is de psychiatrie verre van perfect, het is het beste dat we hebben. Laurena heeft daarvoor gekozen. Prachtig toch?
Eens. De psychiatrie staat nog in de kinderschoenen, en hoewel we nog een heleboel over onze hersenen , hoe ze werken en functioneren nog niet of nauwelijks weten, heeft nog gene halve eeuw serieus psychologisch en hersenonderzoek al wel heel veel voorheen volslagen onverklaarbare zaken verklaard, en van veel andere een tip van de sluier opgelicht. @Basaal : Borderline is bij uitstek een psychiatrische aandoening die je niet geneest met pilletjes of prikjes, maar met een lang en intensief acceptatieproces en gedragstherapie. Het is een heel ander type aandoening dan bijvoorbeeld schizofrenie, dat vrijwel geheel berust op een aangeboren verstoorde hormoonhuishouding in de hersenen. En ook weer anders - maar wel meer verwant- dan bijvoorbeeld depressie, waarbij sprake is van een aanleg in combinatie met ontwikkeling en aansluitend een gebeurtenis / reeks gebeurtenissen. Hoe minder aangeboren/chemisch/biologisch, hoe moeilijker te genezen - maar niet onmogelijk. Net zoals er veel aandoeningen zijn die niet te genezen maar wel onder controle te krijgen zijn. Dat heeft niets met 'zielen' te maken, maar alles met de werking van onze hersenen. Welke processen daar allemaal al vanaf de bevruchting op van invloed zijn, zijn we nog maar net begonnen te beseffen. Je hebt wel gelijk dat het woord psychiatrie afgeleid is van het oude woord psyche voor 'ziel', maar in de psychiatrie is die ziel inmiddels 'dat wat de levende mens beweegt', en staat dus los van eventuele geloven in zielen als op zichzelf staande entiteiten die tijdelijk aan een / dit lichaam gebonden zijn. Ook weten we steeds beter dat het in die veronderstelde ziel voornamelijk gaat om allerlei chemische processen en ongelofelijk schitterende subtiele samenspellen tussen hormonen, eiwitten en andere stofjes, en niet om voorbestemmingen, kosmische invloeden of onaantoonbare energieën.
claimen is een kenmerk van borderliners. natuurlijk ligt het allemaal niet aan je vriendin zelf maar aan jou, en als dat het geval niet is zal ze iemand anders aanwijzen. helaasvoor haar, ze heeft haar eigen verantwoordelijkheid. jij bent niet de schuldige of de aanleiding van wat er in haar leven aan de gang is, en al helemaal niet verantwoordelijk voor haar gedrag doordat jij keuzes maakt voor jezelf. als ze echt een tweelingziel was zou ze het respecteren dat het beter met je gaat. ze kan je tempo niet volgen dus ze voelt zich alleen. jij moet het alleen doen en zij net zo goed. als het niet samen kan dan maar ieders voor zich. ik vind het super dat je zover bent, dus laat het niet verprusten door een ander, op welke manier dan ook, en met welke reden dan ook.
Het is duidelijk dat jouw vriendin je probeert te claimen en chanteren met het Tweelingziel verhaal. Een tweelingziel is iemand die je als het ware je andere complementaire helft kan beschouwen. Tweelingzielen herkennen elkaar, het gevoel is wederzijds. Er valt natuurlijk veel meer over te zeggen, als je wilt kan ik dat ook doen maar eigenlijk gaat het om het claimen. Dat zou een Tweelingziel dus niet doen, en ja, je kan ook gelukkig zijn met jezelf en andere partners. Dus laat je niet chanteren en zorg dat je van deze "vriendin" afkomt.
Het is niet allemaal negatief.
We hebben ook veel gemeen.
We begrijpen elkaar zonder woorden en hebben in alle ellende(we waren beide opgenomen in dezelfde psychiatrische inrichting) veel steun aan elkaar gehad.
We werden de dag dat we elkaar ontmoeten als het ware naar elkaar toegetrokken.
Dat geloof in het bovennatuurlijke en tweelingenzielen heeft ze van haar moeder:die beweert dat ze een medium is,Spiritiste(ze houd ook Seances)en nog veel meer.
Mijn vriendin is hier vanaf kinds afaan mee geconfronteerd en is hier wel een beetje in doorgeslagen.
lees Gdanonym's antwoord eens, herken je dat misschien ook in je vriendin?
dat is heel prettig dat je steun hebt gehad aan elkaar, maar dit geeft haar geen credits om jou te claimen.
ook haar opvoeding niet.
het is prettig dat je haar snapt, maar het zou nog prettiger zijn als ze jou zou snappen.
feit blijft dat ze dit niet doet, jij je hier niet lekker bij voelt en zelf wel keihard aan het werk bent om er bovenop te komen. ze zal het gooien op verraad, ondankbaarheid en weet ik veel wat. ook dit heeft een reden zoals je vast weet. maar nog steeds geeft het geen enkele credit om je te claimen.
WAT???
had ik nog geen plusje gedaan voor dit heldere antwoord?
foei euca!!
+1
Je vriendin heeft het verkeerd. Als je elkaar als tweelingsziel hebt gevonden dat voelen jullie dit ALLEBEI. Dat is bij jullie niet het geval. Kennelijk kan ze niet goed een onderscheidt maken en heeft ze meer last van 'verlatingsangst'. Iets wat vaak wordt onderkend/-schat.
als de dat in haar uppie zo ervaart is het in ieder geval geen juist standpunt. ik ben mijn 2lingsziel nog niet tegengekomen, maar ben wel degelijk gelukkig hoor. speel open kaart met haar, zeg dat het niet goed voelt als ze zich zo opdringt en dat je ook prima kan functioneren als jullie zielen niet bij elkaar zijn. jij voelt je duidelijk niet de helft van iets. als het echt een 2lingziel van je zou zijn begrijpt ze dit. haar geluk is niet van jou afhankelijk, dus laat je ook niet claimen zodat de vriendschap alleen maar geforceerd wordt hierdoor. er zijn vele definities van tweelingzielen of zielsverwanten. ieder geeft hier zijn eigen invulling aan. persoonlijk geloof ik hier niet in, maar het kan natuurlijk wel zo zijn dan 2 personen elkaar bijzonder goed aanvoelen en over veel dingen dezelfde gedachten en opvattingen hebben. is er dan sprake van een tweelingziel of zielsverwanten? naar mijn persoonlijke mening niet, maar dit moet iedereen voor zichzelf invullen natuurlijk.
Ze is er van overtuigd dat we bij elkaar gebracht zijn om elkaar te "redden".
Maar ze beweerd veel: dat ze paranormaal begaafd is,dat ik zwarte entiteiten bij me heb ( haar taak is het om mij daar van af te helpen, beweerd ze) en ze ziet overal geesten.
Maar ze is me dus wel heel dierbaar en ik vertrouw verder weinig mensen.
Het is moeilijk..
omdat je weinig mensen vertrouwd hoef je geen dingen te slikken van haar waar jij geen heil in ziet. ik snap dat je veel hebt meegemaakt met elkaar en elkaar op andere punten beter kan snappen dan welk anders persoon, maar dan nóg. jij kan jezelf redden, en dat is voor haar net zo. als ze hieraan vast blijft houden is het niet mogelijk en trekt ze jou ook mee zodat je niet verder kan op de goede weg die je bent ingeslagen. dit is geen redden, dit is meesleuren. ze doet het vast niet bewust, maar dat veranderd niets aan de feiten zoals ze zijn helaas.
Ik ben wel van mening, dat iedereen die heeft. of diegene nou op aarde aanwezig is of niet. Ik weet 100% zeker dat je weldegelijk gelukkig kunt worden als je diegene niet vind, net zoals wanneer je diegene wel vind, en misschien zelfs wel kwijt raakt. Je zult alleen wel merken dat de band onbreekbaar lijkt. Het feit dat jij het niet zo ervaart is meestal al teken genoeg dat het niet zo is. Je vriendin lijkt er wat teveel in te geloven, en jij juist amper. Ik denk alleen niet dat afstand nemen veel zin heeft, ik weet ook niet of zi beseft dat ze jouw zo claimt en dat jij er dus anders over denkt, ze zal moeten begrijpen dat al ZOU jij het zin ze nog niet de rechten heeft die zij schijnt te denken dat ze heeft. Ik weet hoe het is een band te voelen met iemand, maar eerlijk gezegd heb ik dit tot nu toe nog met niemand gehad die de band zelf niet ook duidelijk met mij voelde. Zoiets is wederzijds of de ander moet wel zo potjedicht zitten voor zijn of haar gevoelens of het niet toe willen geven... Wees gewoon duidelijk en eerlijk tegen die vriendin van je! Zeg gewoon dat zelfs de dood zielen niet scheid, dus dat zelfs de dood een tweelingziel niet eens kan scheidden en dat ook dat dus neit perse tot doodongelukkig zijn hoeft te lijden. Zo te horen heeft ze meer een afhankelijkheidsprobleem dan een zweverig probleem alleen.
Ben je op zoek naar het antwoord die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?