Waar haalde de bijbelse Noach pek vandaan om de ark te bouwen.?

Noach is gee histroische figuur en zijn Ark heet waarschijnlijk nooit bestaan.

Echter, rond 10-5e eeuw voor Christus (de tijd dat het OT is opgeschreven), was houtteer als bijproduct van houtskoolproductie al bekend. Het zou ook kunnen dat één of andere hars is bedoeld.

Vermoedelijk werd de pek zo gemaakt: via een een visgraatpatroon van insnijdingen werd hars uit een pijnboom verzameld.
Daarna werd de boom omgehakt, bedekt met aarde of as, en langzaam verbrand om koolstof te produceren (houtskool).
De laatste stap was het toevoegen van houtskoolpoeder aan kokende pijnboomhars. Verschillende verhoudingen van houtskool en hars zouden pek van verschillende eigenschappen opleveren.
.
Een andere theorie gaat er vanuit dat de ark (deels) van riet (Phragmites australis, Phragmites communis) is gemaakt. Het Hebreeuws qnm zou afgeleid zijn van קנה (qaneh) waarmee waar "riet" mee wordt bedoeld. Recente commentatoren geven dan ook de voorkeur aan riet, omdat de context het heeft over bouwmateriaal. De Egyptenaren gebruiken nog steeds riet voor het dichtstoppen van hun houten schepen.
.
Theoretisch had Noach dus een schip met pek kunnen bouwen, praktisch is het onmogelijk een schip van deze omvang met bijvoorbeeld koala’s uit Australië, lama’s uit Zuid-Amerika en pinguïns uit Antarctica in een storm te laten varen:
https://www.livescience.com/44442-noahs-ark-true.html
Veel mensen beschouwen het verhaal van de Ark van Noach slechts als een mythe over Gods straf voor de slechtheid van de mens.

Pek en teer werden in de tijd van de Phoeniciërs (1200 tot 800 v. Chr.) gewonnen uit harshoudende bomen, zoals de grove den (pinus sylvestris). De Phoeniciërs (oorspronkelijk afkomstig uit Kanaän) beheersten als zeevaarders vanuit Libanon de gehele Middellandse Zee.
Ook werd door de Phoeniciërs voor het dichtmaken van scheepsnaden gebruik gemaakt van werk (uitgeplozen touw van een natuurlijke vezel).'Van Dale geeft als definitie van werk: grove verwarde draden van vlas of hennep, die bij het hekelen afvallen. Als scheepsterm: gepluisd touwwerk om naden en voegen tussen planken te breeuwen (breeuwen of kalfaten/kalefateren is het dichtmaken van naden).
Bron: https://maken.wikiwijs.nl. Pagina: De Phoeniciërs (pag. 62)

Het Hebreeuwse woord dat daar in Genesis met „teer” is vertaald, slaat blijkbaar op bitumen, een in de natuur voorkomend bestanddeel van aardolie.
In de natuur komt bitumen in twee vormen voor: vloeibaar en vast. Scheepsbouwers in de oudheid gebruikten de vloeibare vorm; die smeerden ze rechtstreeks op hun vaartuigen.
Het vloeibare bitumen droogde vervolgens op en werd hard, waarna het een waterdichte laag vormde.
Bitumen kwam in Bijbelse landen veel voor. De Laagvlakte van Siddim, in het gebied van de Dode Zee, „was vol asfaltputten” (Genesis 14:10).