Waar vind de ziel of geest met betrekking tot de reïncarnatieleer zijn oorsprong of begin?

Onafhankelijk van elkaar zijn er twee oorsprongen: Voor-Indië en het oude Griekenland.
Reincarnatie of wedergeboorte of zielsverhuizing (metempsychose) betekent letterlijk: het weer in het vlees (= het lichaam) verschijnen (van de ziel).
1. Reincarnatie stoelt in Voor-Indie op een zeer oud en wijdverbreid geloof dat de mens aan dieren en planten verwant is en ook de gestalte daarvan kan aannemen. Vanouds is men er van overtuigd dat de mens een kringloop van existenties doorloopt.. De drijfkracht van dit 'rad der geboorten' is karman, de daad met haar gevolgen. Het resultaat (de som van alle goede en slechte daden) van een mensenleven bepaalt of de betrokken mens in een hogere zijnsorde herboren wordt, dan wel naar een lager niveau moet afdalen. Daar de kijk op het aardse bestaan in oud-India pessimistisch was, bood de eindeloze kringloop van wedergeboorten een troosteloos perspectief. Tegen deze achtergrond kan men het verlangen verstaan om uit de greep van een schijnwereld verlost te worden zowel in het brahmanisme als in het boeddhisme.
2. Onafhankelijk van deze Indische gedachten schijnt de leer der zielsverhuizing ontstaan te zijn in het Griekse orfisme (genoemd naar Orpheus) en het pythagoreisme (genoemd naar Pythagoras).
Bron: Winkler Prins encyclopedie, lemma: zielsverhuizing