Waarom zijn religieuze mensen vaker intolerant naar andersdenkenden of anders gelovigen ?

tunnelvisie door ingeprente ideeën en overtuigingen

Als het échte gelovigen zijn, zijn ze volgens mij juist niet intolerant tegen anderen. Tenminste, zo denk ik het, ik denk niet intolerant over anderen.

Omdat ze denken dat ze 't bijbehorende boek letterlijk moeten volgen. Dit omdat ze niet zelf wetenschappelijk iets willen of kunnen vaststellen.

Volgens mij zijn de mensen fanatiek, niet het geloof... maar geloven die juist heel open zijn, komen niet zoveel in het nieuws. Daarnaast wordt cultuur vaak verward met geloof, of wordt geprobeerd het te verweven en komt Geert W. met een simpele theorie om het even uit te leggen.

Rp2p heeft bij deze Goeievraag: http://www.goeievraag.nl/vraag/komt-atheisme-n-taboe-vs.6546 een erg interessant filmpje gelinkt over atheisme. Laat je niet teveel afschrikken door het engels zonder ondertiteling, het is echt interessant. De verteller, Richard Dawkins, vertelt hier onder andere dat George Bush ooit verteld heeft dat atheisten tweederangs burgers zijn... En nee, het was geen slib of the tongue...
Een quote van Dawkins: "It is a remarkable coincidence that almost everyone has the same religion as their parents and it always just so happens they're the right religion."
wellicht zit het 'm daar: mensen worden opgevoed met het/de idee dat wat zij geloven het beste is. En dan is het vrij lastig als anderen dat niet geloven...

Als je fanatiek je geloof zou beleven dan ben ik het met Pierter eens die zegt dat je minder intolerant naar andersdenkende bent. Maar hier kom je bij stromingen van het christelijk geloof.... Het is vooral de wettische kant die zo is! Niet de chrsiten die de nadruk legt bij de genade van God. Want gelovige zijn hier op de aarde om zich te laten gebruiken door God om de ongelovige mens te bereiken opdat deze ook behouden zal worden. Want daar draait het om. Het onderwerp behoudenis zelf is al een onderwerp op zich... Dus je vraag is tegenstrijdig met het doel van Christen hier op aarde!

Je geeft eigenlijk zelf het antwoord al met de stelling "hoe fanatieker het geloof"
Ik denk namelijk dat fanatisme en tolerantie elkaars tegenpolen zijn.

Met andere woorden hoe gematigder een persoon des te toleranter zal hij zijn

Ik denk dat het er eerder aan ligt hoe 'religieus' iemand werkelijk is.

Een daadwerkelijk religieus (ik vertaal dit zelf als spiritueel, misschien zit daar een fout) persoon, 'belijd' zijn geloof. Met andere woorden, hij/zij vertaalt zijn normen en waarden die hij/zij meekrijgt van uit zijn geloof naar zijn dagelijkse doen en laten.

De intolerantie komt volgens mij voort uit het niet kunnen verantwoorden van je eigen 'geloof'. Met andere woorden, iemand die een godsdienst 'volgt', maar niet 'ervaart', zal sterk proberen iemand anders te overtuigen van dat geloof, om zichzelf zodoende te overtuigen.

Ik heb hier namelijk een goed voorbeeld van:
Een collega van mij is erg religieus, hij is vroeger erg anders geweest, maar heeft zijn geloof gevonden en leeft hier bij. Wanneer we het over onze verschillen hebben, laten we elkaar bij discussies in de waarde (al is het inderdaad moeilijk voor hem om andere argumenten te accepteren, zal hij toch proberen ze te aanvaarden als 'mijn argumenten'). Met andere woorden, hij kan aantonen waarom zijn geloof voor hem van belang is en hoe hij de verbinding met zijn god aangaat.
Daarentegen heb ik kort geleden contact gehad met iemand die zei te willen discussiëren. Daarbij vroeg deze persoon: 'Hoe open sta je voor andere standpunten en overtuigingen?'. Mijn antwoord hierop was dat ik altijd opensta voor andere standpunten, daar kun je iets van leren. Vervolgens kreeg ik van deze persoon een aantal bijbel-teksten voor geschoteld en mijn vraag: 'Wat is hier nu je argument in en sta jij ook open voor andere overtuigingen?', werd beantwoord met: 'Dit is zoals het is, en ja ik sta wel open voor andere overtuigingen, maar ik weet dat die er niet zijn.'.
Er is dus een duidelijk verschil aan te duiden tussen de twee personen. De eerste is een 'religieus' persoon en de tweede is 'fanatiek' op zoek naar zijn eigen geloof.

Zolang iemand geen rust en houvast heeft gevonden in zijn spirituele speurtocht, is men bang om afgeleid te worden.

Angst maakt intolerant.

Hoi Mystica...
(zie je dat deze vraag uit niet weten komt, :-)

Geloven is namelijk niet weten, Geloven is jokken tegen jezelf...
Kijk maar mee met me... Ik zeg je dat wolken spoken zijn... Geloof je dat?
Wat gebeurt er dan met je als ik dit zeg? Dan zeg je wellicht: Ik weet wel wat wolken zijn, ondoorzichtige waterdamp-concentraties in de atmosfeer. Ik weet het beter, dus ik geloof je niet... Dus als je het weet, dan sla je geloven over, daar trap je dan dus niet in...
Kun je me volgen tot zover...
Maar nu als je het niet weet, wat dan... Stel je weet niet wat wolken zijn... Dan hangt het af van willekeur of toeval of je het gelooft of niet... Heb je er belang bij om mij te vertrouwen, zoals vroeger de priester die zaken verkondigde, dan zou je besluiten om het te geloven en dan ga je het dus nooit uitzoeken of het werkelijk klopt. Spreekwoordelijk is dat dan: Ik geloof het wel...
Maar als je het gelooft, dan moet je het verdedigen tegen andere geloven, want iedereen die gelooft, die weet het niet... Dus je gaat het verdedigen tegen anderen. Is dat niet oorlog? is dat niet geweld tegen een ander?

Zo zit het in elkaar...

Mensen die niet religieus zijn staan meer open voor andere gedachten dan mensen die religieus zijn.

Dat komt denk ik omdat iemand die religieus is al overtuigd is van een bepaalde gedachte, en iemand die niet religieus is (nog) niet.

Dit antwoord is overigens geen waarde oordeel. Elk individu heeft de vrijheid om ergens van overtuigd te zijn, of niet.

Dit heeft niets met religie te maken.