Ik ga er van uit dat we een ziel hebben,maar hoe zit dat nou met mensen die dement worden, waar is de ziel dan. hoe zien jullie dat?

ook al ben je dement, mongool ,autistisch, of lig je in een coma al 30 jaar...iedereen heeft een ziel...

Wat de staat van het lichaam ook is, de ziel blijft aanwezig en neemt waar. De ziel kan zonder het lichaam. Het lichaam kan niet zonder ziel.

Zie ook de vraag "wanneer komt de ziel in het ongeboren kind?".

Het is altijd moeilijk om over iets abstracts te praten, maar als je ziel enigzins met je karakter te maken heeft, verandert deze met het dementeren. Dementerende mensen krijgen vaak een heel ander karakter doordat ze de wereld en de reacties van anderen niet meer snappen. Ze kunnen achterdochtig worden, angstig, maar ook zachter van karakter. Misschien kan je hier dan spreken over een 'verwarde ziel'.

Wat precies de ziel is, daar zijn we het nog helemaal niet over eens. Sommige mensen geloven dat de ziel een op zichzelf staande entiteit is, maar daar is geen enkel bewijs of aanknopingspunt voor. Eerder lijkt het hele pakket van je gevoelens en gedachten rechtstreeks voort te komen uit je hersenen.

Dat is een van de redenen dat mensen na bijvoorbeeld een hersenbeschadiging volslagen van karakter, van persoonlijkheid kunnen veranderen. Met een op zich zelf staande buiten het lichaam 'levensvatbare' ziel die volledig onafhankelijk van het lichaam bestaat en blijft bestaan, zou dat natuurlijk volstrekt onmogelijk zijn.

Mensen die dement worden hebben een ziekte die hun hersens aantast en dus ook hun gedrag, hun gevoel, hun doen en laten en ja, uiteindelijk ook hun 'ziel', hun geest, hun persoonlijkheid. Die is tenslotte onderdeel van jezelf, en verdwijnt ook weer als jij verdwijnt.

Dat wat mij mij maakt, wat mij uniek maakt en wat mij maakt wie ik ben, bestaat alleen maar zolang ik besta. Als de verbindingen wegvallen, is het over. Als je de stekker er uit trekt, gaat het licht ook niet ergens anders heen. Als je de knop omdraait, is de muziek weg. Het is en blijft iets dat uniek en van mij is en was.

De ziel keert telkens terug in het leven om te leren. Niet alleen het leven zelf, de geboorte, de opvoeding, het werken, ziekten, ongelukken. Maar ook ouderdom en de laatste loodjes naar de dood zijn hele belangrijke leermomenten voor een ziel.

iedereen heeft een ziel!
Alleen als je dement bent dan is die anders dan die van jouw! Een ziel blijft altijd bestaan maar het lichaam wat er om heen zit niet je moet het zien als een bolletje wat licht geeft en niet meer uit kan, en er komt telkens een nieuw lampje omheen dat hem heel erg laat schijnen niet laat schijnen stuk maakt enzo...

Misschien is het juist de ziel, die dement is.

In het boek ,de stem van de ziel,wordt er een waar verhaal verteld van een vrouw die dement wordt .De Familie gaat haar verzorgen en komt er achter dat er een groot familie geheim in haar schuilt.Door haar dementie ,vervalt haar normale denken en juist is het de ziel die dit geheim naar buiten wilt brengen.Dat gebeurt ook stukje bij beetje wordt duidelijk wat er in haar jeugd is gebeurd.
Ook ik heb deze vraag al eens in een andere bewoording op gv gesteld en kort daarna kwam ik dit boek tegen.
Het boek blijft van het begin tot het eind boeien en je leest het binnen 2 dagen uit.Veel collega ,s hebben het gelezen omdat ook zij zeer geinteresseerd zijn in deze vraag.
Waar blijft de ziel.Ik ben ervan overtuigd ,door oa dit verhaal dat juist de ego verdwijnt wanneer je dement bent of wordt en juist je ziel overblijft.
Daarom veranderen veel mensen ook wanneer zij dement worden.De ene wordt heel lief en de ander was altijd lief en wordt nu in ene knap lastig.