Kan iemand mij het Japans boeddhisme uitleggen?

In de zesde eeuw werd het boeddhisme vanuit Korea geïmporteerd naar Japan. Aanvankelijk stuitte dat op verzet, maar in de loop van de tijd werden de Boeddha's (er zijn immers meerdere Boeddha's - butsu of nyorai in het Japans) en bodhisattva's (bosatsu) aangepast, zodat ze konden worden verweven met de shintogoden. Een groot aantal boeddhisten is tevens shinto-aanhanger. Blijkbaar gaan deze twee levenshoudingen prima samen.

Volgens een Chinese kroniek reisden in 467 na Christus vijf boeddhistische monniken over de zijderoute van Afghanistan door China en over zee naar Fusang. Dat is Chinees voor ‘land in het verre oosten’, en dat betrof Japan. De religie werd er algemeen toen de Japanse keizerin Suiko rond 600 openlijk verklaarde dat zij boeddhist was.

Het oorspronkelijke boeddhisme is ontstaan in de vijfde eeuw voor Christus in India. De grondlegger was de koningszoon Siddhartha Gautama, door de Japanners Amida Butsu genoemd. Uitgangspunt ervan is dat het leven lijden is, waar ziekte, ouderdom en dood onlosmakelijk verbonden zijn. Het hechten aan het leven en de begeerte vormen het fundament van het lijden en het is de kunst om zich daaraan te ontworstelen en zodoende aan de kringloop van het lijden te ontsnappen. Boeddha wordt dan ook niet voor niets "de Verlichte" genoemd.
Toen het boeddhisme via China en Korea naar Japan kwam was er gedurende deze langdurende reis onder invloed van on andere het hindoeïsme, taoïsme en confucianisme van de oorspronkelijke leer niet zoveel meer overgebleven. Zo kwam men in Japan tot de overtuiging dat Boeddha zich op veel manieren zou kunnen manifesteren. En dat paste weer goed in het shintoïsme dat via de "kami" heilige voorwerpen en begrippen kent.
In de zevende eeuw werd het boeddhisme tot staatsgodsdienst verheven en werden er vele tempels opgericht. De boeddhistische leer breidde zich in die tijd uit tot alle lagen van de bevolking.