iIk heb deze vraag gesteld.Over apocriefe boeken.

Het Nieuwe Testament ademt een sfeer van vergevingsgezindheid en dat zal de kerkleiders verontrust hebben. Het is voor een autoriteit altijd gunstig als mensen een beetje bang zijn. Dat beangstigende element is in de Openbaringen ruimschoots voorhanden en dat vormde een welkom tegenwicht met de eerdere boeken waarin gepredikt wordt dat zelfs als je pas op het laatste moment tot inkeer komt je dan nog gered wordt.

De bijbel is niet ontstaan maar is samengesteld op een serie vergaderingen van kerkoudsten (kerkvaders) in de 4e eeuw. Tot dan toe waren er allerlei geschriften bij de gelovigen in omloop die geschreven zouden zijn door de apostelen maar waarvan soms vaststond dat ze vals waren. Men heeft toen uitgezocht welke het meest betrouwbaar waren. Dat kostte veel studeren, onderhandelen en ondervragen van oude mensen, want niet één bijbelboek uit het Nieuwe Testament is eerder dan 70 jaar na de dood van Jezus geschreven. Men heeft soms ook boeken weggelaten waarvan we nu denken dat die keus niets te maken had met betrouwbaarheid van het geschrift, maar met de dogma's die men langzamerhand begon te formuleren toen de kerk een echt instituut werd. En niet langer een eenvoudige vereniging van gelovigen die samen kwamen om te bidden en te praten over hun geloof. Voor het Oude Testament is gekozen uit de boeken van wat ik hier maar even de Joodse "bijbel" zal noemen. Of op die kerkvergadering en latere, de juiste keuzes zijn gemaakt, kan nooit worden bewezen. Dat is een kwestie van geloof.