iIk heb deze vraag gesteld.Over apocriefe boeken.

Of het echt uit de gevangenis is gekomen is niet na te gaan natuurlijk. Maar het idee maakt het allemaal wel indrukwekkender voor degenen die onder de indruk gebracht, of bekeerd moesten worden.

Het Nieuwe Testament ademt een sfeer van vergevingsgezindheid en dat zal de kerkleiders verontrust hebben. Het is voor een autoriteit altijd gunstig als mensen een beetje bang zijn.
Dat beangstigende element is in de Openbaringen ruimschoots voorhanden en dat vormde een welkom tegenwicht met de eerdere boeken waarin gepredikt wordt dat zelfs als je pas op het laatste moment tot inkeer komt je dan nog gered wordt.

Over de apocriefe boeken heb je niet echt goede antwoorden gekregen. Lees dit er nog maar eens over: http://www.holyhome.nl/apocrief.html
Het woord ‘apocrief’ komt van een Grieks woord, dat letterlijk ‘verborgen’ betekent. In een woordenboek wordt de betekenis als volgt omschreven: ‘van duistere oorsprong’, ‘niet als echt erkend’, en ‘ongeloofwaardig’. Al bij het ontstaan van het Oude Testament gebruikten Joodse rabbi’s het woord ‘apocrief’ om aan te geven dat de betreffende geschriften niet tot de geïnspireerde Schrift behoorden. De oorsprong van deze boeken was duister/verborgen. Zij waren niet van de hand van Gods profeten en apostelen.
Het boek Openbaring is een apocalyptisch geschrift. Dat wil zeggen een geschrift waarin God via visioenen aan mensen zijn geheimen onthult (‘apocalyps’ betekent ‘onthulling’, ‘ontsluiering’). Er is een aantal joodse en christelijke apocalyptische geschriften uit de Oudheid bewaard gebleven, waaronder bijvoorbeeld het boek Daniël. Apocalyptische geschriften waren bedoeld voor een publiek dat ingewijd was in de beeldtaal die erin gebruikt wordt. Vaak staan ze op naam van een beroemd persoon uit het verleden.
Het boek Openbaring is in ca. 95 na Chr. geschreven door een zekere Johannes - wellicht de apostel - tijdens zijn ballingschap op het eiland Patmos. Het bestaat na de aanhef in hoofdstuk 1 uit zeven brieven aan christelijke gemeenten in Klein-Azië (hoofdstukken 2 en 3) en een aantal visioenen. Christenen werden in die tijd intensief vervolgd door de Romeinen omdat zij alleen Jezus Christus wilden vereren, en niet de Romeinse keizer en zijn beelden die in tempels in de steden stonden. Johannes probeerde hen hoop op betere tijden te geven. Hij deed dit door te schrijven over de aanvallen van kwade machten op God en de christenen, rampen die het naderende einde aankondigden, en de nieuwe tijd die na de ondergang van de kwade machten aan zou breken.

Via de link hieronder krijg je antwoord op vragen over de indeling van de Bijbel. Het boek Openbaringen is tegenwoordig voor velen een boek waarvan het echt niet duidelijk is wat je ermee moet doen.
In mijn opleiding is er heel erg weinig aandacht aan besteed. Binnen de Protestante Kerk wordt er in feite niet veel mee gedaan.

De bijbel is niet ontstaan maar is samengesteld op een serie vergaderingen van kerkoudsten (kerkvaders) in de 4e eeuw. Tot dan toe waren er allerlei geschriften bij de gelovigen in omloop die geschreven zouden zijn door de apostelen maar waarvan soms vaststond dat ze vals waren. Men heeft toen uitgezocht welke het meest betrouwbaar waren. Dat kostte veel studeren, onderhandelen en ondervragen van oude mensen, want niet één bijbelboek uit het Nieuwe Testament is eerder dan 70 jaar na de dood van Jezus geschreven.
Men heeft soms ook boeken weggelaten waarvan we nu denken dat die keus niets te maken had met betrouwbaarheid van het geschrift, maar met de dogma's die men langzamerhand begon te formuleren toen de kerk een echt instituut werd. En niet langer een eenvoudige vereniging van gelovigen die samen kwamen om te bidden en te praten over hun geloof.
Voor het Oude Testament is gekozen uit de boeken van wat ik hier maar even de Joodse "bijbel" zal noemen.
Of op die kerkvergadering en latere, de juiste keuzes zijn gemaakt, kan nooit worden bewezen. Dat is een kwestie van geloof.